Wat is een schildkliergezwel?

Schildkliergezwel is een aandoening waarbij er sprake is van een abnormale vergroting van uw schildklier. De foto hier laat zien hoe veel schildkliergezwellen eruit zien, alsof de hals gezwollen en dik is. Als u het aanraakt, kunt u zien dat het niet vet is, omdat het stevig is en niet veel beweegt. De meeste schildkliergezwellen zijn pijnloos, maar ze kunnen wel symptomen geven door hun grootte zelf. Het meest voorkomende symptoom van een schildkliergezwel is een knobbel in de hals. Andere symptomen van een grote schildkliergezwel zijn een gevoel van een brok in de keel, moeilijk slikken, ademhalingsmoeilijkheden en in extreme gevallen stemveranderingen en zelfs stembandverlamming.

Wereldwijd is de meest voorkomende oorzaak van schildkliergezwellen te vinden op plaatsen waar weinig of geen jodium in de voeding zit. Dit was ook het geval in de Verenigde Staten, waar schildkliergezwellen veel voorkwamen tot de hedendaagse jodinering van keukenzout. Sindsdien is de incidentie van schildkliergezwellen in de Verenigde Staten drastisch gedaald.

Heden ten dage wordt schildkliergezwellen in de Verenigde Staten vaker in verband gebracht met een te hoge productie van schildklierhormoon (hyperthyreoïdie), een te lage productie van schildklierhormoon (hypothyreoïdie), of met meerdere knobbeltjes in de schildklier zelf (mulitnodulair gezwel).

Er zijn twee auto-immuunziekten (waarbij het lichaam iets abnormaals aan zichzelf herkent en een antilichaam tegen dit zelfonderdeel produceert) die de oorzaak kunnen zijn van schildkliergezwellen.

De schildklierontsteking van Hashimoto.

• Patiënten hebben een diffuse vergroting van hun schildklier tijdens de vroege stadia van hun auto-immuunaandoening.
• De ziekte kan worden gediagnosticeerd door bloedonderzoek dat antilichamen aantoont tegen het eiwit dat door de schildklier wordt geproduceerd, thyroglobuline genaamd.
• Ultrasound kan diffuse vasculariteit van de schildklier en pseudonodules van de schildklier aantonen. Pseudonodules zijn onopvallende knobbeltjes die een artefact van de ziekte kunnen zijn en op één echografie aanwezig kunnen zijn en bij vervolgechografieën de pseudonodule niet meer kunnen aantonen.

De ziekte van Grave.

• Leidt tot een ernstige medische aandoening van te hoge schildklierhormoonspiegels (hyperthyreoïdie).
• Veroorzaakt door een productie van een eiwit dat schildklierstimulerend immunoglobuline wordt genoemd
  • Kan met behulp van routinetests effectief in het bloed worden aangetroffen.
  • hecht zich aan de schildklier
  • veroorzaakt dat de schildklier te veel schildklierhormoon produceert
  • vergroot de schildklier.

Symptomen van schildkliergezwellen

De meeste schildkliergezwellen veroorzaken geen symptomen, maar wel als het gezwel blijft groeien. Kleine schildkliergezwellen worden meestal ontdekt door een routine-onderzoek van de hals van de patiënt door een arts of door een röntgenfoto of scan om een andere reden. De symptomen treden op als de struma zo groot wordt dat hij op andere structuren in de hals drukt.

Grote schildkliergezwellen geven meestal symptomen van

• Een massa of knobbel in de hals.
• Een ongemakkelijk drukgevoel op de ademhalingsbuis (trachea)
• Een gevoel alsof u iets moet inslikken of moeite met slikken
• Extra productie van het schildklierhormoon, thyroxine, die onder meer:
  • Onverklaarbaar gewichtsverlies
  • Heat intolerantie
  • Tremor
  • Nervositeit
  • Snelle of onregelmatige hartslag

  Wat zijn de mogelijke oorzaken van schildkliergezwellen?

