Op 1 april 2014 verlieten Kris Kremers en Lisanne Froon het huis van hun gastgezin om met de hond van het gezin een wandeling door de Panamese jungle te maken. Het zou de laatste keer zijn dat iemand hen zou zien.
Lisanne Froon, links, en Kris Kremers, rechts.
Op 1 april 2014 verlieten Kris Kremers en Lisanne Froon het huis van hun gastgezin om met de hond van het gezin een wandeling te maken door de schilderachtige bossen rond de Baru-vulkaan in Boquete, Panama.
Kremers en Froon waren studenten uit Amersfoort in Nederland. Ze hadden zes maanden besteed aan het plannen van hun reis naar Panama, die deels als vakantie, deels als dienstreis zou dienen. Ze waren van plan wat te gaan wandelen en rondreizen, maar ook vrijwilligerswerk te doen met plaatselijke kinderen, hen kunst en handvaardigheid bij te brengen en Spaans te leren.
De twee vrouwen hadden de afgelopen twee weken in de Panamese jungle rondgetrokken als onderdeel van een zendingsreis met rugzak en waren van plan de komende vier weken bij hun gastgezin te blijven om vrijwilligerswerk te doen op een plaatselijke school.
Nadat ze op 1 april om 11.00 uur hun familie hadden uitgezwaaid, zijn ze nooit meer teruggezien.
De vrouwen hadden een Facebook-post geschreven, waarin ze schreven dat ze van plan waren een rondreis door het plaatselijke dorp te maken. Ook schreven ze dat ze met twee landgenoten hadden gebruncht voordat ze aan hun wandeltocht begonnen.
YouTubeEen van de laatste foto’s van Froon en Kremers is teruggevonden op een van de telefoons van de vrouwen.
In de nacht van 1 april merkte het gastgezin dat er iets mis was. Hun hond was teruggekeerd, gezond en wel, maar alleen – de meisjes waren nergens te bekennen. Het gastgezin doorzocht de omgeving van hun huis, maar besloot te wachten tot de ochtend om de autoriteiten te waarschuwen.
Op 2 april misten Kremers en Froon een afspraak met een lokale gids die hen mee zou nemen op een privéwandeling door Boquete, wat het gastgezin ertoe aanzette de autoriteiten te waarschuwen. De volgende ochtend werd het bos vanuit de lucht doorzocht en werd het dorp en de licht beboste gebieden door de plaatselijke bevolking te voet afgezocht.
Tegen 6 april waren de twee vrouwen nog steeds vermist. Uit angst voor het ergste vlogen de families Kremers en Froon naar Panama en brachten rechercheurs uit Nederland mee. Samen met de lokale politie en hondeneenheden doorzochten zij tien dagen lang de bossen.
Dagen werden weken, en na tien weken was er nog steeds geen teken van Kremers of Froon.
Toen, op het moment dat de politie haar zoekacties begon te staken, leverde een plaatselijke vrouw een blauwe rugzak in, die zij in een rijstveld langs de oever van de rivier gevonden zou hebben. In de rugzak zaten twee zonnebrillen, 83 dollar in contanten, Froon’s paspoort, een waterfles en twee beha’s.
YouTubeDe rugzak, gevonden in een rijstveld langs de oever van de rivier in Boquete.
Ook in de rugzak zaten, en dat is het belangrijkste, de camera van Froon en de mobiele telefoons van de beide vrouwen.
De politie onderzocht de camera en telefoons onmiddellijk en kwam met verontrustend bewijsmateriaal.
De telefoons waren nog bijna tien dagen in gebruik na de verdwijning van de vrouwen. In slechts vier dagen tijd waren 77 afzonderlijke pogingen gedaan om de politie te bellen, zowel via 112, het alarmnummer in Nederland, als via 911, het alarmnummer in Panama. Aan de hand van de gespreksverslagen kon de politie een beeld krijgen van de tijd dat de meisjes vermist waren in de bossen.
De eerste twee noodoproepen waren slechts enkele uren nadat Kremers en Froon aan hun voettocht naar het alarmnummer 112 waren begonnen. Door het dichte oerwoud kwamen beide pogingen niet door.
Van alle 77 oproepen lukte het slechts één keer om contact te maken, maar die verbrak het contact al na twee seconden.
YouTubeEen van de foto’s die in het holst van de nacht zijn genomen, teruggevonden op de camera van Froon.
De politie ontdekte ook dat op 6 april verschillende mislukte pogingen zijn gedaan om de telefoon van Kremers te ontgrendelen met een onjuist PIN-nummer. Hij heeft nooit meer het juiste nummer gekregen. Op 11 april waren beide telefoons dood.
Hoewel het gesprekslogboek verontrustend was, was het niets vergeleken met de camera.
De eerste foto’s op de camera zijn genomen in de ochtend van 1 april, toen de vrouwen waren vertrokken voor hun trektocht. Op de foto’s waren ze te zien op een wandelpad in de buurt van de Continental Divide, maar niets op de foto’s deed de politie argwaan krijgen.
De tweede serie foto’s was echter wel zorgwekkend. De foto’s, genomen in het holst van de nacht, tussen 1 en 4 uur ’s nachts op 8 april, toonden de bezittingen van de meisjes uitgespreid op rotsen, plastic zakken en snoeppapiertjes, vreemd opgestapelde hopen vuil, een spiegel, en – het meest verontrustend – de achterkant van Kremers hoofd met bloed dat uit haar slaap lekte.
YouTubeLinks, de gevonden laars met de voet van Froon er nog in.
Na onderzoek van het gebied waar de rugzak was gevonden, ontdekte de politie de kleding van Kremers, netjes opgevouwen langs de rand van de rivier. Twee maanden later werden in hetzelfde gebied een bekkenbeen en een voet, nog in een laars, gevonden.
Nadelijk daarna werden de botten van beide vrouwen ontdekt. De botten van Lisanne Froon zagen eruit alsof ze op natuurlijke wijze waren vergaan, want er zaten nog stukjes vlees aan.
De botten van Kremers waren spierwit en zagen eruit alsof ze waren gebleekt.
De politie ondervroeg de plaatselijke bevolking, gidsen en andere wandelaars die op dat moment in het gebied waren geweest, maar behalve de foto’s en gespreksverslagen leverde niets bewijs op over wat er was gebeurd. Er was zelfs niet genoeg bewijs om de doodsoorzaak vast te stellen.
De verdwijning en de dood van Kris Kremers en Lisanne Froon blijven tot op de dag van vandaag een schrijnend mysterie.
Nu u hebt gelezen over Kris Kremers en Lisanne Froon, lees dan over de verdwijning van Fred Valentich, een piloot die boven Australië werd vermist. Lees daarna over de verdwijning van de beroemde Jimmy Hoffa.