Eerst even een soort disclaimer. Ik ben een volwassen vrouw die precies wist waar ik mee bezig was. Ik wist dat geen enkele vrouw bij haar volle verstand afgedankte schoenen op eBay zou kopen en dat er maar één type persoon was die ze zou willen hebben. En ik wist wat ze ermee zouden doen. Dus, laten we verder gaan met het verhaal. UPDATE: Deze post is een voorproefje voor een boek dat ik schreef genaamd 10 volkomen legale maar moreel twijfelachtige manieren waarop ik online geld verdiende, dat je nu kunt downloaden van Amazon.

Mijn stiefzoon, Kenny, heeft zijn eigen eBay-winkel. Hij verkoopt van alles, van dvd’s tot verzamelbare munten en bankbiljetten tot … alles eigenlijk! Op een keer vertelden Kenny en zijn vrouw me een verhaal over wat er gebeurde toen ze een paar oude schoenen verkochten. Ze kregen meteen een bericht van iemand die vroeg of de schoenen stonken. Hun antwoord was zoiets als dat de schoenen in draagbare staat waren en schoongemaakt om aan de eBay-regels te voldoen. De potentiële koper verloor zijn interesse. Hij wilde ze alleen als ze stonken. We hebben allemaal hartelijk gelachen en dat was dat.

Snel vooruit naar 2017. Ik ben blut. Ik heb geen inkomen, razende ischias en een tas vol mooie schoenen die ik waarschijnlijk nooit meer zal dragen dankzij hun wolkenkrabberhakken. Mijn zorgtoeslag is het grootste deel van 2017 ingehouden en ik heb pas vier dagen voor kerst betaald gekregen. Ik ben bang voor de toekomst en of we de eindjes aan elkaar kunnen blijven knopen. Ik heb veel verhalen gehoord over vrouwen die online geld verdienen door hun afgedankte schoenen te verkopen (zie dit artikel en deze forumdraad), dus ik overweeg serieus om op de kar te springen en mijn “goed gedragen schoenen” op eBay te zetten, ook al zijn ze niet zo vaak gedragen (ik woon in Dr Martens) en weet ik vrij zeker dat ze goed ruiken. Het is maar een idee, tot ik op een avond een bericht krijg van een account op Twitter met een standaard profielfoto. Een man genaamd Chris neemt willekeurig contact op en vraagt of ik hem mijn schoenen wil verkopen. Hij zegt dat hij veel geld wil betalen. Ik zeg dat ik erover na zal denken.

Ik stelde mezelf een hoop vragen. Hoe zal het geld worden uitgewisseld? Hoeveel kan ik verdienen? Krijgt de koper mijn adres? Wat zal mijn man ervan vinden? Wat als deze persoon betrokken is bij een geweldsmisdrijf en mijn schoenen en DNA achterlaat op de plaats delict? Oké, misschien denk ik alleen zo, maar het is toch een terechte vraag. De belangrijkste vraag is, hoe zal ik over mezelf denken als ik dit doe? Ik ben vrij ruimdenkend. Ik veroordeel de seksuele voorkeuren van anderen niet, maar ik heb ooit een van mijn personages geobsedeerd gemaakt door voeten omdat ik hem in mijn hoofd minder sexy wilde maken. Het werkte. (Ook, koop alsjeblieft mijn boek! En ja, dat is een affiliate-link, maar het is naar mijn eigen product, dus je weet dat ik er hoe dan ook geld aan ga verdienen)

Ik had antwoorden op mijn vragen nodig, dus ik heb het er met mijn man over gehad. Toen onderzocht ik Chris online, mijn potentiële koper, en zag dat hij betalingen had gedaan aan een dominatrix op Twitter en dat het enige wat hij in ruil voor deze betalingen wilde was te horen krijgen hoe zielig hij was. Ik zit met stomheid geslagen terwijl ik door haar Twitter-feed lees. Dit gebeurt toch alleen in slechte porno’s uit de jaren 80? Nou, blijkbaar niet. Het gebeurt op Twitter in 2018 en is daar voor de hele wereld te zien.

Ik vertelde Chris dat ik hem de manke oude slippers zou verkopen die ik op het punt stond weg te gooien. Ik had besloten dat 50 pond prima was. Het enige wat hij hoefde te doen was mij het geld en zijn adres te sturen en ik zou ze opsturen, in een zip-lock zakje om de geur te behouden, ook al ruiken ze eigenlijk niet zo slecht. Hij verdween van Twitter, nadat iemand hem had aangegeven. Noch ik, noch de dominatrix, waren onder de indruk. Omdat mijn privéverkoop was mislukt, heb ik het idee maar op eBay gezet.

Dit is waar het zowel amusant als walgelijk wordt. Mijn eigen mening varieert afhankelijk van in welke stemming ik ben. Ik heb slippers, laarzen en stiletto’s op de lijst gezet. En voor de grap, een oude panty met een paar scheuren in de pijpen. Ik wilde zien waar ik mee weg kon komen. Binnen een paar minuten, waren mijn views voor elk item in de dubbele cijfers. Binnen een uur, zat mijn inbox vol met berichten om te beantwoorden. Het aantal views voor hen steeg. Ik was tevreden dat dit winstgevend zou zijn en ging aan de slag met het beantwoorden van de berichten.