  Er zijn verschillende aandoeningen die de ontwikkeling van schildklierknobbels kunnen veroorzaken of predisponeren, waaronder:

  • Jodiumtekort
    • Jodiumtekort in diëten kan mensen predisponeren voor de ontwikkeling van schildkliergezwellen. Delen van de wereld hebben nog steeds een jodiumtekort in hun voeding, maar in de Verenigde Staten is dit door de aanwezigheid van jodium in onze dagelijkse voeding een onwaarschijnlijke oorzaak van schildklierknobbels.
  • Overgroeiing van normaal schildklierweefsel
    • De reden waarom deze schildkliergezwellen optreden, wordt niet goed begrepen. Het gaat om een aandoening die folliculaire hyperplasie wordt genoemd (de folliculaire cel is een normaal uitziende schildkliercel). Zowel folliculaire hyperplasie als folliculaire adenomen zijn duidelijk niet kankerverwekkend en zijn niet verontrustend en hoeven niet te worden verwijderd, behalve als ze door hun grootte symptomatisch zijn.
  • Schildkliercysten
    • Schildkliercysten zijn met vloeistof gevulde holten die worden veroorzaakt door degenererende schildklieradenomen, aangeboren cysten of overproductie van een vloeistof die door de schildklier wordt geproduceerd, colloïd genaamd.
  • Inflammatoire aandoeningen van de schildklier (thyroiditis genoemd)
    • De thyroiditis van Hashimoto of de ziekte van Hashimoto is een chronische ontstekingsaandoening van de schildklier die wordt veroorzaakt door een auto-immuungebeurtenis waarbij de patiënt antilichamen ontwikkelt tegen thyroglobuline (een normaal eiwit dat door de schildklier wordt geproduceerd). Langdurige thyreoïditis van Hashimoto gaat vaak gepaard met een verminderde productie van schildklierhormoon (hypothyreoïdie). Hashimoto’s thyroiditis kan ook gepaard gaan met de vorming van schildklierpseudoknobbeltjes. Deze pseudoknobbeltjes zijn geen echte schildklierknobbeltjes. Pseudoknobbeltjes die op echografie bij thyreoïditispatiënten worden gevonden, komen en gaan op basis van onbekende zaken.
  • Multinodulaire aandoening van de schildklier (ook wel multinodulaire struma of gewoon “struma” genoemd)
    • Multinodulair struma is een schildklier die meerdere schildklierknobbeltjes bevat. De oorzaak van multinodulair struma is niet bekend, maar in sommige gevallen kan er sprake zijn van een sterke familiegeschiedenis van struma. Multinodulaire struma’s kunnen vrij massief zijn en zich over de hele hals en tot ver in de borstholte uitstrekken.
  • Kanker van de schildklier
    • Hoewel de kans dat een schildklierknobbel kanker veroorzaakt vrij gering is, zijn de volgende factoren geassocieerd met een verhoogd kwaadaardig risico:
      • Leeftijd jonger dan 30 jaar
      • Leeftijd ouder dan 50 jaar
      • Mannen ouder dan vrouwen
      • Een positieve familieanamnese van schildklierkanker
      • Een positieve familieanamnese van andere endocriene kankers
      • Een voorgeschiedenis van blootstelling aan straling
      • Grote schildklierknobbels
      • Stembandverlamming (heesheid)

  Wat is de evaluatie van een schildkliergezwel?

  Hieronder volgt een lijst van onderzoeken die nodig zijn bij de evaluatie van een patiënt met een schildkliergezwel.

  • Volledige anamnese en lichamelijk onderzoek
  • Echografie
  • Bloedonderzoek
  • TSH
  • T3 en T4
  • Thyroglobuline (verkrijgen we, maar niet alle artsen doen dat)
  • Thyroglobuline-antilichaam (verkrijgen we omdat het ons laat weten of er een onderliggende ontstekingsaandoening van de schildklier is)
  • Schildklier Stimulerend Immunoglobuline
  • Laryngoscopie (kijken naar de stembanden)
  • Echografie met eventueel Fine Needle Aspiration geleid (FNA)

  Medische voorgeschiedenis en lichamelijk onderzoek is vereist voor alle patiënten met een schildkliergezwel

  Als er een vermoeden is dat u een schildkliergezwel heeft, zal uw arts uw volledige medische voorgeschiedenis willen kennen. Er zullen u vragen worden gesteld over uw mogelijke risicofactoren, symptomen en eventuele andere gezondheidsproblemen of zorgen. Als iemand in uw familie een diagnose van schildkliergezwellen, schildklierkanker of andere endocriene kankers heeft gehad, zijn dit belangrijke factoren.

