De dissertatie, “The Wizard of Oz: A Parable on Populism,” werd gepubliceerd in American Quarterly’s lente-nummer van 1964 door historicus, opvoeder en auteur Henry M. Littlefield. Hij poneerde de theorie dat Baum’s beroemde verhaal een politieke allegorie was van het Amerika van de eeuwwisseling. Littlefield speculeerde dat Baum een centraal thema in het verhaal stelde: “Het Amerikaanse verlangen naar symbolen van vervulling is illusoir. De echte behoeften liggen elders.”
Littlefield was de eerste die openlijk het concept van een verborgen populistisch thema in Oz veronderstelde. De basis voor zijn theorie was Baum’s politieke voorkeur. Littlefield vatte samen dat Baum zorgvuldig symbolen van die politieke krachten plaatste in de vorm van de personages, scènes, en gebeurtenissen in zijn beroemde boek. Een ander interessant punt was Littlefield’s verwijzing naar Baum’s werk uit 1904, “The Marvelous Land of Oz,” dat hij karakteriseerde als een schaamteloze satire op het feminisme en de suffragette beweging.
Anderen bevestigden Littlefield’s conclusies over Baum’s populistische overtuiging, inclusief zijn politieke activisme in de jaren 1890. Sommigen documenteerden ook Baum’s fascinatie voor de Gold Standard Act die in 1900 werd aangenomen en door president William McKinley als wet werd ondertekend. Deze wet maakte goud de enige standaard voor het inwisselen van papiergeld, en maakte een einde aan het bimetallisme (het statuut dat de uitwisseling van zilver toestond, naast goud).
Littlefield theoretiseerde en, als een bekwame advocaat die een overtuigend slotpleidooi houdt, legde hij een uitgebreide zaak voor van feiten verweven met speculaties. Littlefield concludeerde door toe te geven dat zijn analogieën “weliswaar theoretisch” waren, maar hij eindigde zijn theorie met de verklaring dat de overeenkomsten ook veel te consistent waren.
In de jaren na de publicatie van de Parabel op het Populisme hebben anderen verschillende interpretaties van Oz verondersteld, waaronder filosofische en religieuze thema’s. Littlefield betwistte die meningen en schreef: “De Tovenaar van Oz heeft noch de volwassen spirituele aantrekkingskracht van een Pelgrim’s Progress. Noch de filosofische diepte van een Candide.
Oz Babble
De conclusies van Henry Littlefield zijn nooit algemeen aanvaard. Sommigen betwistten het idee dat Baum sympathiseerde met de Populistische Partij, terwijl anderen meer ernstige bezwaren aantekenden. Baum’s achterkleinzoon deed de gelijkenis-these af als “krankzinnig.”
Baum zelf beweerde dat zijn werk was geschreven, “uitsluitend om kinderen te plezieren.” Zijn inleiding tot De wonderbaarlijke tovenaar van Oz lijkt op het eerste gezicht de suggestie van een verborgen betekenis te weerleggen.
“Folklore, legenden, mythen en sprookjes hebben de kindertijd door de eeuwen heen gevolgd, want elke gezonde jongeling heeft een gezonde en instinctieve liefde voor fantastische, wonderbaarlijke en overduidelijk onwerkelijke verhalen. De gevleugelde feeën van Grimm en Andersen hebben meer geluk gebracht in kinderharten dan alle andere menselijke scheppingen.
“Toch kan het oude sprookje, dat generaties lang dienst heeft gedaan, nu worden geclassificeerd als ‘historisch’ in de kinderbibliotheek; want de tijd is gekomen voor een serie nieuwere ‘wonderverhalen’ waarin de stereotype geest, dwerg en fee zijn geëlimineerd, samen met alle gruwelijke en bloedstollende voorvallen die door hun auteurs zijn bedacht om een angstaanjagende moraal aan elk verhaal te verbinden.” De moderne opvoeding omvat moraal; daarom zoekt het moderne kind alleen vermaak in zijn wonderverhalen en laat het graag alle onaangename voorvallen achterwege.
“Met deze gedachte in het achterhoofd is het verhaal van ‘De wonderbaarlijke tovenaar van Oz’ uitsluitend geschreven om kinderen van nu te behagen. Het wil een gemoderniseerd sprookje zijn, waarin de verwondering en vreugde zijn behouden, en de hartenbrekers en nachtmerries zijn weggelaten.”
Metaforen
Littlefield’s Parable on Populism schetst verschillende metaforische interpretaties:
Dorothy: De enige van de vier personages die hulp zoekt (van de Wizard) met een echt probleem. Dorothy is Baum’s “Miss Everyman,” en zij vertegenwoordigt de gemiddelde mens met werkelijke problemen.
Dorothy’s zilveren muiltjes maakten het haar mogelijk om op elk moment naar huis te gaan, maar ze was onwetend over de kracht en nam daarom de alledaagse en gevaarlijke Yellow Brick Road. De conclusie die hieruit getrokken kan worden is: “Terwijl goedheid een volk ultieme bescherming biedt tegen het kwaad, kan onwetendheid over hun mogelijkheden het kwaad zich aan hen opdringen.”
