Valkuilen van de “swingende wereld”

Davis’ “swingende wereld” had echter zijn gevaren. Veel mensen keurden zijn interraciale huwelijk in 1960 met de Zweedse actrice Mai Britt af. Zijn “Rat Pack” gewoonten van drinken en feesten bedreigden zijn gezondheid. Bovendien ging hij door zijn grote uitgaven bijna failliet (verloor al zijn geld), ook al verdiende hij meer dan een miljoen dollar per jaar.

Davis was in de jaren zestig een uitgesproken aanhanger van de Black Power-beweging en andere linkse (liberale) doelen. Begin jaren zeventig verloor hij de steun van sommige liberalen en leden van de Afro-Amerikaanse gemeenschap toen hij president Richard M. Nixon (1913-1994) omhelsde en optrad in Vietnam, waar de Vietnam-oorlog woedde (1955-75; een oorlog tussen de communistische strijdkrachten van Noord-Vietnam en het door de Verenigde Staten gesteunde Zuid-Vietnam). Tegen die tijd had Davis lever- en nierproblemen ontwikkeld en bracht begin 1974 enkele maanden in het ziekenhuis door.

Davis nam gedurende zijn hele carrière albums op en bracht een aantal kenmerkende songs ten gehore. De belangrijkste waren zijn eerbetoon aan Bill Robinson, “Mr. Bojangles,” de ballads “What Kind of Fool Am I” en “I’ve Gotta Be Me,” en zijn grootste hit, het upbeat “Candy Man.” Davis’ zang was als al het andere in zijn optreden-energiek, temperamentvol, en gespeeld om maximaal effect.

De laatste vijftien jaar van Davis’ leven verliepen in het voor de artiest gebruikelijke hectische tempo. In 1978 trad hij op in een andere Broadway musical, Stop the World-I Want To Get Off. Hij fungeerde af en toe als stand-in presentator voor de populaire “Tonight Show” en keerde terug naar de casinopodia. Zelfs een heupoperatie kon Davis er niet van weerhouden om op te treden. Zijn bekendste act in de jaren tachtig was een muzikale revue met zijn vrienden Sinatra en Liza Minnelli (1946-), die voor uitverkochte zalen in de Verenigde Staten en Europa speelde, slechts een jaar voor Davis’ dood.

Dokters ontdekten in augustus 1989 een tumor in Davis’ keel. De artiest onderging een pijnlijke kankerbehandeling die aanvankelijk succesvol leek. Binnen een paar maanden keerde de kanker echter terug. Davis stierf op 16 mei 1990, slechts acht weken nadat zijn vrienden hem hadden geëerd met een televisiespecial.