Cartagena, Colombia: een hete, historische stad aan de tropische Caribische kust van Colombia. We waren oorspronkelijk van plan om hier een week door te brengen, onze allereerste stop op ons jaar lange reisavontuur. Maar door krachten buiten onze controle, zijn we hier een week langer gebleven dan gepland (ok, dit is wat er gebeurde: we zouden een 6-daagse trektocht maken door de jungle. Maar toen was het te heet, dus hebben we dat niet gedaan. We zijn niet wat je noemt hardcore avonturiers, ok?)

Tijdens onze extra week, nadat we alles hadden gezien van het historische centrum, de verschillende musea, de stranden van Bocagrande, en het met straatkunst gevulde Getsemani, besloten we ons te wagen aan een van de veel geadverteerde tours in Cartagena: het nemen van een modderbad in de Totumo Vulkaan, een slapende vulkaan gevuld met, blijkbaar, modder. Er zijn talloze touroperators die met dezelfde tour adverteren, en je kunt er hier online een boeken.

Modderbad Totumo Vulkaan

Voordat we onze tour boeken, bekijken we de TripAdvisor-beoordelingen voor Volcan Totumo en die lijken legitiem (we hebben de gewoonte om vreemdelingen op internet altijd te vertrouwen, meestal met desastreuze gevolgen).

Een bezoek aan de moddervulkaan leek ons een van de meest populaire (en ongebruikelijke) dingen om te doen in Cartagena. Een modderbad nemen klonk wel een beetje spa-achtig, dachten we. En een modderbad nemen in een vulkaan … nou, dat is een van die dingen waarvan je weet dat het ooit van pas zal komen als conversatie starter op een feestje.

Weinig wisten we dat deze modder vulkaan de meest belachelijke tour van Cartagena is.

Psst…Op zoek naar een alternatieve manier om de dag door te brengen in Cartagena? Wat dacht je van spelen in het helderblauwe water van de Cariben en relaxen op het zand – zonder modder! We hebben een gids voor onze favoriete dagtrip naar Cartagena, Isla Baru en Playa Blanca.

Op weg naar de moddervulkaan van Cartagena… soort van

Op de dag van ons uitstapje naar de moddervulkaan zijn we vol goede moed als een shuttlebus ons ’s ochtends vroeg op tijd van ons hostel ophaalt.

Ik ben blij dat we geen geld hoeven uit te geven aan een taxi naar het excursiekantoor in Bocagrande (want ik ben een notoire gierigaard en het zou een hele $2 kosten).

De shuttlebus pikt slechts 1 andere man op en gaat dan meteen richting het kantoor. Hmm, misschien wordt dit een klein reisje, denken we optimistisch. We waren nog niet bekend met de geheime regel van het Colombiaanse vervoer: als een bus een lege plaats heeft, rijdt hij uren rond om iemand te vinden die hem kan vullen voordat hij naar zijn bestemming rijdt.

Eenmaal bij het kantoor aangekomen, stappen we in een grotere bus – vergelijkbaar met een van de grote touringcarbussen die we in Colombia gewend waren te nemen.

Het ziet er nog steeds goed uit en we zijn enthousiast om onze zinnen te zetten op de vulkaan Totumo … totdat we de volgende 2 uur doorbrengen met het rijden rond dezelfde 4 blokken, het ontmoeten van shuttle busjes en het langzaam verzamelen van andere mensen uit hun hotels in Bocagrande.

Ik ben geen ochtendmens, en ik vind het vervelend om 2 uur van mijn slaap te verliezen. Ik denk dat ik eigenlijk liever de $2 had betaald (GASP)!

Na een zeer lange tijd, en een zeer grondige rondleiding over dezelfde 4 blokken, beginnen we eindelijk aan de rit uit Cartagena richting de moddervulkaan.

Daadwerkelijk Cartagena verlaten voor de moddervulkaan

Een tijdje nadat we zijn vertrokken, staat onze gids voor die dag, Vanessa, op en geeft ons een overzicht van de instructies.

Ze spreekt langzaam en duidelijk, maar in het Spaans, dus ik begrijp maar ongeveer de helft van wat ze zegt. Op de een of andere manier behoorde “modderbaden” niet tot de categorieën woorden die we op school in de Spaanse les hebben geleerd.

