Suboxone vs. Methadone – overeenkomsten en verschillen
Op het eerste gezicht lijken de behandelingen met suboxone en methadon bijna identiek te zijn. Hier volgen de belangrijkste verschillen tussen de twee, en hoe ze kunnen helpen bij het herstel.
- Beiden worden gebruikt voor de behandeling van patiënten met opioïdenafhankelijkheid of -verslaving. Beide zijn synthetische opioïden.
- Suboxone is een partiële opiaatagonist (de effecten zijn beperkt, zelfs bij grote doses)
- Methadon is een volledige opiaatagonist (de effecten zijn niet beperkt).
- Methadon kan worden misbruikt (overmatig gebruik), dus patiënten beginnen met inname in een kliniek, later mogen ze doses mee naar huis nemen.
- Suboxone is moeilijker te misbruiken, dus patiënten mogen het mee naar huis nemen.
- Voor mensen met grotere, ernstigere opiaatgewoonten en -verslaving biedt Suboxone mogelijk geen effectieve verlichting van de ontwenningsverschijnselen. Methadon kan beter werken voor dergelijke personen.
- Suboxone is over het algemeen minder verslavend dan Methadone.
- Ontwenningsverschijnselen van een Suboxone detox zijn over het algemeen minder ernstig dan Methadone detox.
- Het risico op een overdosis bij Suboxone is kleiner dan bij Methadone.
- De kosten van Methadone zijn over het algemeen lager dan die van Suboxone.
- Methadone wordt ingenomen als tablet, vloeistof of injectie. Suboxone wordt als tablet sublinguaal – onder de tong – ingenomen.
Een arts zal met elke patiënt samenwerken om de juiste klinische aanpak te bepalen. Lees meer over Methadon of Suboxone behandeling, of neem contact met ons op voor meer informatie.
Meer dan twee miljoen mensen in de VS hebben een verslaving aan receptplichtige opioïden medicijnen. Er is geen geneesmiddel op de markt dat een opioïdenverslaving automatisch kan genezen. Methadon en Suboxone zijn de meest gebruikte behandelingen, samen met een handvol farmaceutische middelen.
De leeftijd varieert, maar het grootste deel van de opioïdenverslaving komt voor bij volwassenen van 18-24 jaar, waarbij bijna 15% in een periode van twaalf maanden gebruikt. Bovendien rapporteert meer dan 80 procent van de oudere patiënten (57-80) dagelijks gebruik van ten minste één voorgeschreven pijnstiller.
Afhankelijke mensen kunnen niet op eigen kracht van het medicijn afkomen. Behandeling is noodzakelijk. Het doel van elke opioïdenbehandeling is het verminderen van het verlangen naar en de afhankelijkheid van opioïden, zodat ze een productief leven kunnen leiden.
METHADONE
Methadone, sinds de jaren zestig een behandeling voor opioïdenverslaving, stimuleert gebieden in de hersenen die door opioïden worden beïnvloed. Het wordt gewoonlijk met een tussenpoos van 24-36 uur ingenomen. Deze behandeling elimineert het intense verlangen naar opiaten, heroïne en morfine. Ook worden de ontwenningsverschijnselen effectief vertraagd.
Het doel van een methadonbehandeling is om de afhankelijkheid van opioïden geleidelijk te beëindigen. Methadon is echter niet voor iedereen geschikt. Als de opioïdengebruiker astma, ademhalingsproblemen of problemen met de spijsvertering heeft, zoals darmblokkades, krijgen ze deze behandeling niet voorgeschreven.
Opioïd-afhankelijke patiënten die methadon nemen, ervaren verlichting van ontwenningsverschijnselen en opioïdverlangen. Het veroorzaakt ook geen euforie.
Nog geen dertig minuten na het slikken en de piekeffecten treden ongeveer drie uur na het slikken op. Doorgaans duurt het vijftien (15) uur voordat de volledige effecten van methadon merkbaar zijn. Bij herhaalde dosering breidt de tijd zich uit tot vierentwintig (24) uur. Behandelingen kunnen 3-10 dagen duren voor stabilisatie in het systeem van de patiënt.
Bijwerkingen van methadongebruik kunnen onder meer zijn:
- ernstige hartproblemen
- duizeligheid
- pijn in de borst
- hoofdpijn
- onregelmatig slaappatroon
- misselijkheid
- overgeven
- constipatie
- droge mond
- zwaar zweten
- seksuele disfunctie
- menstruele problemen
- verhoogd gewicht
Methadon wordt oraal of via een injectie ingenomen. De arts van het behandelingscentrum zal de patiënt instrueren over de juiste dosering of het gebruik van de spuit voor injecties. Vloeibare methadon kan worden toegediend met behulp van een meetpomp. De dosering kan zo klein zijn als één milligram.
Er is geen vaste tijd voor het gebruik van methadon als behandeling. Het kan voor maanden of jaren worden voorgeschreven. Alleen een arts kan methadon voorschrijven en hij moet de beoordeling voor het recept uitvoeren. De arts voert ook de behandelingsplanning en -beoordelingen uit. Verpleegkundigen dienen de methadon toe en houden toezicht op het gebruik van het geneesmiddel.
