Vergrote adenoïden

Vergrote adenoïden

Vaak worden de amandelen en adenoïden tegelijkertijd operatief verwijderd. Hoewel de amandelen achter in de keel te zien zijn, zijn de adenoïden niet direct zichtbaar.

Soms kan het nodig zijn dat de arts de grootte van de adenoïden bekijkt. Dit kan worden gedaan door een röntgenfoto te maken of door met een kleine telescoop achter in de neus te kijken, waar de adenoïden zitten.

Wat zijn adenoïden eigenlijk? Het is een stukje weefsel dat helemaal achter in de neusholte zit. De adenoïden helpen voorkomen dat bacteriën en virussen via de neus het lichaam binnendringen.

Bij kinderen beginnen de adenoïden meestal na een jaar of 5 te slinken en vaak zijn ze tegen de tienerjaren zo goed als verdwenen.

Symptomen van vergrote adenoïden

Omdat adenoïden ziektekiemen insluiten die het lichaam binnendringen, kan het adenoïdweefsel tijdelijk opzwellen als het een infectie probeert te bestrijden. Deze symptomen worden vaak in verband gebracht met vergrote adenoïden:

• moeilijkheden met ademen door de neus
• ademen door de mond
• praten alsof de neusgaten worden dichtgeknepen
• ruisende ademhaling
• snurken
• de ademhaling stopt enkele seconden tijdens de slaap (slaapapneu)
• frequente “sinus”-symptomen
• aanhoudende middenoorontstekingen of middenoorvocht bij een kind van schoolgaande leeftijd

kind

Als vergrote adenoïden worden vermoed, kan de arts naar de oren, neus en keel van uw kind vragen en deze controleren, en de hals langs de kaak voelen. Om het echt goed te kunnen zien, kan de arts een of meer röntgenfoto’s laten maken. Bij verdenking op een infectie kan de arts orale antibiotica voorschrijven.

Wanneer is een operatie nodig?

Als uw kind last blijft houden van vergrote of ontstoken adenoïden en deze niet onder controle te krijgen zijn met medicijnen, kan de arts u aanraden ze operatief te verwijderen door middel van een adenoïdectomie. Dit kan worden aanbevolen als uw kind een of meer van de volgende aandoeningen heeft:

• moeilijke ademhaling
• slaapapapneu
• terugkerende infecties
• oorontstekingen, middenoorvocht, en gehoorverlies waarvoor een tweede of derde set oorbuisjes nodig is

De adenoïden van uw kind laten verwijderen is vooral belangrijk als herhaalde infecties leiden tot sinus- en oorinfecties. Slecht gezwollen adenoïden kunnen het vermogen van de middenoorruimte om geventileerd te blijven belemmeren. Dit kan soms leiden tot infecties of middenoorvocht met een tijdelijk gehoorverlies tot gevolg. Bij kinderen bij wie ontstoken adenoïden regelmatig oorpijn en vochtophoping veroorzaken, kan dus ook een adenoïdectomie nodig zijn tijdens de operatie aan het oorbuisje.

En hoewel adenoïden zonder de amandelen kunnen worden verwijderd, kunnen ze, als uw kind amandelproblemen heeft, ook tegelijkertijd worden verwijderd. Een tonsillectomie met een adenoïdectomie is een veel voorkomende operatie bij kinderen.

Wat gebeurt er tijdens een operatie

Een operatie, hoe gewoon of eenvoudig ook, kan beangstigend zijn voor zowel kinderen als ouders. U kunt uw kind helpen zich op de operatie voor te bereiden door te vertellen wat het kan verwachten. Tijdens de adenoidectomie:

• Uw kind krijgt algehele anesthesie. Dit betekent dat de operatie in een operatiekamer wordt uitgevoerd, zodat een anesthesist uw kind in de gaten kan houden.
• Uw kind slaapt ongeveer 20 minuten.
• De chirurg kan via de open mond van uw kind bij de amandelen en/of de adenoïden komen – er hoeft niet door de huid te worden gesneden.
• De chirurg verwijdert de adenoïden en controleert vervolgens eventuele bloedingen.

Uw kind wordt wakker in de uitslaapkamer. In de meeste gevallen kan een kind op dezelfde dag van de ingreep naar huis. Sommige kinderen moeten misschien een nacht ter observatie blijven.

Het typische herstel na een adenoidectomie omvat vaak enkele dagen van matige pijn en ongemak.

In minder dan een week na de operatie zou alles weer normaal moeten zijn en zouden de problemen die door de adenoïden worden veroorzaakt, verdwenen moeten zijn. Het adenoïdgebied geneest op natuurlijke wijze, wat betekent dat er geen hechtingen zijn om je zorgen over te maken. Er is een kleine kans dat achtergebleven weefsel kan opzwellen, maar dat veroorzaakt zelden nieuwe problemen.

Gerespecteerd door: Steven P. Cook, MD
Datum beoordeeld: Mei 2013