“Is het niet een vreemd lot dat we zoveel angst en twijfel moeten lijden voor zo’n klein ding? Zo’n klein ding!” -J.R.R. Tolkien, The Fellowship of the Ring

Peter Lio, M.D.Boromir, Kapitein van de Witte Toren, doelde natuurlijk op de ene Ring, maar zijn woorden zouden misschien evenzeer van toepassing kunnen zijn op wratten en molluscum. Ondanks het feit dat deze kleine virale gezwellen goedaardig en zelfbegrenzend zijn, zijn ze verantwoordelijk voor zo’n 21% van alle dermatologische verwijzingen1 en een onevenredig grote hoeveelheid angst en zorgen.

Kijk hier: Het goede, het slechte en het lelijke van alternatieve therapieën

Het is misschien onthutsend dat je geen alternatieve geneeswijze hoeft te zoeken om getuige te zijn van een ongelooflijke menagerie van vreemde en onconventionele behandelingen die worden voorgesteld voor de behandeling van wratten en molluscum; alles van maagzuurremmers tot duct tape is geprobeerd, en er bestaan hele boeken over het onderwerp.2

Hoewel de algemene benadering van de behandeling zich lijkt te richten op het stimuleren van de aangeboren immuunrespons via destructieve maatregelen of irritatie3, betekent het feit dat in trials zelfs de beste therapieën zelden een klaring van meer dan 60% laten zien, dat er een aanzienlijke vraag zal zijn naar onconventionele benaderingen.

Kijk hier: Het gebruik van honing in huidtherapie

We zullen verschillende alternatieven voor de behandeling van wratten en molluscum onderzoeken, maar ik wil benadrukken dat deze het beste kunnen worden gebruikt als aanvullende/adjunctieve therapieën in plaats van als stand-alones.

NEXT: Wratten

Wratten

Zink, als oraal supplement, kan een rol spelen bij het versterken van de immuniteit, met name tegen virale infecties4. In een studie bij 31 patiënten met wratten leidde orale toediening van zink (in de vorm van zinksulfaat) tot volledige genezing bij de helft van de patiënten5. Een meer rigoureus gerandomiseerd placebo-gecontroleerd onderzoek bij 32 patiënten met meervoudige, weerbarstige wratten toonde aan dat na 2 maanden 78% van de zinkgroep genezen was tegenover slechts 13% van de placebo-controle, een statistisch significant verschil6. In elk van deze studies werd zinksulfaat gedoseerd van 10mg/kg/d tot een maximum van 600 mg/d, en misselijkheid werd als een belangrijke bijwerking gezien.

Interessant is dat, hoewel zink gunstig wordt vermeld in de eerbiedwaardige en vrij conventionele Cochrane database, een van de auteurs van de review zich sceptisch heeft uitgelaten over zink voor wratten ondanks de gegevens7. Wellicht het meest klinisch relevant is dat zink een nuttige adjuvante therapie bleek te zijn bij de behandeling van wratten op de vulva. In een studie met 228 patiënten was het herval significant lager bij degenen die gelijktijdig oraal zinksulfaat kregen dan bij degenen die alleen een conventionele therapie kregen8. Het idee dat er zinktekort kan zijn bij sommige patiënten met refractaire wratten is dwingend, en dit is in sommige series gevonden9. Verder onderzoek kan helpen om vast te stellen bij welke patiënten zink meer kan helpen.

Kijk ook op: Tea tree olie: Wat kan het doen voor uw patiënten?

Misschien exotischer dan zink is propolis: een harsachtig mengsel dat door bijen wordt gebruikt om hun bijenkorven af te sluiten. Opmerkelijk is dat er aanwijzingen zijn dat propolis immunomodulerende functies heeft10 , en dat het een positief effect heeft bij de behandeling van aften, mondzweren en de preventie van otitis media11. Een vrij grote studie heeft ook een effect op wratten aangetoond. 135 patiënten werden gerandomiseerd om gedurende 3 maanden dagelijks propolis te krijgen, tegenover een placebo-controlegroep. Na 3 maanden was 73% van de patiënten in de propolisgroep genezen, vergeleken met slechts 8% in de placebogroep, een indrukwekkende bevinding12. Hoewel dit tot nadenken stemt, moeten er meer studies worden gedaan om deze resultaten te staven, maar het feit dat propolis veilig en goedkoop is, is bemoedigend, hoewel het moet worden vermeden bij mensen met een bijenallergie.

NEXT: Molluscum

Molluscum

Deze kleine koepelvormige papels vertonen een voorliefde voor kinderen met atopische dermatitis, wat suggereert dat een verstoorde huidbarrière de verspreiding ervan kan bevorderen13. Vreemd genoeg induceren ze vaak een geassocieerde dermatitis die zorgt voor een moeilijke kip-of-ei-situatie, met toenemende ellende voor de patiënt. Tenslotte kan zich een stafylokokken-superinfectie ontwikkelen, waardoor iedereen zich moet afvragen hoe “goedaardig” en “zelfbeperkt” deze aandoening eigenlijk is.