Nu, de beschrijving voor elk item, na het beschrijven van de grootte, kleur, type etc, ging iets als, “goed gedragen, zal worden gereinigd om te voldoen aan eBay-regels voor verzending, eventuele vragen stellen.” Dus er was niet echt veel te vragen, zou je denken. Alleen, ze vonden altijd weer een andere vraag, een andere manier om de dialoog voort te zetten. En als ze alles over het product hadden gevraagd, begonnen ze ofwel te babbelen en te proberen me te leren kennen, ofwel begonnen ze vieze praatjes – wat hen uiteraard een doof oor opleverde.

Een kerel gaf me zijn emailadres. Hij vroeg me of de laarzen schoongemaakt zouden worden voor ze verzonden werden. Omdat ik voelde dat hij ze niet schoongemaakt wilde hebben, zei ik dat hij dat zelf mocht bepalen. Zijn antwoord was: “Dat zou ik graag zelf doen.” Ik gaf mijn telefoon door aan mijn man en vroeg hem hoe ik moest reageren. Ik heb Alex nog nooit zo’n gezicht zien trekken als toen, een gezicht dat het midden hield tussen ineenkrimpen en giechelen. Hij gaf me geen enkele aanwijzing, dus mijn antwoord was: “Nou, zorg dat je de hoogste bieder bent, anders zeg ik je niets te doen.” Dat was hij niet, tussen twee haakjes. Hij bood helemaal niet.

Ik werd overspoeld met verzoeken om foto’s van mijn voeten, die ik afwees. Er werd me gevraagd of ik slipjes, sokken of kousen ging verkopen. En toen duwde een man me echt over de rand. Op dat moment besloot ik dat dit geen lolletje meer was en dat ik serieus kwaad werd.

Koper: Doet u er iets mee voordat u ze verkoopt?

Ik: Ze worden schoongemaakt om aan de regels van eBay te voldoen voordat ze worden verkocht zoals in de beschrijving staat.

Koper: Doe je er nog iets mee?

Me: Ik doe ze in een zip-lock zak om beschadiging tijdens transport te voorkomen.

Koper: Nog iets anders?

Ik: Nou, wat wil je dat ik met ze doe?

Koper: Ik wil dat je ze nat maakt.

Ik: *zit daar even naïef te denken dat als ik ze was ze nat worden, maar dat betekent dat ze zwaarder worden en ik de portokosten moet opdrijven voor verzending – realiseer me dan dat hij bedoelt dat hij ze ingesmeerd wil hebben met vaginale vloeistoffen*

Ik: Dat zul je zelf moeten doen.

Dus, in tegenstelling tot wat je in de pers leest, is dit in feite wat er gebeurt als je online schoenen probeert te verkopen. Hoewel ik veel kleine biedingen kreeg, zou ik waarschijnlijk niet meer dan een tientje verdienen, dus verwijderde ik voor het einde van de veiling alles behalve een paar Dr Marten-hakken. Ik liet ze tot het einde lopen en verkocht ze aan een zeer formele en gepaste man in Ipswich die ze in zijn positieve feedback beschreef als een “mooie aankoop”. Om meer dan een paar pond te verdienen, had ik de fetisjisten het hof moeten maken en ze moeten verleiden. Er zouden foto’s van voeten moeten worden uitgewisseld, vieze praatjes moeten worden gemaakt en lichaamsvloeistoffen op de schoenen moeten worden gesmeerd.

Mijn eigen ervaring doet me twijfelen aan de geldigheid van de verhalen die ik online heb gelezen, blijkbaar geschreven door vrouwen die hun eigen schoenen hebben verkocht en er goed van hebben kunnen leven, of in ieder geval genoeg zakgeld hebben verdiend om het de moeite waard te maken. Ik denk niet dat ze waar zijn. Of dat, of ze hebben echt sexy eeltknobbels. Ik had wel een korte maar prettige berichtenwisseling met een man die panty’s wilde kopen. Toen ik ze uitdeed was hij teleurgesteld en ik legde hem uit waarom ik er van afzag. Hij gaf toe dat niet veel vrouwen hun schoenen online verkopen, dus als er een nieuwe verkoper op het toneel komt, willen mannen hem allemaal leren kennen. Hij legde vervolgens uit dat de meeste van deze mannen niet bereid zijn om veel te betalen en meer geïnteresseerd zijn in het proberen om de vrouwen vieze praatjes te laten vertellen.

Dus, voor iedereen die blut is en erover denkt om zijn schoenen te verkopen, ga gerust je gang, maar wees je ervan bewust dat je niet veel geld zult verdienen en dat er veel van je wordt verwacht, misschien meer dan je bereid bent te doen. Het klinkt als geld voor oude touwtjes en de vrouwen die er online over schrijven willen je doen geloven dat het makkelijk geld verdienen is, maar, kort gezegd, ze liegen. (Maar als je in de markt bent om wat afgedankte schoenen te kopen, ik heb er nog veel om weg te doen. Hou het wel formeel en gepast in je correspondentie!)