Dit artikel gaat over de Stimulus-Response Theorie die menselijk gedrag ziet als een reactie op de stimulus (stimulus tot respons). Deze theorie benadrukt ook het belang van beloningen of stimulansen om te stimuleren en te beïnvloeden wat en hoe leerlingen dingen doen, inclusief hoe ze leren. Daarom richt deze studie zich op de taalverwerving tijdens het onderwijzen en leren van de Maleise taal bij leerlingen van leerjaar 1 op een basisschool in Seremban, Negeri Sembilan, Maleisië. De leraren hebben deze theorie toegepast om de leerlingen herhaaldelijk te trainen met behulp van de drilmethode. Wanneer de leerkracht bijvoorbeeld de vaardigheden leert die in de syllaben van de Maleise taal worden genoemd, d.w.z. KV + KVK spellingpatroon, zal de leerkracht de leerlingen vragen de uitspraak van het woord een paar keer te herhalen, zodat ze het goed kunnen uitspreken. In deze situatie hangt het leren af van de beheersing van de genoemde lettergrepen door de leerlingen en gaat de leerkracht verder met het onderwijzen van het woord dat is opgebouwd door de lettergrepen die eerder zijn onderwezen. Vervolgens wordt de leerlingen gevraagd voorbeelden te geven van woorden die zijn opgebouwd volgens het KV + KVK patroon van lettergrepen en het proces wordt herhaald tot de vaardigheid goed wordt beheerst. Door middel van de participerende observatiemethode die in deze studie is uitgevoerd, wordt vastgesteld dat het verwerven en beheersen van een taal een leerproces is dat herhaaldelijk moet worden geoefend. Het proces van taalonderwijs kan dus op een meer systematische manier worden gedaan en zal ook het geheugen van de leerlingen verbeteren. De bevindingen tonen dus ook aan dat taalverwerving met behulp van de Stimulus-Response-Theorie de leerlingen stimuleert om een taal te leren met voortdurende beloning en bekrachtiging en dat de leraren niet te lang hoeven te doen over de uitleg van de leerstof.