Een grote groep vrouwen en enkele mannen verzamelden zich buiten bij Family Groceries in Waynesville, Ohio tijdens de Women’s Temperance Crusade van 1873-1874. De vrouwen protesteerden tegen de verkoop van alcoholische dranken.
De Temperance Movement was een georganiseerde poging in de negentiende en het begin van de twintigste eeuw om de consumptie en productie van alcoholische dranken in de Verenigde Staten te beperken of te verbieden.
In het begin van de negentiende eeuw raakten veel burgers van de Verenigde Staten ervan overtuigd dat veel Amerikanen op een immorele manier leefden. Deze mensen vreesden dat God de Verenigde Staten niet langer zou zegenen en dat deze goddeloze en gewetenloze mensen een bedreiging vormden voor het politieke systeem van Amerika. Om te overleven had de Amerikaanse republiek volgens hen deugdzame burgers nodig.
Door deze bezorgdheid raakten veel mensen betrokken bij hervormingsbewegingen in het begin van de 19e eeuw. Een van de meest prominente was de drankbestrijding. Voorstanders van matigheid moedigden hun landgenoten aan de hoeveelheid alcohol die zij gebruikten te verminderen. Het liefst zouden de Amerikanen alcohol helemaal afzweren, maar de meeste voorstanders van matiging namen genoegen met minder alcoholconsumptie. De grootste organisatie die opkwam voor drankbestrijding was de American Temperance Society. Tegen het midden van de jaren 1830 waren meer dan 200.000 mensen lid van deze organisatie. De American Temperance Society publiceerde traktaten en huurde sprekers in om de negatieve effecten van alcohol op mensen te laten zien.
Veel Ohioans namen deel aan de drankbestrijding. In 1826 vormden inwoners van Trumbull County een vereniging voor matiging, en inwoners van Summit County volgden dit voorbeeld drie jaar later. Veel van de eerste voorvechters van de drankbestrijding waren vrouwen. De meeste mannen waren van mening dat vrouwen het meest geschikt waren voor het huishouden. Volgens de mannen was het de verantwoordelijkheid van de vrouw om deugdzame kinderen op te voeden. Veel vrouwen gebruikten dit argument tegen de mannen. Als vrouwen verantwoordelijk waren voor het opvoeden van deugdzame kinderen, dan zouden vrouwen volgens hen ook een rol moeten spelen in het helpen van mensen die in beslag genomen waren door immorele daden. Lokale gemeenschappen vormden weliswaar hun eigen verenigingen voor matiging, maar de verschillende groepen namen geen eensgezind standpunt in tegen alcoholgebruik. Een landelijke inspanning tegen alcohol kwam er pas in het begin van de jaren 1850. Op 13 januari 1853 hielden voorstanders van drankbestrijding een vrouwenconventie voor drankbestrijding. De deelnemers stelden een grondwet op en richtten de Ohio Women’s Temperance Society op. Josephine Bateman, redactrice van de “Ladies Department” van de Ohio Cultivator, werd de eerste voorzitster van de organisatie.
De Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865) verzwakte de gematigdheidsbeweging zowel nationaal als binnen Ohio, maar de bezorgdheid over alcoholgebruik keerde snel terug na het einde van de oorlog. Aan het eind van de 19e eeuw veranderden de Verenigde Staten van een nationale economie die voornamelijk op landbouw was gebaseerd in een meer geïndustrialiseerde economie. Als gevolg van deze verschuiving kenden stedelijke gebieden, waaronder Cincinnati, Cleveland, Canton, Akron, en Columbus een enorme groei. Veel Amerikanen, waaronder ook inwoners van Ohio, geloofden dat de sociale problemen van de steden, waaronder dakloosheid, hoge misdaadcijfers en werkloosheid, allemaal het gevolg waren van alcoholgebruik. Voorstanders van drankbestrijding in Ohio begonnen, net als anderen in de Verenigde Staten, meer radicale tactieken te gebruiken om de consumptie van alcohol te stoppen. Bijvoorbeeld, in Hillsboro, Ohio, in 1873, marcheerden vrouwen door de stad. Ze stopten bij elke saloon, ongeveer twintig, en baden voor de zielen van de barkeepers en hun klanten. De vrouwen eisten ook dat de eigenaars een belofte zouden ondertekenen om geen alcohol meer te verkopen. Tegen 1875 waren er marsen in meer dan 130 andere gemeenschappen.
In de late jaren 1850 begonnen de inwoners van Westerville, Ohio, een reputatie te krijgen als tegenstanders van de verkoop en consumptie van alcohol. De kiezers in de stad namen een wet aan die de verkoop van “gegiste sterke drank” verbood en werden daarmee een van de eerste gemeenten in Ohio die dat deden. Westerville verscheen op het nationale toneel in 1909, toen de Anti-Saloon League haar hoofdkwartier naar de stad verplaatste vanuit Washington, D.C. De lange geschiedenis van Westerville als voorstander van het verbod overtuigde de leiding van de organisatie om naar de stad te verhuizen. Door de associatie met de Anti-Saloon League kreeg de stad de bijnaam “Droge Hoofdstad van de Wereld”.
De voorstanders van drankbestrijding ondervonden enige tegenstand voor hun activiteiten. De stadsbesturen van Columbus, Cleveland en Cincinnati vaardigden wetten uit die de marsen verboden, met als argument dat ze het verkeer belemmerden. Ministers van sommige kerken kastijdden de vrouwen omdat ze zich niet op een dame-achtige manier gedroegen.
De drankbestrijding ging door tot het eind van de negentiende eeuw en in het begin van de twintigste eeuw. Voorstanders in deze periode werden veel politiek actiever, vooral door hun steun aan de Progressieve Beweging. In 1919 werd het Achttiende Amendement op de Grondwet van de Verenigde Staten van kracht. Dit amendement verbood de productie en de verkoop van alcohol in de Verenigde Staten. Het verbod bleef van kracht tot het Eenentwintigste Amendement in 1933. Met de intrekking van het Achttiende Amendement namen de georganiseerde drankbestrijdingsbewegingen af in populariteit en in macht.