Het is van essentieel belang de ontwikkeling van het zenuwstelsel en de verschillende stadia daarvan te begrijpen om de stoornissen te begrijpen die kunnen ontstaan door een abnormale ontwikkeling van de hersenen of door beschadiging op jonge leeftijd. Afhankelijk van het tijdstip waarop deze afwijkingen of beschadigingen zich voordoen (tijdens de zwangerschap, de perinatale periode, of de zuigelingen/kinderjaren), zal de impact variëren.

Sommige van de stoornissen die in deze classificatie zijn opgenomen, kunnen door adequaat ingrijpen volledig worden verholpen. Andere zijn chronisch, maar een adequate interventie is niettemin van essentieel belang omdat het mogelijk is de negatieve gevolgen of symptomen die door de stoornis in kwestie worden veroorzaakt, in meer of mindere mate te verlichten, en in sommige gevallen mogelijk te elimineren.

* Intellectuele handicap voldoet aan alle criteria om in deze categorie te worden opgenomen, maar verdient naar onze mening een aparte rubriek.

Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)

Het wordt gekenmerkt door de zich aandienende symptomen van onoplettendheid en/of impulsiviteit-hyperactiviteit. Er zijn subtypen op basis van of het overheersende symptoom aandachtstekort is, hyperactiviteit-impulsiviteit, of beide in gelijke mate.

De belangrijkste manifestaties van elk van deze gebieden zijn:

Onoplettendheid:

• Gebrek aan aandacht voor details en het begaan van onzorgvuldige fouten.
• Moeite om de aandacht bij taken of spel te houden.
• Wordt gemakkelijk afgeleid door uitwendige prikkels.
• Lijkt niet te luisteren als er rechtstreeks tegen hem wordt gesproken.
• volgt instructies niet op en maakt taken niet af.
• Heeft moeite met het organiseren van taken en activiteiten.
• Mijdt zoveel mogelijk taken die een langdurige mentale inspanning vergen.
• Is onzorgvuldig in dagelijkse activiteiten.

Hyperactiviteit:

• Kan niet stilzitten of friemelt met handen en voeten.
• Staat op in situaties waarin hij of zij zou moeten blijven zitten.
• Extra energie.
• Rent rond of klimt overmatig in ongepaste situaties (bij volwassenen, gevoelens van rusteloosheid).
• Moeite met rustig spelen of rustig deelnemen aan vrijetijdsactiviteiten.
• praat overmatig.

Impulsiviteit:

• begint een vraag te beantwoorden voordat hij het einde ervan heeft gehoord.
• Heeft moeite op zijn/haar beurt te wachten.
• onderbreekt of bemoeit zich met andermans activiteiten.

Lees meer over ADHD

Specifieke leerstoornissen

Cognitieve vaardigheden zijn niet homogeen bij een en dezelfde persoon, maar als er na een goede ontwikkeling sprake is van een bijzonder deficiënt gebied, spreken we over een specifiek leerprobleem dat wordt gekenmerkt door aanzienlijk lagere dan de verwachte academische prestaties in verhouding tot iemands chronologische leeftijd, de maatstaf van zijn/haar intelligentie en het bij de leeftijd passende onderwijs. Het belemmert de schoolprestaties aanzienlijk en belemmert adequate vooruitgang en het bereiken van de in diverse leerplannen gestelde doelen.

Leesstoornis (dyslexie)

Het wordt gekenmerkt door een verminderd vermogen om woorden te herkennen, traag en onzeker lezen en slecht begrip.

Schrijfstoornis (disgraphia)

Het probleem kan zich voordoen bij het schrijven van specifieke woorden of bij het schrijven in het algemeen.

Rekenstoornis (dyscalculie)

Basisrekenvaardigheden (optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen) zijn meer aangetast dan meer abstracte rekenvaardigheden (algebra of meetkunde).

Communicatiestoornissen

Dit type stoornis treedt op wanneer de taalontwikkeling niet het verwachte patroon volgt of zich in een van de aspecten ervan significante tekortkomingen voordoen. De linguïstische kenmerken van elke stoornis variëren afhankelijk van de ernst ervan en de leeftijd van het kind.

