Reticulated Pythons

De Reticulated Python (Python reticulatus) is een pythonsoort die voorkomt in Zuidoost-Azië. Het zijn de langste slangen en de langste reptielen ter wereld en ze behoren tot de drie zwaarste slangen. Zoals alle pythons zijn het niet-venomous constrictors en worden zij gewoonlijk niet als gevaarlijk voor de mens beschouwd. Hoewel grote exemplaren krachtig genoeg zijn om een volwassen mens te doden, worden aanvallen slechts sporadisch gemeld. De Reticulated Python, een uitstekende zwemmer, is tot ver op zee aangetroffen en heeft vele kleine eilanden in zijn verspreidingsgebied gekoloniseerd. De specifieke naam, reticulatus, is Latijn voor “netvormig”, of netvormig, en is een verwijzing naar het complexe kleurenpatroon. Deze soort is de grootste slang die inheems is in Azië. Meer dan duizend wilde reticulated pythons in het zuiden van Sumatra werden bestudeerd en geschat op een lengte van 1,5 tot 6,5 m en een gewicht van 1 tot 75 kg. Reticulated pythons met een lengte van meer dan 6 m zijn zeldzaam, maar volgens het Guinness Book of World Records is het de enige slang die regelmatig langer is dan die lengte. Een reticulated python van dezelfde lengte als een groene anaconda weegt misschien maar half zoveel als de dikkere anaconda. Een van de grootste wetenschappelijk gemeten exemplaren, uit Balikpapan, Oost-Kalimantan, Indonesië, werd onder narcose gemeten op 6,95 m (22,8 ft) en woog 59 kg (130 lb) na bijna 3 maanden niet gegeten te hebben. Op grote schaal gepubliceerde gegevens van exemplaren die enkele meters langer zouden zijn, zijn niet bevestigd. Het kleurenpatroon is een complex geometrisch patroon waarin verschillende kleuren zijn verwerkt. De rug heeft meestal een reeks onregelmatige ruitvormen, geflankeerd door kleinere vlekken met lichte centra. In het grote geografische verspreidingsgebied van deze soort komt veel variatie in grootte, kleur en tekening voor.

Reticulated Pythons In Het Wild

Reticulated pythons komen voor in Zuid-Azië vanaf de Nicobar-eilanden, India, Pakistan, Bangladesh, Birma, Thailand, Laos, Cambodja, Vietnam, Maleisië en Singapore, oostwaarts door Indonesië en de Indo-Australische Archipel (Sumatra, de Mentawai-eilanden, de Natuna-eilanden, Borneo, Sulawesi, Java, Lombok, Sumbawa, Sumba, Flores, Timor, Maluku, Tanimbar-eilanden) en de Filipijnen (Basilan, Bohol, Cebu, Leyte, Luzon, Mindanao, Mindoro, Negros, Palawan, Panay, Polillo, Samar, Tawi-Tawi). De reticulated python leeft in regenwouden, bosgebieden en nabijgelegen graslanden. Hij wordt ook geassocieerd met rivieren en wordt aangetroffen in gebieden met nabijgelegen beken en meren. Als uitstekende zwemmer is hij zelfs tot ver op zee gesignaleerd en heeft hij bijgevolg vele kleine eilanden in zijn verspreidingsgebied gekoloniseerd. In het wild bestaat het natuurlijke dieet van de Reticulated Python uit zoogdieren en soms vogels. Kleine exemplaren tot 3 à 4 meter lang eten hoofdzakelijk knaagdieren zoals ratten, terwijl grotere exemplaren overschakelen op prooien zoals Viverridae (b.v. civetkatten en binturongs), en zelfs primaten en varkens. In de buurt van menselijke bewoning grijpen ze af en toe loslopende kippen, katten en honden. Tot de grootste, volledig gedocumenteerde prooidieren die zijn gevangen, behoren een half uitgehongerde zonnebeer van 23 kilo die door een exemplaar van 6,95 m werd opgegeten en er ongeveer tien weken over deed om te verteren, alsmede varkens van meer dan 60 kilo.

