Wat zijn overactieve bijnieren?

Wanneer bijnieren overmatige hoeveelheden van bepaalde hormonen produceren, worden ze overactief genoemd. De symptomen en de behandeling hangen af van welke hormonen overmatig worden geproduceerd, waaronder de volgende:

• Androgene steroïden (androgene hormonen). Een overproductie van androgene steroïden, zoals testosteron, kan zowel bij mannen als bij vrouwen leiden tot overdreven mannelijke kenmerken, zoals overbeharing in het gezicht en op het lichaam, kaalheid, acne, een diepere stem en meer spiermassa. Als een vrouwelijke foetus vroeg in de zwangerschap wordt blootgesteld aan hoge niveaus van androgenen, kunnen haar genitaliën zich abnormaal ontwikkelen. Jongens die veel androgenen binnenkrijgen, groeien sneller, maar hun botten kunnen ook sneller volgroeien en te vroeg stoppen met groeien, waardoor ze kleiner worden.

• Corticosteroïden. Een overproductie van corticosteroïden kan leiden tot het syndroom van Cushing (zie hieronder).

• Aldosteron. Een overproductie van het hormoon aldosteron kan leiden tot hoge bloeddruk en tot symptomen die gepaard gaan met een laag kaliumgehalte (bijvoorbeeld zwakte, spierpijn, spasmen en soms verlamming).

De symptomen van overactieve bijnieren kunnen lijken op andere problemen of medische aandoeningen. Raadpleeg altijd de arts van uw kind voor een diagnose.

Hoe worden overactieve bijnieren gediagnosticeerd?

Naast een volledige anamnese en lichamelijk onderzoek kunnen diagnostische procedures voor overactieve bijnieren het volgende omvatten:

• Specifiek bloedonderzoek. Met bloedonderzoek worden hormoonspiegels gemeten.

• Onderzoek van de urine. Met urineonderzoek worden hormoonspiegels gemeten.

Behandeling van overactieve bijnieren

Behandeling van overactieve bijnieren is afhankelijk van de oorzaak van de ziekte. Specifieke behandeling voor overactieve bijnieren zal worden bepaald door de arts van uw kind op basis van:

• De leeftijd, algemene gezondheid en medische voorgeschiedenis van uw kind

• De omvang van de ziekte

• De tolerantie van uw kind voor specifieke medicijnen, procedures, of therapieën

• Verwachtingen voor het verloop van de ziekte

• Uw mening of voorkeur

De behandeling kan bestaan uit het operatief verwijderen van gezwellen op de bijnier(en), of de bijnier(en) zelf. Ook kunnen medicijnen worden toegediend die de overmatige productie van bepaalde hormonen blokkeren.

Wat is het syndroom van Cushing?

Het syndroom van Cushing ontstaat door hypersecretie van corticosteroïden door de bijnierschors. Een overproductie van corticotropine, het hypofysehormoon dat de bijnier aanstuurt, door de hypofyse, waardoor de bijnieren worden gestimuleerd om corticosteroïden te produceren, kan een oorzaak zijn. Daarnaast kunnen bepaalde longkankers en andere tumoren buiten de hypofyse corticotropine produceren. Andere oorzaken zijn goedaardige (niet-kankerachtige) of kankergezwellen op de bijnieren. Het syndroom van Cushing is uiterst zeldzaam bij kinderen en ook zeldzaam bij volwassenen.

Wat zijn de symptomen van het syndroom van Cushing?

Hieronder staan de meest voorkomende symptomen van het syndroom van Cushing. Echter, elk kind kan de symptomen anders ervaren. Kinderen en jongeren met het syndroom van Cushing hebben vooral last van gewichtstoename, langzame groei, en hypertensie (hoge bloeddruk). Symptomen kunnen zijn:

• Lage groei

• Zwaarlijvigheid van het bovenlichaam

• Rond of maan-gevormd gezicht

• Vet in de nek

• Dunner wordende armen en benen

• Fragiele en dunne huid

• Donkere pigmentatie van de huid

• Acne

• Bruisingen

• Striemen op buik, dijen, billen, armen, en borsten

• zwakte van botten en spieren

• ernstige vermoeidheid

• hoge bloedsuikerspiegel

• prikkelbaarheid en angst

• Excessieve haargroei bij vrouwen

• Onregelmatige of gestopte menstruatiecyclus bij vrouwen

• Verminderde geslachtsdrift en vruchtbaarheid bij mannen

De symptomen van het syndroom van Cushing kunnen lijken op andere aandoeningen of medische problemen. Raadpleeg altijd de arts van uw kind voor een diagnose.

Hoe wordt de diagnose gesteld van het syndroom van Cushing?

Naast een volledige anamnese en lichamelijk onderzoek kunnen diagnostische procedures voor het syndroom van Cushing het volgende omvatten:

• Röntgenfoto. Een diagnostische test waarbij gebruik wordt gemaakt van onzichtbare elektromagnetische energiestralen om beelden van inwendige weefsels, botten en organen op film te produceren.

• 24-uurs urinetest. Hierbij wordt gedurende 24 uur urine verzameld om corticosteroïdhormonen te meten.

• Computed tomography-scan (ook CT- of CAT-scan genoemd). Een procedure voor diagnostische beeldvorming waarbij gebruik wordt gemaakt van een combinatie van röntgenstralen en computertechnologie om horizontale, of axiale, beelden (vaak plakken genoemd) van het lichaam te maken. Een CT-scan toont gedetailleerde beelden van elk deel van het lichaam, inclusief de botten, spieren, vetweefsel en organen. CT-scans zijn gedetailleerder dan algemene röntgenstralen.

• Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI). Een diagnostische procedure waarbij gebruik wordt gemaakt van een combinatie van grote magneten, radiofrequenties en een computer om gedetailleerde beelden van organen en structuren in het lichaam te maken.

• Dexamethasononderdrukkingstest. Deze test maakt duidelijk of de overproductie van corticotropinen afkomstig is van de hypofyse of van tumoren elders.

• Corticotropin-releasing hormone (CRH)-stimulatietest. Deze test maakt onderscheid of de oorzaak een hypofysetumor of een bijniertumor is.

Behandeling voor het syndroom van Cushing

De specifieke behandeling voor het syndroom van Cushing wordt door de arts van uw kind bepaald op basis van: