Hoewel ze vrij groot zijn (tot 14 meter), voeden grijze walvissen zich met kleine benthische wormen en andere ongewervelden. Door een unieke voedingsstrategie, zuigvoeding genoemd, bijten grijze walvissen grote happen zacht sediment (zand of modder) van de zeebodem af en spannen dan de spieren van hun bek en keel om het water en zand eruit te persen, waarbij ze het voedsel met hun balein uitfilteren. Deze voedingsstrategie is analoog aan de filtervoeding van de andere grote baleinwalvissen. Van deze walvissen is bekend dat zij zeer lange migraties ondergaan tussen de voederplaatsen bij de polen en de paaigronden in goed beschermde lagunes in de subtropen. In tegenstelling tot de andere grote walvissen, voeden grijze walvissen zich echter onderweg.

Zoals alle walvissen zijn grijze walvissen zoogdieren en brengen ze levend grote kalveren ter wereld. Omdat het vrouwtje verantwoordelijk is voor de melkvoorziening en de bescherming van de baby’s, moet zij extra energiereserves opslaan en is zij bijgevolg groter dan de mannetjes. Alle record grijze walvissen (naar grootte) zijn vrouwtjes. Grijze walvis moeders staan bekend als bijzonder beschermend voor hun jongen en zijn bekend om het aanvallen van boten die hun baby’s bedreigen. De kalveren daarentegen zijn heel nieuwsgierig en staan erom bekend dat ze boten benaderen en onderzoeken. Deze verschillende gedragingen kunnen een potentieel conflict opleveren voor walvissafari’s. De orka is de enige soort waarvan bekend is dat hij grijze walvissen (altijd jonge) aanvalt en opeet.

De commerciële walvisvangst in de 17e-20e eeuw (en misschien zelfs al eerder) heeft een zeer nadelige invloed gehad op de populaties grijze walvissen. De aantallen zijn zo sterk afgenomen dat de Noord-Atlantische populatie nu is uitgestorven, en de Noord-Pacifische populatie is in de 20e eeuw bijna uitgestorven. Gelukkig heeft de volledige wettelijke bescherming in de Verenigde Staten en Mexico ervoor gezorgd dat de populatie in het oostelijk deel van de Stille Oceaan zich heeft hersteld tot ongeveer 20% van de aantallen van voor de walvisvangst en is nu stabiel. De populatie in het westelijk deel van de Stille Oceaan wordt nog steeds met uitsterven bedreigd en werd verloren gewaand totdat zij in de jaren 1980 werd herontdekt. Het herstel en de voortdurende bescherming in het oostelijk deel van de Stille Oceaan betekenen echter dat de soort als geheel nu wordt beschouwd als van de minste zorg. Succesvol beheer en zorgvuldige bescherming hebben deze soort van de ondergang gered.

Engage Youth with Sailors for the Sea

Oceana heeft de krachten gebundeld met Sailors for the Sea, een organisatie voor oceaanbehoud die zich inzet voor educatie en het betrekken van de wereldwijde bootgemeenschap. Sailors for the Sea heeft het KELP (Kids Environmental Lesson Plans) programma ontwikkeld om de volgende generatie van oceaan stewards te creëren. Klik hier of hieronder om praktische zeewetenschappelijke activiteiten voor kinderen te downloaden.