Ik geef Jeremy een duwtje. “Ze heeft het over de modderbaden,” informeer ik hem niet behulpzaam. “En volgens mij zei ze iets over lunch.” Mijn taak is vertaler, alleen omdat het de enige taak is die Jeremy niet beter kan dan ik.

Na haar opsomming van regels en richtlijnen, die ons volledig ontgaan, laat ze iedereen in de bus zichzelf voorstellen aan de rest van de bus, wat een beetje …. vreemd overkomt. Ik ben nog nooit in een tourbus geweest, dus ik weet niet zeker of dit gebruikelijk is.

Ik voelde de sociale verwachtingen van de dag met een orde van grootte groeien nu we officieel waren gevraagd om met elkaar om te gaan, en ik vond het niet leuk, want ik ben een introvert en ik geniet eigenlijk van het feit dat mijn slechte Spaans me verhindert om gesprekken te voeren. Het is een mooi excuus om de komende 7 maanden met niemand te praten, en hier werd het me afgenomen.

Troostbaar genoeg leek iedereen zich net zo ongemakkelijk voor te stellen als wij.

Aankomen bij de Totumo Vulkaan voor ons Modderbad

Na onze onhandige introducties rijden we de lange oprijlaan van de moddervulkaan in Cartagena op. Op dat moment zegt onze gids iets over “removearse su ropa.” Huh?

Ik wend me tot Jeremy. “Ik denk dat ze iets zei over kleding, maar ik weet niet …” zelfs terwijl ik aan het vertalen ben, beginnen mensen om me heen op te staan en hun kleren uit te trekken, als een soort onwaarschijnlijke ultra-amateurporno.

De Braziliaanse vader naast ons (we wisten dat hij Braziliaans was dankzij onze onhandige intro’s en een hoop gejuich over het Braziliaanse voetbalelftal), met de snelheid van een superheld die zich bij groot gevaar omkleedt, draagt opeens alleen nog maar een piepklein gestreept onderbroekje.

Het was alsof, toen hij stond, al zijn kleren gewoon oplosten en ophielden te bestaan. Ik wist niet dat hij de komende acht uur van mijn leven in die gestreepte tighty whities zou blijven rondlopen.

Geruchten over het idee dat ik al mijn kleren uittrek in een bus vol mensen (we zijn Amerikanen – privacy is ons RECHT, verdomme), en geschokt door de harige Braziliaanse pappekont die plotseling mijn gezichtsveld vult, staar ik met wijd open ogen en verbijsterd naar Jeremy. “Ik ga me hier niet omkleden in mijn badpak,” sis ik. Hij knikt, net zo ontzet.

We zitten onhandig in onze kleren terwijl iedereen om ons heen zich vrolijk in verschillende staten van ontkleding bevindt.

Een teken van wat ons nog te wachten staat

Eindelijk stappen we allemaal uit de bus naar een hutje naast een grote mierenhoop – oh, ik besef het, dat is Volcan Totumo.

Ik zoek een plek om me om te kleden, en vind een piepklein wc-hokje met een vies, smerig urinoir en geen slot. Heerlijk.

Mijn enige andere optie is het kapotte, verstopte toilethokje ernaast. Ik kies voor het vieze urinoir en houd mijn adem in, terwijl ik probeer de smerige muren niet aan te raken terwijl ik me omkleed in de piepkleine ruimte.

Ik voel me smerig en ga op zoek naar een plek waar ik mijn handen kan wassen, en vind een kapotte gootsteen bedekt met vliegen en vuil. Maar natuurlijk.

Ik laat mijn spullen op een hoopje liggen en ga naar boven, naar de mierenhoop waar de rest van de bus zich al heeft opgesteld op een enorme trap.

Aanval van de Killer Totumo Volcano Mud Bath

We zitten zo’n 45 minuten brandend in de hete zon op de trap te wachten. We maken een praatje met de Amerikaan achter ons, die bij mijn alma mater blijkt te werken. Dit is opwindend genoeg om me voor ongeveer 10 seconden af te leiden van hoe heet en zonnig het is op deze stomme trap.

