St. Margaretha van Antiochië, ook St. Marina genoemd, (bloeit 3e of 4e eeuw, Antiochië, Syrië; oosterse feestdag 13 juli; westerse feestdag 20 juli), maagdelijke martelares en een van de 14 Heilige Helpers (een groep heiligen die gezamenlijk op 8 augustus worden herdacht), die een van de meest vereerde heiligen was tijdens de Middeleeuwen. Haar verhaal, dat over het algemeen als fictief wordt beschouwd, is in wezen dat van de oosterse heilige Marina van Antiochië, wier feestdag 17 juli is, en is verwant aan dat van de heilige Pelagia van Antiochië, die ook bekend staat als Margaretha of Marina.

Tijdens het bewind (284-305) van de Romeinse keizer Diocletianus zou Margaretha een huwelijk met de prefect Olybrius in Antiochië hebben geweigerd en als gevolg daarvan zijn onthoofd na extravagante processen en folteringen te hebben ondergaan. Haar benoeming tot beschermheilige van aanstaande moeders (vooral bij moeilijke bevallingen) en haar embleem, een draak, zijn gebaseerd op een van haar beproevingen: Satan, vermomd als draak, slokte Margaretha op; zijn maag echter, die haar spoedig verstootte, opende zich en liet haar ongedeerd naar buiten. In 1969 werd de feestdag van Margaretha, voorheen 20 juli, geschrapt in de herziene kalender van de Rooms-Katholieke Kerk omdat het twijfelachtig is of zij ooit heeft bestaan. Niettemin behoorde zij in de Middeleeuwen tot de beroemdste heiligen; haar stem behoorde tot die waarvan is verklaard dat zij door de heilige Jeanne d’Arc is gehoord.