Long Trail Overview

• 272 mijl

• 166 mijl aan zijpaden

• 70 backcountry campsites

• Oldest continuous footpath in the U.S.

• Perfect voor dag-, nacht- en doortrekkers

Vermont’s Long Trail volgt de hoofdkam van de Green Mountains van de lijn Massachusetts-Vermont naar de Canadese grens. Gebouwd tussen 1910 en 1930, was het de visie van James P. Taylor en werd later de inspiratie voor de Appalachian Trail. De LT en AT delen 100 mijl trail in het zuidelijke deel van de staat.

Op de Long Trail komen wandelaars de beste natuurlijke kenmerken tegen die Vermont te bieden heeft, waaronder ongerepte vijvers, alpine sedge, hardhout bossen, en snelle beekjes. Het staat bekend als het “voetpad in de wildernis” en is op weinig stukken gemakkelijk en op de meeste stukken ruig. Steile hellingen en veel modder stellen wandelaars voor tal van uitdagingen.

Als beheerder en beschermer van de Long Trail werkt de Green Mountain Club samen met het Green Mountain National Forest, de staat Vermont, de Appalachian Trail Conservancy en particuliere landeigenaren om een wandelpad van wereldklasse aan te bieden.

De Long Trail is echt het pad voor iedereen. Elk jaar proberen honderden doorwandelaars de route in één keer af te leggen, een tocht die al in minder dan 5 dagen is volbracht, maar doorgaans meerdere weken in beslag neemt. Deelwandelaars pakken de trail in groepjes aan en voltooien de Long Trail vaak in de loop van vele jaren.

Wandelaars die elke mijl van de Long Trail afleggen, hetzij in dagtochten, meerdaagse delen, of alles tegelijk, worden “End-to-Enders” genoemd en komen in aanmerking om zich te registreren voor opname in de officiële records van de GMC.

De meeste gebruikers van de trail zijn dagwandelaars, die genieten van gewenste bestemmingen als dagtochten zonder te kamperen op de trail. Bekijk hier enkele van onze aanbevolen dagwandelingen.

Trail Markering

De Long Trail wordt gemarkeerd door twee-bij zes-inch witte “blazes” geschilderd op bomen, met dubbele markeringen voor belangrijke bochten. In open gebieden of op rotsachtige toppen zijn vaak markeringen op rotsen geschilderd; ook palen en muurtjes van steenslag kunnen worden gebruikt om het pad te markeren. Wandelaars moeten extra voorzichtig zijn in de winter, omdat de witte blazes moeilijk te zien kunnen zijn in de sneeuw.

Eigendomslijnen, sneeuwscooter routes, en cross-country ski paden gemarkeerd in verschillende kleuren kruisen af en toe de route. De Long Trail kan hiervan worden onderscheiden door zijn goed begaanbare voetpad en standaard witte blazoenen.

Bijna alle zijpaden zijn blauw geblazuurd. In gebieden met veel kruisende paden, kunnen sommige zijpaden ook geel geblazuurd zijn. Op de meeste kruispunten staan borden, maar het is altijd een goed idee om een kaart bij je te hebben om te bevestigen dat je op de gewenste route bent.