  Uw arts zal u onderzoeken om meer informatie te krijgen over mogelijke tekenen van schildkliergezwellen en andere gezondheidsproblemen. Tijdens het onderzoek zal de arts speciale aandacht besteden aan de grootte en stevigheid van uw schildklier en eventuele vergrote lymfeklieren in uw hals. Onderzoek van uw stembanden maakt deel uit van het lichamelijk onderzoek dat de chirurg verricht naar eventuele schildkliergezwellen. Een kleine verlichte microscoop wordt gebruikt om de stemdoos te bekijken om te bepalen hoe de stembanden van de stemdoos functioneren. Ook al meldt een patiënt geen verandering in zijn stem, dan nog is dat geen garantie dat de stembanden normaal werken. Een verlamde stemband vergroot de kans dat een schildkliergezwel schildklierkanker verbergt.

  Schildkliergezwellen: De definitieve diagnose van een schildkliergezwel wordt gesteld met een echografisch onderzoek met hoge resolutie

  • De diagnose van een schildkliergezwel wordt gesteld met een uitgebreid echografisch onderzoek van de gehele schildklier en de lymfeklieren in de hals. Bij echografie wordt u aan geen enkele straling blootgesteld. Het maakt gebruik van geluidsgolven om onder de huid te kijken naar de belangrijke structuren van uw hals. Een naaldbiopsie is alleen geïndiceerd als er een massa in de schildklierklier zit die verdacht is voor kwaadaardigheid.
  • Echografie wordt gebruikt om de schildklier en de lymfeklier in de hals te bekijken. Tijdens de biopsie helpt de echografie ervoor te zorgen dat ze FNA-monsters uit de juiste gebieden krijgen.
  • FNA wordt meestal gedaan bij alle schildklierknobbeltjes die groot genoeg zijn om te voelen. Dit betekent dat ze groter zijn dan ongeveer 1 centimeter (ongeveer 1/2 inch) in doorsnee.
  • FNA-biopsies van gezwollen of abnormaal uitziende lymfeklieren in de hals kunnen informatiever zijn dan de schildklierknobbel zelf bij het verkrijgen van een diagnose.
  • Cellen uit het verdachte gebied worden verwijderd zonder een incisie of ongemak en worden bekeken onder een microscoop.
  • Het proces van het verkrijgen van dit kleine monster van cellen wordt fijne naald aspiratie (FNA) cytologie genoemd.
    • Dit type biopsie kan meestal worden gedaan in het kantoor of de kliniek van uw arts.
    • Voor de biopsie kan lokale verdoving (verdovend medicijn) worden geïnjecteerd in de huid over de schildklierknobbel.
    • Uw arts zal een dunne, holle naald rechtstreeks in verdachte dominante knobbeltjes binnen de schildklierklier plaatsen om enkele cellen en eventueel een paar druppels vloeistof in een spuit op te zuigen (weg te nemen).
    • Dit herhaalt de arts meestal nog 2 of 3 keer, waarbij hij monsters neemt uit verschillende gebieden van de knobbel.
    • De inhoud van de naald en de spuit worden dan op een glasplaatje gelegd en vervolgens worden de FNA-monsters naar een laboratorium gestuurd, waar ze onder de microscoop worden bekeken door de deskundige cytoloog om te zien of de cellen er kankerachtig of goedaardig uitzien.

  Cytologie betekent dat alleen de cellen onder de microscoop worden bekeken.