De Vogelverschrikker: De eerste hoofdpersoon die Dorothy ontmoet is de vogelverschrikker. Een spraakzaam karakter met een lege glimlach, hij leek vaak verward. De Vogelverschrikker vertoont een gevoel van minderwaardigheid en een grote mate van zelftwijfel. Hij concludeert dat hij hersens nodig heeft. De vogelverschrikker vertegenwoordigt de Amerikaanse boer van het einde van de 19e eeuw. Ooit beschreven door krantenredacteur en auteur William Allen White in een artikel uit 1896 getiteld “What’s the Matter with Kansas?” als onwetend, irrationeel, en een algemene warhoofdigheid.
De Tinnen Houthakker/Tin Man: Als Dorothy de peinzende Woodman ontmoet, zit hij vast in een hopeloze situatie. Gestrand in dezelfde positie voor meer dan een jaar, was de Tin Woodman verroest en stijf. Zijn logge moeras vertoonde een duidelijke parallel met de toestand van veel arbeiders in het Oosten na de depressie van 1893. De tinnen houthakker vertegenwoordigt de Amerikaanse staalindustrie en de industriële arbeider, vaak ontmenselijkt door de industrieel zonder “hart.”
De laffe leeuw: Geboren als lafaard, toont de Leeuw een façade van felheid. Zijn brullen was woest, maar zijn hart klopte snel, en hij begon te snikken als hij gevaar voelde. De Laffe Leeuw vertegenwoordigt politici in het algemeen, maar in het bijzonder William Jennings Bryan. Bryan was een Democraat, beschreven als een pacifist die vaak besluiteloos was en door zijn tegenstanders werd bespot als een “lafaard”. Hij stelde zich drie keer tevergeefs kandidaat voor het presidentschap.
De Tovenaar: Beschreven als een succesvolle humbug en kleine stuntelende oude man, slaagt de Tovenaar erin iedereen wijs te maken dat hij de machtigste man in Oz is. In werkelijkheid is de Tovenaar van Oz een gewone man.
De Tovenaar symboliseert de Amerikaanse standaard voor leiderschap (hij kan alles voor iedereen zijn), en hij zou elke Amerikaanse president kunnen voorstellen van Grant tot McKinley.
De Kwaadaardige Heksen: Het kwaad regeert zowel over het Oosten als het Westen, en aan het eind van het verhaal zijn beide boze heksen dood.
De symboliek:
De Boze Heks van het Oosten: Zij hield het Munchkin volk vele jaren in slavernij, en vertegenwoordigde “kwade” Oosterse invloeden. Dorothy’s huis landde op de Boze Heks van het Oosten, wat haar doodde en illustreerde dat de natuur, door louter toeval, voordelen kan bieden.
De Boze Heks van het Westen: Zij gebruikte natuurkrachten om haar doelen te bereiken, en is Baum’s versie van de voelende en kwaadaardige natuur. De Boze Heks van het Westen manipuleert de mensen en houdt ze gevangen, door cynisch gebruik te maken van hun natuurlijke onschuld. Dorothy doodt de Boze Heks van het Westen door haar te doordrenken met een emmer water; het water is het kostbare goed dat de door droogte geteisterde boeren nodig hadden. Het zuivere water maakt een einde aan de kwade natuurkracht in het Westen. De Boze Heks van het Westen zou staan voor bankiersbazen, die mensen manipuleren door kwaadwilligheid, en voor de Amerikaanse zakenman en senator van Ohio, Mark Hanna, die een rol speelde in McKinley’s overwinning op William Jennings Bryan.
De Goede Heksen van het Noorden en het Zuiden: De Goede Heks van het Noorden vertegenwoordigt de arbeiders van het Noorden, terwijl De Goede Heks van het Zuiden de boeren van het Zuiden vertegenwoordigt. Deze twee heksen staan tegenover de slechte industriëlen van het Oosten en de spoorwegmagnaten van het Westen. De mensen in het noorden en zuiden worden geregeerd door goede heksen die minder machtig zijn dan hun tegenhangers in het oosten en westen.
De smaragdstad: Deze blitse en glamoureuze stad vertegenwoordigt het Capitool van de natie.
Vliegende gevleugelde apen: Bij hun eerste introductie zijn de Winged Monkeys onderworpen aan de Wicked Witch of the West. Haar betovering is verbroken na haar dood, en de apen keren terug naar een staat van goedheid.
De leider van de Flying Winged Monkeys verklaart: “Eens… waren we een vrij volk… Dat was vele jaren geleden, lang voordat Oz uit de wolken kwam om over dit land te heersen. De stam weigert met Dorothy mee te gaan naar Kansas, en de Apenkoning verklaart: “Wij behoren alleen tot dit land, en kunnen het niet verlaten.” Deze groep vertegenwoordigt de Indianen van de vlakte.
De Gele Stenen Weg: De weg van goud leidt naar macht, en vertegenwoordigt de Gouden Standaard. De gele klinkerweg gaat niet in de richting van de Boze Heks van het Westen. Ook loopt Dorothy in het boek op de gouden weg met zilveren, niet robijnen, muiltjes, die samen de zilveren en gouden standaard vertegenwoordigen.