Ten slotte gaan we naar de top van de mierenhoop en krijgen een kans om in de vulkaan te gluren.

Wat we zien is een kleine modderige kuil, helemaal gevuld met kronkelende lichamen bedekt met bruin slijm. Sommige mannen wrijven mensen krachtig over hun lichaam terwijl ze in de modder liggen naast andere mensen die geen massage krijgen.

Er zitten zo’n 30 mensen gepropt in een gat van 10 bij 10 meter met een modderplas erin. Het is het verste van een kuuroord dat ik me had kunnen voorstellen.

Ik word er helemaal gek van. Als iemand haar naakte baby in de modderpoel legt, word ik helemaal preuts. Zoals, geen luier? Niets houdt dit kind tegen om te doen wat hij wil in deze kleine modderpoel, die, oh god, realiseer ik me, waarschijnlijk al WIE KENT HOE LANG dezelfde modder in zich heeft?

Ik bekijk het modderbad wat nauwkeuriger en vind er tot mijn afgrijzen een dikke olievlek bovenop – resten van zonnebrandcrème, haargel, zweet, en wie weet wat nog meer van de duizenden bezoekers aan de vulkaan. Hoe maak je een modderpoel schoon? Dat kun je niet! Het besef dringt tot me door als een slijmerige stapel stenen.

Ik wijs Jeremy op de centimeters dikke olie die bovenop de modderpoel drijft, maar die lijkt niet bezorgd. “Ik smeer het NIET op mijn gezicht,” zeg ik hem koppig, terwijl ik met afschuw toekijk hoe verschillende zorgeloze toeristen dat wel doen.

De moddervulkaan in

Eindelijk is het onze beurt om via de gammele ladder het modderbad af te dalen.

Als ik afdaal, grijpt iemand mijn heupen vast. “NEE!” Schreeuw ik, onnodig hard. “GEEN MASAJE!”

Als ik de bodem van de ladder bereik, gooit de massageman me aan de overkant van het bad. Ik zeg “naar de overkant”, maar er is geen overkant, want het zwembad is gevuld met lichamen, waar ik allemaal tegenaan bots op mijn ramkoers naar de rand van het zwembad.

Ik stribbel hulpeloos tegen maar de modder, als een soort buitenaardse smurrie, heeft andere eigenschappen dan water en er is geen manier om de stuwing van je lichaam te controleren.

Tot mijn opluchting grijpt Jeremy mijn hand en trekt me naar een muur, waardoor hij me redt van een vlucht met mijn gezicht eerst in Brazillian Dadbutt. We hurken in een onbezette ruimte, proberen niet de verschillende ledematen van de mensen om ons heen te raken.

“Vermaak je je?” mopper ik in Jeremy’s algemene richting.

Natuurlijk heeft hij dat. Mijn man is in elke situatie net een blije puppy.

Ik duw de olievlek die langzaam op me af komt om de 3 seconden weg en hou me vast aan de muur voor het leven.

Vanuit mijn verstopte uitkijkpost kan ik de rest van het benauwde zwembad observeren. Veel mensen hebben besloten zich helemaal in de modder te hullen, met gezicht en haar en al. Ik heb geen idee waarom, maar ze zagen eruit alsof ze er plezier in hadden.

Terwijl deins ik terug als iemand modder in de buurt van mijn ogen en mond spat (ik weet zeker dat deze modder giftig is).

Naast me sputtert een oude vrouw die met haar gezicht in de modder ligt en een massage krijgt, en roept om hulp – ze heeft modder in haar ogen gekregen en dat brandt. Zie je. Giftig. Ze roept zo lang om hulp dat anderen in de modderpoel om hulp voor haar beginnen te roepen.

Er is een heel koor van met modder bedekte wezens die allemaal om hulp roepen, als een scène uit een horrorfilm: Attack of the Killer Mud Bath. Uiteindelijk brengt een van de moddervulkaanarbeiders een klein flesje water en gooit het op het gezicht van de oude vrouw.

Iemand vraagt mij en Jeremy om te poseren voor een foto. Ik probeer te glimlachen.