Reticulated Pythons In Captivity

Reticulated Pythons zijn in populariteit gestegen in de huisdierenhandel en dit is grotendeels te danken aan de toegenomen inspanningen in het fokken in gevangenschap en selectief gefokte mutaties, zoals de “albino” en “tijger” stammen. Ze kunnen goed in gevangenschap worden gehouden, maar houders moeten ervaring hebben met dergelijke grote constrictors om de veiligheid van zowel dier als houder te garanderen. Hoewel hun interactiviteit en schoonheid veel aandacht trekken, vinden sommigen ze onvoorspelbaar. Er komen ook dwergvormen van reticulated pythons voor, meestal afzonderlijke ondersoorten van de genomineerde ondersoort op het vasteland of kruisingen daarvan, van sommige eilanden ten noordwesten van Australië, waar de volwassen dieren zelden langer worden dan 4,6 m (15 voet), maar waar wordt gefokt om veel kleiner te worden. De mannetjes kunnen ten hoogste 1,5 m lang worden, de wijfjes iets langer. Gemiddeld leven reticulated pythons 15 tot 20 jaar, met enkele individuele slangen die 25 of zelfs 30 jaar oud worden. Het belangrijkste aspect van kooien is dat zij de slang veilig moeten omsluiten. Nauwsluitende rekken of sterke kooien met sloten zijn een must. Baby reticulated pythons kunnen worden gehouden in kooien ter grootte van een schoenendoos of terrariums van 10 gallon. Volwassen reticulated pythons kunnen worden gehuisvest in kooien van 2 voet hoog, 3 voet breed en 6 tot 8 voet lang. Soms vereisen grotere slangen een kooi van 3 voet hoog bij 4 voet breed bij 10 voet lang.

Dwarf Reticulated Pythons

Er zijn verschillende plaatsgebonden Dwergreticulators opgedoken in de kweekscene, die een opwindende kans bieden om de designer-morfs te kweken in een kleinere maat, zodat de meeste liefhebbers ze gemakkelijker kunnen houden. De resulterende dwergvormen zijn ongelooflijk. Er zijn verschillende variëteiten van Dwerg reticulated pythons die verschillende volwassen maten bereiken, variërend van de kleinste (Super Dwergen genoemd) die een grootte bereiken van slechts 6 tot 8 voet, bijvoorbeeld, terwijl anderen maximaliseren op 10 tot 12 voet. Als u overweegt een Dwergretic aan te schaffen, is het belangrijk te weten wat voor soort Dwerg het is en welk percentage Dwergbloed het heeft om zijn uiteindelijke volwassen grootte in te schatten. De ethiek binnen de reptielenhandel schrijft voor dat een reticulated python tenminste 50 procent Dwergbloed moet hebben om als Dwerg te worden bestempeld.

Reticulated Python Fokken

Reticulated Pythons bereiken hun geslachtsrijpheid ergens tussen 7 en 12 voet of in slechts 18 maanden voor mannetjes. Vrouwtjes doen er echter veel langer over en zijn vaak niet bereid zich voort te planten tot ze 4 of 5 jaar oud zijn. Het is aan te bevelen het voederen van de dieren ten minste 2 weken voor het begin van de broedperiode stop te zetten, zodat het nog niet verteerde voedsel uit de slang kan worden verwijderd. De dieren dienen uitstekend op gewicht te zijn en zich goed te hebben gevestigd alvorens tot voortplanting wordt overgegaan. Retica’s kunnen in de herfst worden gekoeld tot lage 70’s. Deze temperatuurdaling moet geleidelijk gebeuren om de stress op het slangenlichaam te verminderen en infecties van de luchtwegen te voorkomen. Tijdens deze periode is het een ideaal moment om de daglichttijd die ze krijgen te verminderen tot ongeveer 9 uur om natuurlijke winterse daglichtomstandigheden te simuleren.

Na 4 – 5 weken kunnen het mannetje en het vrouwtje samen bij de koelere temperaturen worden geplaatst en kan de kooi gedurende een paar weken worden beneveld. Dit wordt gedaan door het vrouwtje in de kooi van het mannetje te zetten, omdat dit simuleert dat het vrouwtje het territorium van het mannetje betreedt terwijl ze naar een partner zoekt. Er mag nooit een ander mannetje in dezelfde kooi zitten, want ze kunnen en zullen vechten en elkaar verwonden, wat vaak de dood tot gevolg heeft. Na de introductie zult u hopelijk enige copulatie waarnemen. Copulatie kan soms alleen ’s nachts plaatsvinden. Na de 3 weken moeten de katachtigen gescheiden worden. In vergelijking met andere pythons is de copulatieprocedure relatief kort: het broeden duurt minder dan een half uur per keer en komt slechts 3 tot 5 keer voor. Na 45-60 dagen (ong.) zal ze een pre-lay rui hebben. Je hebt dan nog ongeveer een maand om te wachten om te zien wat ze zal leggen. Vrouwtjes leggen over het algemeen tussen de 25-80 eieren, maar er zijn ook gevallen bekend waarin het aantal hoger ligt. Dit aantal wordt beïnvloed door het aantal keren dat ze eerder is gekweekt, hoe oud ze is en hoe groot ze is.

Zie onze: Super Dwerg Reticulated Pythons Te Koop