• Voor schildkliercytologie is een deskundige arts (Cytoloog genaamd) nodig die specifiek is opgeleid voor de diagnose van schildklierknobbels en schildklierkankers!!!
• De diagnose van schildklierknobbels wordt helaas vaak verkeerd geïnterpreteerd door ongeschoolde of onervaren Cytologen.
• Bloeden op de biopsieplaats is zeer zeldzaam, behalve bij mensen met bloedingsstoornissen. Zelfs als dit gebeurt, is de bloeding bijna altijd zeer beperkt. Zorg ervoor dat u het uw arts vertelt als u problemen hebt met bloeden of medicijnen gebruikt die het bloeden kunnen beïnvloeden, zoals aspirine of bloedverdunners.
• Soms zal een FNA-biopsie moeten worden herhaald omdat de monsters niet genoeg cellen bevatten.
• De meeste FNA-biopsies zullen aantonen dat de schildkliergezwellen goedaardig zijn.
• Zelden kan de FNA-biopsie als goedaardig terugkomen, ook al is er in feite een diagnose van schildklierkanker aanwezig.

Thyroid Goiter: Wanneer wordt een radiojodiumscan besteld?

Als u een schildkliergezwel hebt en uit uw bloedonderzoek blijkt ook dat uw schildklierhormoonspiegel te hoog is (hyperthyreoïdie), is dit het enige geval waarin een radiojodiumscan (schildklierscan) is geïndiceerd. In deze gevallen zal het schildklierstimulerend hormoon (TSH) zeer laag zijn en in gevallen van de ziekte van Grave zal het schildklierstimulerend immunoglobuline zeer hoog zijn. De schildkliergiterpatiënt kan al dan niet symptomen van zijn hyperthyreoïdie hebben herkend.

Tijdens de schildklierscan krijgt de patiënt een kleine hoeveelheid radioactief jodium in een pil toegediend en wordt een speciale beeldvormingscamera gebruikt om te bepalen hoeveel jodium door de schildklier wordt opgenomen en of de schildklierklier in de hele schildklier jodium opneemt of dat er een enkel “heet” gebied in de schildklier is ten opzichte van de rest van de schildklier (dit wordt een “heet knobbeltje” genoemd). Als een schildklierknobbel minder jodium opneemt dan de rest van de schildklier, dan wordt de schildklierknobbel een “koude knobbel” genoemd. Bij patiënten met multinodulair struma zijn verschillende schildklierknobbeltjes vaak cystisch en gevuld met vocht. Deze cystische gebieden van een multinodulair struma nemen naar verwachting minder jodium op dan de rest van de klier en zien er “koud” uit.

Koude knobbeltjes zijn bijna altijd niet-kankerachtig, maar de voorkeursbehandeling van warme knobbeltjes is vaak chirurgie, omdat dit een duidelijke, veilige en 100% effectieve therapie is voor de hyperthyreoïdie.

Hyroïde struma: Wanneer wordt een CT-scan besteld?

Wanneer met lichamelijk onderzoek en of echografie niet volledig kan worden vastgesteld hoe ver de struma zich daadwerkelijk uitstrekt, dan moet een CT-scan worden besteld. De CT-scan laat zien waar de schildkliergezwellen zich uitstrekken en bereidt de deskundige schildklierchirurg voor op een veilige en effectieve aanpak om de hele klier te verwijderen en alle andere structuren te sparen. Hoewel een schildkliergezwel zich ver onder het borstbeen kan uitstrekken en tot ver in de borstkas kan reiken, kunnen deze gezwellen bijna altijd worden verwijderd door middel van een relatief rechte incisie in de hals, laag bij de kraag. Als uw chirurg u vertelt dat hij “uw borstkas moet opensplijten” of “uw borstbeen moet openen”, zorg er dan voor dat u een zeer ervaren schildklierchirurg hebt gevonden. Nogmaals, dergelijke benaderingen zijn eigenlijk bijna nooit nodig.