Attack of the Killer Volcano Mud Bath 2: Revenge of the Abuelas

Na een paar minuten in de modder te hebben gedobberd en olie van me af te hebben geduwd, vertel ik Jeremy dat ik het gevoel heb dat ik waar voor mijn geld heb gekregen. We trekken onszelf uit de modder op een andere gammele ladder.

Iemand begint me overal in te wrijven om me te helpen de modder eraf te krijgen.

Nog steeds onder de modder gaan we weer een hoge trap af, strompelen zonder schoenen over heet grind en lopen naar beneden, naar de plek waar een lagune zou zijn om in te springen en de modder af te spoelen.

Echter, er is geen lagune. Er is alleen een modderige plas water, een moeras, en een paar oude abuelas die naast gigantische tanks met vuil, modderig water zitten dat uit de plas of het moeras is gehaald.

Ze dragen ons op te gaan zitten en beginnen ons krachtig van top tot teen met het vuile water af te sponzen. Handen reiken in mijn badpak om de modder eruit te schudden. Er wordt zoveel aangeraakt.

Maar om de een of andere reden is dit niet optioneel – je moet je door de abuelas laten wassen, en dan moet je ze er ook nog voor betalen.

De abuelas zijn agressief en doen hun werk niet bepaald goed. Jeremy en ik komen nog steeds vies uit onze sponsbaden en voelen ons een beetje geschonden.

Ik wil gewoon geen modder meer op me hebben, dus ik ga terug naar het kleine vieze urinoir en kleed me weer om. Ik voel me nog steeds vies en wil nog steeds mijn handen wassen.

Ik verlaat de Totumo Vulkaan: Next Stop, La Boquilla

We zijn eindelijk klaar met ons modderbad in de vulkaan Totumo!

Na een poosje wachten klimmen we allemaal weer in de bus – nog steeds behoorlijk modderig, nog steeds zonder kleren, nog steeds met overal Braziliaanse vadersbillen.

We rijden 45 minuten naar het piepkleine vissersplaatsje La Boquilla waar we zouden gaan lunchen.

De lunch is eigenlijk heel goed, ondanks dat we tegenover Braziliaanse Pappa zitten, die bij elke gelegenheid zijn harige kont in mijn gezicht weet te drukken (alsof overal waar ik keek, zijn kont er als eerste was. Hoe?!)

Na de maaltijd gaan we met z’n allen naar het strand en springen in het warme Caribische water. Eindelijk, iets leuks. Ik zwem met al mijn kleren aan en geniet ervan dat ik geen modder aan me heb.

Dat was verreweg het beste deel van de dag.

Alhoewel, om eerlijk te zijn hadden we de dag ervoor hetzelfde gedaan zonder te betalen om eerst onder de modder te zitten.

We stappen weer in de bus, nog drijfnat (en zonder dat Braziliaanse pappie nog meer kleren heeft aangetrokken) en rijden terug naar Cartagena.

We rijden nog twee uur en zetten werkelijk iedereen af (Braziliaanse pappie walst letterlijk zijn hotel binnen in alleen maar tighty whities) en uiteindelijk krijgen we te horen dat we op 15 minuten lopen van ons hostel uit de bus moeten stappen. Ik denk dat de drop-off service niet voor iedereen is inbegrepen. Fijn dat we op de hoogte zijn.

Drijfnat lopen we door de stad terug naar ons hostel. Ik neem meteen een douche.

Mijn eerlijke mening over deModdervulkaan in Cartagena

Het modderbad van de Totumo Vulkaan was de meest belachelijke tour die ik ooit heb gedaan. Het is zeker de meest belachelijke tour in Cartagena, Colombia.

Maar het is ook een van de meest unieke dingen om te doen in Cartagena.

Als je zin hebt in een bizarre ervaring en een grappige anekdote, en je vindt het niet erg om vies te zijn en onder de vette modder te zitten terwijl je rond andere lichamen zwemt in een kleine vulkaan, dan is dit de tour voor jou!

Je kunt een modderbad tour zoals wij deden online boeken bij Get Your Guide.

