Werknemers hebben volgens de wet van Washington recht op rustpauzes en maaltijdpauzes. Voor werknemers jonger dan 18 jaar en werknemers in de landbouw gelden andere normen dan die welke op deze pagina staan vermeld. Op enkele uitzonderingen na wordt het werkrooster van een werknemer door de werkgever vastgesteld.
Rustpauzes
Werknemers moeten voor elke 4 gewerkte uren een betaalde rusttijd van ten minste 10 minuten krijgen, vrij van werkzaamheden. Bovendien:
- Werknemers kunnen niet worden verplicht om meer dan 3 uur te werken zonder rustpauze.
- Pauzes moeten zo dicht mogelijk bij het midden van een werkperiode worden gepland.
- Werkgevers kunnen van werknemers verlangen dat zij tijdens een rustpauze op de werkplek blijven.
- De genomen rustpauzes worden als “gewerkte uren” beschouwd bij de berekening van betaald ziekteverlof en overwerk.
In sommige banen kunnen “mini-“-rustpauzes worden genomen in plaats van een geplande rustpauze. Deze “mini”-rustpauzes moeten over een periode van 4 uur in totaal ten minste 10 minuten duren.
Verpleegmoeders kunnen op grond van de federale wetgeving extra rechten hebben.
Voor werknemers in de gezondheidszorg kunnen ook specifieke maaltijd- en rusttijden gelden.
Restpauzes
Werknemers moeten “redelijke toegang” tot badkamers en toiletvoorzieningen krijgen. Werkgevers mogen het gebruik van sanitaire voorzieningen niet beperken tot starre tijdschema’s (bv. alleen tijdens de pauzes) of onredelijke beperkingen opleggen. (DOSH-richtlijn 5.98)
Maaltijd
Werknemers moeten een maaltijd krijgen als zij meer dan vijf uur in een dienst werken. Een maaltijdperiode moet ten minste 30 minuten duren en tussen het tweede en vijfde uur van de dienst beginnen.
Afhankelijk van de lengte van de dienst en het tijdstip van de verstrekte maaltijdperiode kunnen werknemers ook recht hebben op extra maaltijdperioden. Zie WAC 296-126-092(2) en (3).
Betaalde maaltijdperioden
Werknemers moeten voor maaltijdpauzes worden betaald als:
- zij verplicht zijn op dienst te blijven.
- de werkgever van hen verlangt dat zij in het belang van de werkgever op het terrein of op de werkplek aanwezig blijven, ook als zij niet worden teruggeroepen om dienst te doen.
- Zij worden weer opgeroepen om te werken, waardoor de maaltijdpauze wordt onderbroken.
Werknemers die tijdens een maaltijdpauze moeten werken of op het werk blijven, hebben nog steeds recht op in totaal 30 minuten maaltijdpauze, onderbrekingen niet meegerekend. De volledige maaltijdperiode moet worden betaald, ongeacht het aantal onderbrekingen. Werk dat tijdens de maaltijdpauzes wordt verricht, wordt beschouwd als “gewerkte uren” voor de berekening van betaald ziekteverlof en overwerk.
Onbetaalde maaltijdpauzes
Werkgevers zijn niet verplicht te betalen voor een maaltijdpauze als een werknemer gedurende de gehele pauze vrij is van alle taken. Van werknemers kan alleen worden verlangd dat zij tijdens hun maaltijdpauze op het terrein of de werkplek blijven als zij volledig vrij zijn van hun werkzaamheden.
Onbetaalde maaltijdpauzes worden niet als “gewerkte uren” beschouwd.”
Extra maaltijdperioden voor werknemers die extra uren/diensten werken
Werknemers die meer dan 3 uur na hun geplande dienst werken, hebben recht op extra maaltijdperioden. Extra maaltijdperioden van 30 minuten moeten worden gegeven binnen vijf uur na het einde van de eerste maaltijdperiode en voor elke extra vijf gewerkte uren.
Waiver and variances
- Werknemers kunnen afzien van hun verplichte maaltijdpauze als zowel zijzelf als hun werkgever daarmee instemmen.
- Werknemers kunnen geen afstand doen van de vereiste rustpauzes.
- Werkgevers kunnen een aanvraag voor een afwijking (F700-089-000) indienen om de vereisten voor rust- en maaltijdpauzes te wijzigen.
Roosters
Voor de meeste werknemers zijn er geen overheidsvoorschriften die regelen hoe en wanneer zij worden ingeroosterd. Een werkgever heeft het recht om het rooster van een werknemer op elk moment te wijzigen, met of zonder kennisgeving. Werkgevers zijn niet verplicht om weekenden of feestdagen vrij te geven en mogen verplicht overwerk inroosteren.
Er gelden beperkingen voor:
- Bepaalde werknemers in de gezondheidszorg.
- Grote detailhandelaren, leveranciers van voedingsdiensten en full-service restaurants in de stad Seattle.