“Teveel licht verblindt dit soort heren vaak. Ze zien door de bomen het bos niet meer.”
-Christoph Martin Wieland (1733-1813), Musarion , Canto II
Terwijl ik door het midden van het Iguazu National Park in Iguazu, Argentinië, reed, voelde ik me toch een beetje onder de indruk. Het was mijn eerste keer in een regenwoud en laten we zeggen dat ik erg hoge verwachtingen had. Ik hoopte zeldzame planten te zien die mijn verbeelding de vrije loop lieten en apen die aan elke tak hingen. In plaats daarvan zag ik bomen en wijnstokken die niet zozeer leken op mijn droom avatar, maar meer op de bomen en wijnstokken die ik thuis in de VS heb gezien (alleen groter, misschien).
Laten we zeggen dat ik door de bomen het bos niet meer zag.
Om de omvang van het Iguazu National Park echt te begrijpen, moet je uit het raampje kijken als je vliegtuig naar de stad daalt of de stad verlaat. Van een grotere hoogte besef je dat dit regenwoud, een van de grootste in de wereld, 212 vierkante kilometer puur, weelderig groen is. En hoewel ik de apen niet heb gezien, zijn ze er wel, samen met ontelbare soorten vlinders, jaguars, vogels, insecten en reptielen. Het is een adembenemende plek (zolang je niet te kortzichtig bent).
In plaats van verstrikt te raken in de details van wat zich direct voor je afspeelt, neem een stap terug en omarm het grote geheel. Als je schrijft, verlies dan niet het geheel van wat je aan het schrijven bent door een enkel woord of een enkele zin die niet aan je verwachtingen voldoet. Met andere woorden, verlies door de bomen het bos niet. Blijf schrijven, blijf verkennen, en als je klaar bent, doe dan een stap terug en geniet van het uitzicht.