Expressiestoornis

Het vermogen tot mondelinge expressie ligt aanzienlijk onder het niveau dat past bij de mentale leeftijd van een kind. De moeilijkheden kunnen zich zowel in de verbale als in de lichaamstaal voordoen.

De belangrijkste kenmerken zijn: kwantitatief beperkte spraak, beperkte woordenschat, moeite met het verwerven van nieuwe woorden, fouten in de woordenschat of fouten bij het terughalen van woorden, buitensporig korte zinnen, vereenvoudigde grammatica, beperkt gebruik van grammaticale structuren en soorten zinnen, weglaten van cruciale delen van zinnen, gebruik van een ongebruikelijke woordvolgorde en vertraging in de taalontwikkeling.

Begrijpendheidsstoornis

Het begripsvermogen ligt duidelijk onder het niveau dat past bij de mentale leeftijd van het kind. De expressie is ook aanzienlijk aangetast (deze aandoening wordt gewoonlijk “gemengde receptief-expressieve taalstoornis” genoemd) omdat de ontwikkeling van expressieve taal is afgeleid van de verwerving van receptieve vaardigheden.

Naast de bovengenoemde kenmerken van de expressiestoornis, wordt bij deze stoornis moeite gezien met het begrijpen van woorden, zinnen, of specifieke woordsoorten. Er kan ook een tekort zijn op verschillende gebieden van auditieve verwerking (geluidsdiscriminatie, klank-symbool associatie, retentie, herinnering en sequentiebepaling).

Spraakstoornis (dislalie)

Het belangrijkste kenmerk is het onvermogen om de spraakklanken te gebruiken die gezien de leeftijd en de taal van het kind passend zijn in de ontwikkeling.

Het kan gaan om fouten in de productie, het gebruik, de weergave of de organisatie van klanken, zoals het vervangen van de ene klank door de andere of het weglaten van klanken.

Stotteren

Het is de verstoring van de normale vloeiendheid en temporele structuur van de spraak gezien de leeftijd van een patiënt.

Het wordt gekenmerkt door frequente herhalingen of verlengingen van klanken of syllaben. Er kan ook sprake zijn van interjecties, woordfragmentatie, blokkering (hoorbaar of stil), circumlocuties, woorden geproduceerd met een overmaat aan fysieke spanning en herhaling van monosyllaben.

Het komt meestal niet voor tijdens mondeling lezen, zingen of praten tegen levenloze voorwerpen of dieren.

Autisme Spectrum Stoornissen (ASS)

Het is een groep ontwikkelingsstoornissen die ernstige, en zelfs chronische, socialisatie-, communicatie- en gedragsproblemen kunnen veroorzaken.De manier waarop deze veranderingen tot uiting komen varieert sterk van kind tot kind, vandaar dat gesproken wordt van een “spectrum” of “continuüm van stoornissen”, hetgeen betekent dat er verschillende manieren zijn waarop de symptomen van dit type stoornis tot uiting komen en dat de ernst van de symptomen van geval tot geval varieert. Het klinische profiel is noch uniform, noch absoluut afgebakend; het schommelt van hoog tot laag affect, varieert met de tijd, en wordt beïnvloed door factoren zoals de mate van geassocieerd intellectueel vermogen of toegang tot gespecialiseerde ondersteuning.

Mensen met ASS verwerken informatie in hun hersenen anders dan anderen en zij ontwikkelen zich in elk gebied in een verschillend tempo. Ze vertonen klinisch significante en aanhoudende problemen met sociale communicatie (duidelijke problemen met non-verbale en verbale communicatie in interacties, gebrek aan sociale wederkerigheid en moeite met het ontwikkelen en onderhouden van relaties met leeftijdgenoten die passen bij hun ontwikkelingsniveau), stereotiep motorisch of verbaal gedrag, ongewoon zintuiglijk gedrag, en overdreven vasthouden aan routines en rituele gedragspatronen en beperkte interesses.

Nieuws over neurologische ontwikkelingsstoornissen