De menselijke rug strekt zich uit van de billen tot het achterste deel van de nek en de schouders. Hij staat tegenover de borstkas, en de wervelkolom loopt langs de rug. Het bekken onderaan de rug en de schouders bovenaan de rug geven de rug zijn breedte, en hij versmalt tussen deze twee gebieden. Er zijn drie verschillende spiergroepen in de rug: de oppervlakkige groep, de diepe groep en de tussenliggende groep.

Spieren in de oppervlakkige groep zijn onder meer de grote rhomboideus, de kleine rhomboideus, de levator scapulae, de trapezius en de latissimus dorsi.

Musculen in de diepe groep zijn onder meer de spinotransversale, erector spinae (bestaande uit de iliocostalis, longissimus, en spinalis), de transversospinales, en de segmentale spieren.

“De beste manier om de rugspieren te versterken is in een statische positie. Je houdt de positie van de kern vast terwijl je de andere delen van het lichaam beweegt.” – Verle Valentine

De serratus posterior inferior en de serratus posterior superior vormen samen de tussenliggende spiergroep.

Laten we de spieren en spiergroepen eens nader bekijken.

Superficiële spiergroep

De trapezius of trapeziusspieren zijn twee gepaarde spieren die zich uitstrekken van de basis van de thoracale wervels in de wervelkolom tot aan het achterhoofdsbeen en uitlopen tot aan de wervelkolom van het schouderblad. Er zijn drie delen van de monnikskapspier. Het onderste deel van de monnikskapspier gaat omhoog en drukt het schouderblad in, terwijl het dwarse of middelste deel van de monnikskapspier het schouderblad intrekt. Tenslotte ondersteunt het bovenste deel van het schouderblad het gewicht van de arm, doordat het op de schouders en de nek drukt.

De m. latissimus dorsi bevindt zich achter in het centrale deel van de buik, achter de arm. De monnikskapspier bedekt deze spier gedeeltelijk in de buurt van het middengedeelte van de rug en de wervelkolom. Het is een lange platte spier die zich uitstrekt van de wervelkolom tot de zijkant van het lichaam. De latissimus dorsi is verantwoordelijk voor de abductie en extensie van de rug, en hij maakt ook de interne rotatie van de schouder mogelijk.

De rhomboide major functioneert om de wervelkolom of wervels te verbinden met het schouderblad of schouderbeen. De functie ervan is het schouderblad naar de wervelkolom toe te trekken en te voorkomen dat het schouderblad van de thoracale wand af beweegt. Hij ligt direct onder de musculus rhomboideus minor.

De musculus rhomboideus minor is een kleine skeletspier, en hij bevindt zich direct boven de musculus rhomboideus major en net onder de levator scapulae. Samen met de grote rhomboideus zorgt hij ervoor dat het schouderblad tegen de borstkaswand wordt gedrukt. De twee spieren zijn in staat de mediale rand van het schouderblad omhoog te brengen en samen met de musculus levator scapulae naar beneden te roteren.

De levator scapulae spier bevindt zich bij de nek, rond de basis en de zijkant van de nek. Zoals de naam van de spier al aangeeft, is de voornaamste functie van de levator scapulae het optillen van het schouderblad, het schouderbeen. De spier loopt onder de rand van het schouderblad.

Intermediaire spiergroep

De twee spieren waaruit de intermediaire spiergroep bestaat, zijn de serratus posterior inferior, en de serratus posterior superior. De serratus posterior inferior bevindt zich op de plaats waar de lumbale en de thoracale regio samenkomen. Meer bepaald strekt deze spier zich uit van de wervels T11 tot en met L2., en steekt in door de onderrand van de 9 tot 12 ribben. De functie van deze spier is de romp te strekken en te draaien, door aan het onderste gedeelte van de ribben te trekken en ze naar beneden en naar achteren te bewegen. Deze beweging helpt ook de longen lucht uit te stoten door de ribben te bewegen in overeenstemming met de samentrekking van de longen.

De serratus posterior is een lange dunne vierzijdige spier die zich achteraan de bovenkant van de borstkas bevindt. Hij bevindt zich onder de monnikskapspier en de rhomboideus. Hij grenst aan de bovenste tweede tot en met vijfde rib en is, net als de serratus posterior inferior, verantwoordelijk voor het omhoog brengen van de ribben.

Diepe spiergroep

De diepe spiergroep kan worden onderverdeeld in vier kleinere spiergroepen. De vier spiergroepen die samen de diepe spiergroep vormen zijn de segmentale spieren, de transversospinales, de erector spinae, en de spinotransversales.

“De enige manier om specifieke rugspieren te isoleren – of het nu boven- of onderrug is – of enige vooruitgang te boeken, is door de kracht van de mind-muscle connection.” – Lee Haney

De spinotransversalen bestaan uit de splenius cervicis en de splenius capitis. De splenius cervicis bevindt zich aan de basis van de nek en bestaat uit een smalle peesband die uitgaat van de doornuitsteeksels die behoren tot de derde tot en met de zesde wervel. De splenius capitis daarentegen is een veel dikkere, bredere spier die aan de achterkant van de nek wordt aangetroffen en die zijn oorsprong vindt langs de nekwervels en de schedelbasis beweegt zodat bewegingen zoals het schudden van het hoofd mogelijk zijn.