De bovenstaande foto toont een CT-scan van de hals. De pijlen wijzen op een schildkliergezwel dat in wezen de hele hals vult en zich uitstrekt tot in de bovenborst, omgeven door de bloedvaten die het hart verlaten en de aderen die het bloed terugvoeren naar het hart. Dit vereist een eenvoudige operatie met een incisie in de halskraag en het verlaten van het ziekenhuis de volgende ochtend.

Wat zijn de behandelingen voor schildkliergezwellen?

• observatie
  • Als uit de echografie met of zonder biopsie blijkt dat de patiënt een goedaardig klein schildkliergezwel heeft en er weinig tot geen symptomen zijn, kan de arts voorstellen om de patiënt en het gezwel gewoon in de gaten te houden. De duur van de observatie is echter enigszins arbitrair. Observatie houdt meestal in dat het bloedonderzoek van de schildklier, de echografie en het lichamelijk onderzoek na ongeveer een jaar worden herhaald. Als de schildkliergezwellen in omvang toenemen of symptomen gaan vertonen, kan een andere ingreep aangewezen zijn. Kleine schildkliergezwellen die in de loop der jaren niet veranderen, hoeven misschien nooit te worden behandeld.
• Thyroïdehormoontherapie
  • Als u hypothyreoïdie (laag schildklierhormoon) hebt, zal uw arts u schildklierhormoon voorschrijven in de vorm van een pil of capsule. Er zijn verschillende soorten schildklierhormoonpillen die artsen kunnen voorschrijven om lage hormoonniveaus aan te pakken. In theorie kan het voorschrijven van schildklierhormoon de productie van schildklierstimulerend hormoon (TSH) door de hypofyse verlagen en zo de stimulans tot groei van schildklierweefsel verminderen. In veel gevallen, wanneer patiënten hypothyreoïdie hebben gehad, kan dit resulteren in een afname van de grootte van de schildkliergezwellen.
  • Als u hyperthyreoïdie heeft, zal uw arts u waarschijnlijk een medicijn voorschrijven om uw hyperthyreoïdie onder controle te houden. Er zijn twee medicijnen die gewoonlijk worden voorgeschreven om hyperthyreoïdie onder controle te houden. Het eerste is methimizol en het tweede is propthiouracil (PTU). Deze medicijnen moeten worden voorgeschreven door endocrinologen die begrijpen hoe deze medicijnen werken en wat de mogelijke bijwerkingen en complicaties zijn van het gebruik ervan. Deze medicijnen kunnen worden gebruikt om u voor te bereiden op:
    • Radioactieve jodiumtherapie
    • Een operatie
    • Voortdurende observatie van uw schildkliergezwel
  • Als u een ontstekingsaandoening van uw schildkliergezwel heeft, kan uw arts u medicijnen voorschrijven die de ontsteking behandelen. Zowel aspirine, corticosteroïden (steroïden), en niet-steroïdale ontstekingsremmende medicatie kan worden voorgeschreven voor schildklier struma’s geassocieerd met auto-immuun of andere inflammatoire oorzaken.
• Radioactieve jodiumtherapie
  • Gebruikt in omstandigheden waar de schildkliergezwellen geassocieerd zijn met een overmatige productie van schildklierhormoon
  • Oraal ingenomen
  • RAI-behandeling resulteert vaak in vermindering van de omvang van de struma
  • Lange termijn leidt meestal tot een levenslange behoefte aan schildklierhormoonvervanging
• Chirurgie
  • Soms worden duidelijke schildkliergezwellen en multinodulaire gezwellen met chirurgie behandeld. Enkele mogelijke indicaties voor het verwijderen van schildkliergezwellen zijn:
    • De schildkliergezwellen zijn groot (produceren een zichtbare massa in de hals)
    • De schildkliergezwellen produceren symptomen op de ademhalingsbuis of slikbuis
    • De schildkliergezwellen produceren overmatig schildklierhormoon
    • Schildklierknobbels waarvan de FNA’s onbepaald of verdacht voor kanker zijn.
    • Multinodulaire struma’s die symptomen veroorzaken
    • Een schildkliergezwel dat na RAI-behandeling is gevorderd of symptomatisch blijft