Een interactie van methadon met andere drugs of stoffen kan fataal zijn. Patiënten die geneesmiddelen gebruiken die het ademhalingssysteem onderdrukken, versterken de effecten van methadon. Ook geneesmiddelen die het metabolisme beïnvloeden, kunnen de ademhalingswegen onderdrukken. Er kunnen ook interacties optreden tussen methadon en geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van HIV en TB (tuberculose).
Als de patiënt een ernstige leveraandoening heeft, zal hij geen methadon voorgeschreven krijgen, omdat het hepatische encefalopathie kan veroorzaken. Bovendien mogen patiënten die intolerant zijn voor methadonbestanddelen geen methadon voorgeschreven krijgen.
Overdosering van methadon kan optreden als de patiënt geneesmiddelen gebruikt die het centrale zenuwstelsel onderdrukken, zoals alcohol of opioïden. Patiënten moeten worden geïnformeerd over de risico’s van het gebruik van deze geneesmiddelen in combinatie met methadon.
In geval van overdosering moet naloxon worden toegediend. Dit maakt de effecten van methadon ongedaan. Omdat methadon een lange halfwaardetijd heeft, is het noodzakelijk een langdurig infuus of meerdere doses naloxon gedurende enkele uren toe te dienen. Patiënten die een overdosis hebben genomen, moeten naar een ziekenhuis worden overgebracht en minstens vier uur worden bewaakt.
Patiënten die met methadon worden behandeld, kunnen tolerant worden voor de pijnstillende effecten van opioïden. Als een met methadonbehandelde patiënt pijnstilling nodig heeft, kan paracetamol worden verstrekt. Methadonpatiënten hebben soms hogere doses nodig dan normaal om de pijn te verlichten.
SUBOXONE
Suboxone kan worden voorgeschreven als een optie voor methadon. Het is, zoals in de bovenstaande lijst staat, veel minder verslavend dan methadon.
Het is een opioïdmedicijn, algemeen bekend als een verdovend middel. Het is een combinatie van buprenorfine, een opioïdmedicijn, en naloxon, dat de effecten van opioïdmedicatie blokkeert. Pijnstilling wordt geblokkeerd omdat dit normaal gesproken een stap is in de richting van opioïdenmisbruik.
Suboxone is verslavend en kan bij verkeerd gebruik verslaving of de dood tot gevolg hebben. Het wordt alleen door een arts voorgeschreven en verstrekt. Het wordt ingenomen met een tablet die langzaam oplost onder de tong. Het mag niet worden gekauwd of in zijn geheel worden ingenomen en wordt bewaard bij kamertemperatuur.
In deze periode worden regelmatig bloedtesten verricht om te bevestigen dat de lever goed functioneert. Alcoholgebruik is absoluut verboden omdat het in combinatie met suboxone fataal kan zijn.
Er zijn een aantal bijwerkingen van het gebruik van suboxone:
- depressie
- misselijkheid
- verminderde geslachtsdrift
- hoofdpijn
- slaperigheid
- duizeligheid
- zwelling van lippen, tong, keel en gezicht
Bij het optreden van een van deze symptomen moet onmiddellijk medische hulp worden ingeroepen.
Suboxongebruikers kunnen ook reacties krijgen bij het drinken van alcohol of het gebruik van kalmerende middelen en andere tranquillizers. Gewoonlijk wordt suboxongebruikers geadviseerd deze stoffen tijdens de behandeling te vermijden. De meeste behandelingscentra zullen het gebruik ervan afraden en patiënten worden getraind in het vermijden van risico’s. Suboxone is ook een vrij nieuw type behandeling, in tegenstelling tot methadon dat al meer dan vijftig jaar bestaat. Het is niet zo getest als methadon, dus het is niet zo geloofwaardig als een behandeling als methadon.
De kosten van suboxone zijn veel hoger in vergelijking met methadon. De ziektekostenverzekering kan het vergoeden, maar meestal zijn er extra kosten. Een glijdende schaal wordt soms gebruikt voor suboxone hoewel de kosten nog steeds onbetaalbaar kunnen zijn voor sommige cliënten.
METHADONE VS. SUBOXONE
Methadon is een Schedule II drug, zoals gedefinieerd door de FDA, en werkt al meer dan vijftig jaar als een effectieve en veilige behandeling voor opioïde verslaving. Hoewel Suboxone er een alternatief voor is, is aangetoond dat methadon betere behandelingsresultaten oplevert dan Suboxone wat betreft het verminderen van het gebruik van verdovende middelen, het vasthouden van patiënten in behandeling en het verminderen van illegaal drugsgebruik. Regelmatig methadononderhoud vermindert ook het risico op het oplopen en overdragen van hepatitis B (HBV), hepatitis C (HBC) en hiv/aids. Het is ook kosteneffectiever dan Suboxone en andere behandelingen.