Het spinalis-gedeelte van de erector spinae bevindt zich in de buurt van de wervelkolom en is een dikke bundel pezen en spieren. De spinalis cervicis, spinalis capitis, en spinalais dorsi zijn de drie samenstellende delen van de spinalis. De spinalis dorsi is nauw verweven met de longissimus dorsi. Drie tot vier pezen uit het lumbale gebied en de thoracale wervels vormen het.

De longissimus is het langste deel van de erector spinae, en het strekt zich uit langs de achterzijde van de halswervels. Hij kan worden onderverdeeld in drie verschillende spieren: de longissimus cervicis, de longissimus capitis, en de longissimus thoracis. Het laatste deel van de erectus spinae is de iliocostalis, die ontstaat uit de derde tot en met de zesde ribben, en doorloopt in de vierde tot en met de zesde halswervel.

De transversospinales bestaat uit de rotatores, de multifidus, en de semispinalis. De rotatores zijn 11 verschillende kleine spieren die in alle spinale regio’s aanwezig zijn en die zich onder de multifidus bevinden. De multifidusspieren bevinden zich aan weerszijden van de wervels, en lopen van de as (de tweede halswervel) tot het heiligbeen (de samengesmolten wervels S1 en S5). Ze liggen vlak bij de wervelkolom en helpen de gewrichten in dit gebied te stabiliseren.

De musculi levatores costarum zijn 12 kleine spieren die vanaf de bovenste elfde borstwervel en de zevende halswervel naar beneden doorlopen en onder de wervels in het buitenste deel van de ribben lopen. Zij helpen de longen bewegen en helpen bij het ademhalingsproces. De interspinales-spieren zijn paren spieren die zich aan weerszijden van het ligament interspinales bevinden. Er zijn zes paren te vinden in de cervicale regio, enkele paren in de thoracale regio, en zes paren in de lumbale regio. Tenslotte zijn er de intertransversarii, vele kleine spiertjes in de buurt van de wervels, die zich tussen de uitsteeksels van de wervels bevinden. Hoewel deze kleine spieren op zichzelf niet veel aan de beweging bijdragen, stabiliseren zij de wervels en ondersteunen zij de beweging van andere spieren in de regio.

Organen in de rug

Naast de spieren in de rug zijn er ook verschillende organen in de menselijke rug te vinden. De nieren en de longen bevinden zich in de rug, waarbij de longen zich in het achterste deel van de ribbenkast bevinden en de nieren in de buurt van spieren net onder de ribbenkast.

De longen van de mens bevinden zich in de borstkas, in de borstholte. De linkerlong is iets kleiner dan de rechterlong. De longen brengen zuurstof in het lichaam, voorzien het bloed van zuurstof en bij gevolmachtigde alle weefsels van het lichaam van zuurstof. Mensen hebben twee longen, één aan elke kant van het lichaam. Zij vullen niet alleen het bloed met zuurstof, maar geven ook de kooldioxide af die zich in het lichaam heeft opgehoopt. De spieren die zich in de buurt van de longen bevinden, onder meer in de rug, zorgen voor de ademhaling door te helpen bij de beweging van de longen. De linkerlong bevindt zich in de buurt van het hart, en heeft daarom een hartinkeping, een klein verzonken gedeelte waar het hart kan zitten.

De nieren zijn twee kleine, ruwweg boonvormige organen die zich vlak onder de ribbenkast bevinden. De functie van de ribbenkast is het filteren van het bloed dat het ontvangt, waarbij het bloed wordt verwerkt door middel van absorptie, secretie, filtratie en uitscheiding. Het bijproduct van deze processen is urine, en de nieren zijn met de blaas verbonden via een buisje, de ureter, dat deze urine naar de blaas transporteert.

Rugpijn

“Ik denk dat ik beter in vorm ben dan tien jaar geleden, maar het eist een grotere tol – ik krijg rugpijn!” – Alessandra Ambrosio

De spieren, botten, ligamenten en pezen in de rug kunnen allemaal geblesseerd raken en rugpijn veroorzaken. Rugpijn is een van de meest voorkomende vormen van pijn bij volwassenen, en spierverrekkingen zijn de meest voorkomende vorm van rugpijn. Spier- of gewrichtsverrekkingen kunnen ontstaan door herhaald gebruik van de spieren, of door het verkeerd of onhandig tillen van zware voorwerpen. Spierpijn verdwijnt meestal vanzelf na een paar weken met voldoende rust, hoewel soms een intensievere behandeling nodig kan zijn. Andere veel voorkomende oorzaken van rugpijn zijn verschillende soorten breuken, artrose, en discushernia of degeneratieve discusziekten.