Psst: Ben je op bezoek in Cartagena? Wij vonden deze tour misschien niet zo leuk, maar er is genoeg in de buurt wat we wel leuk vonden. We hebben het gebied nu 3 keer bezocht en we blijven maar terugkomen! Bekijk deze berichten voor meer:

• De 10 meest Instagrammable plaatsen in Cartagena, Colombia
• Wat en waar te eten in Cartagena, Colombia op een budget
• Hoe kom je van Cartagena naar Santa Marta
• De complete gids voor Minca, Colombia’s slaperige verborgen juweeltje
• Ontdek de duistere geschiedenis van Cartagena, Colombia

Wat is de meest belachelijke dagtrip of tour die je ooit hebt gedaan? Heeft deze post je aan het lachen gemaakt (we hopen het)! Laat hieronder een reactie achter.

FOLLOW US!

Maakte dit bericht je aan het lachen? Deel het op Pinterest! Opmerking: de afbeelding op ware grootte vind je door op de knop Pin It te klikken.

Geef de Colombia inpak checklist!

Abonneer en wij sturen je een GRATIS afdrukbare Colombia inpak-checklist, plus onze favoriete tips voor een bezoek aan Colombia. Het is alles wat je nodig hebt voor je reis (behalve het gele koorts vaccin. Psst: dat heb je nodig.)

• Onze Top Reistips & Hulpmiddelen

  Hier zijn onze favoriete reistips & hulpbronnen om geld te besparen en de reislogistiek te plannen! Voor meer tips, bekijk onze complete gids voor reisplanning.

  • Gezichtsmaskers: Wetenschappelijke consensus toont aan dat het dragen van gezichtsmaskers zowel jezelf als de mensen om je heen beschermt tegen virale verspreiding! Wij houden van deze herbruikbare gezichtsmaskers omdat ze ethisch gemaakt zijn met duurzame materialen en budgetvriendelijk zijn.
  • Vluchten boeken: Om vluchtdeals te scoren, zoek op Skyscanner of Kayak. Geldbesparende tips: vliegen mid-week of in het weekend, vliegen handbagage alleen op een budget luchtvaartmaatschappij, en neem rode ogen of ’s ochtends vroeg vluchten.
  • Accommodaties: We verblijven meestal in middenklasse boetiekhotels of privékamers in hostels. We gebruiken Booking.com om hotels te boeken (we houden van hun flexibele annuleringsvoorwaarden) en Hostelworld om hostels te boeken (lage aanbetaling, gemakkelijk wijzigen / annuleren, en uitstekende recensies). Afhankelijk van de bestemming, verblijven we ook graag in AirBnBs. We hebben ook TrustedHousesitters gebruikt als zowel gastheren als reizigers.
  • Reisverzekering: We kopen altijd, altijd, ALTIJD een reisverzekering voor internationale reizen, en we raden het TEN ZEERSTE aan – bezoek onze Reisverzekering Gids om uit te vinden waarom. Wij raden ofwel World Nomads of SafetyWing voor internationale reisverzekering.
  • Vaccins & Medicijnen: We gebruiken de reisgidsen op de CDC website om de aanbevolen medicijnen en vaccins voor internationale reizen te onderzoeken. We raden altijd aan alle door de CDC aanbevolen vaccins te nemen! U kunt ze krijgen bij uw huisarts of een inloopapotheek.
  • Tours: We houden van het boeken van rondleidingen, vooral eten tours en wandeltochten, om een lokale perspectief en een geschiedenis les te krijgen tijdens sight-seeing! We boeken onze tours met Viator en GetYourGuide.
  • Vervoer: We gebruiken Rome2Rio om uit te zoeken hoe we van plaats naar plaats kunnen komen met het openbaar vervoer. Als we een huurauto boeken, gebruiken we Kayak om de beste deal te vinden.
  • Bagage opslag: Wanneer we vroeg uitchecken of profiteren van een lange overstap, gebruiken we Stasher of LuggageHero om onze bagage veilig op te slaan terwijl we rondrennen. Op Stasher, kunt u gebruik maken van de code PW10 voor 10% korting op uw boeking!
  • Wat in te pakken: Hier zijn de reis benodigdheden die we meenemen op elke reis. We hebben ook inpaklijsten voor warm weer, koud weer, en nog veel meer. Bekijk al onze inpakgidsen!