Terwijl wratten een meer gedistingeerde kanonnade van conventionele therapie lijken te hebben, is de literatuur voor molluscum relatief schaars. Ik ben het roerend met Dr. Katz eens dat imiquimod niet effectief is bij molluscum, en zelfs aanzienlijke schade kan veroorzaken14. Enkele jaren geleden meldden wij een geval van cytokinedermatitis en koortsaanval met ziekenhuisopname als gevolg van het gebruik van imiquimod op molluscum15. Cantharidin (een extract van de blaarkever) blijft mijn favoriete therapie, hoewel het nooit door de FDA is goedgekeurd en moeilijk te verkrijgen kan zijn, waardoor de behoefte aan andere opties toeneemt.

Kijk ook eens naar: Skin barrier benefits of sunflower seed oil

Lemon myrtle (Backousia citriodora) is een essentiële olie die wordt gebruikt in voedingsmiddelen en parfums. Het is aangetoond dat het antimicrobiële eigenschappen heeft die relevant kunnen zijn voor de werking op molluscum16. In een onderzoek bij 31 kinderen was bij 56% van de kinderen die eenmaal daags citroenmirte kregen toegediend, 90% minder molluscum aanwezig dan bij geen enkel kind uit de controlegroep17. De behandeling bleek veilig en werd goed verdragen, wat suggereert dat dit een veelbelovende aanpak zou kunnen zijn.

Tea tree olie (Melaleuca alternifolia) heeft antimicrobiële eigenschappen en kan ook irriterend zijn, die beide theoretisch van nut zouden kunnen zijn bij molluscum. Een provocerende studie onderzocht tea tree olie voor molluscum, maar compliceerde de zaken enigszins door er jodium aan toe te voegen zonder duidelijk doel voor een van de groepen, hoewel dit een eigen product was in de studie. Drieënvijftig kinderen met molluscum werden tweemaal daags behandeld met tea tree olie gebonden aan jodium, vergeleken met tea tree olie alleen of jodium alleen. Na 4 weken evalueerden zij of 90% van de molluscum was verdwenen en stelden vast dat 56% dit doel had bereikt in de tea tree olie plus jodiumgroep, terwijl slechts 17% in de zuivere tea tree oliegroep en 6% in de jodiumgroep dit doel hadden bereikt18. De auteurs meldden geen nadelige effecten, hoewel er meerdere meldingen zijn van contactallergie voor plaatselijk aangebrachte tea tree olie, en dit moet worden overwogen19.

Conclusie

Wratten en molluscum zijn waarschijnlijk al sinds het allereerste begin bij de mens aanwezig, en zullen ons waarschijnlijk blijven plagen. Net als de gewone verkoudheid zijn we enigszins machteloos om ze volledig te stoppen, maar er zijn misschien toch enkele nuttige hulpmiddelen in ons alternatieve arsenaal.

1. Boull C, Groth D. Update: behandeling van cutane virale wratten bij kinderen. Pediatr Dermatol. 2011;28:217-29.

6. Yaghoobi R, Sadighha A, Baktash D. Evaluatie van oraal zinksulfaat effect op recalcitrante multipele virale wratten: een gerandomiseerde placebogecontroleerde klinische studie. J Am Acad Dermatol. 77 2009 Apr;60(4):706-8.

7. Gibbs S. Zinksulfaat voor virale wratten. Br J Dermatol 2003; 148:1082-1083.

8. Akhavan S, Mohammadi SR, Modarres Gillani M, Mousavi AS, Shirazi M. Doeltreffendheid van combinatietherapie van oraal zinksulfaat met imiquimod, podofylline of cryotherapie bij de behandeling van vulvarwratten. J Obstet Gynaecol Res. 2014 Oct;40(10):2110-3

9. Raza N, Kahn DA. Zinkdeficiëntie bij patiënten met persisterende virale wratten. J Coll Physicians Surg Pak 2010; 20:83-86.

10. Sforcin J. Propolis en het immuunsysteem: een overzicht. J Ethnopharmacol. 2007;113(1):1-14.

13. Braue A, Ross G, Varigos G, et al. Epidemiology and impact of childhood molluscum contagiosum: a case series and critical review of the literature. Pediatr Dermatol. 2005;22:287-94.

14. Katz KA. Imiquimod is geen effectief geneesmiddel voor molluscum contagiosum. Lancet Infect Dis. 2014 May;14(5):372-3.

15. Mosher JS, Lio P. Cytokine dermatitis and febrile seizure from imiquimod. Pediatrics. 2012 Feb;129(2):e519-22.

16. Hayes AJ, Markovic B. Toxiciteit van de Australische etherische olie Backhousia citriodora (Citroenmirte). Deel 1. Antimicrobiële activiteit en in vitro cytotoxiciteit. Food Chem Toxicol. 2002;40(4):535-43.

17. Burke BE, Baillie JE, Olson RD. Essential oil of Australian lemon myrtle (Backhousia citriodora) in the treatment of molluscum contagiosum in children. Biomed Pharmacother. 2004 May;58(4):245-7. â¨

18. Markum E, Baillie J. Combinatie van essentià “le olie van Melaleuca alternifolia en jodium de behandeling van molluscum contagiosum bij kinderen. J Drugs Dermatol. 2012 Mar;11(3):349-54.