Na kennis te hebben gemaakt met de meest populaire Franse hondenrassen, vonden we het tijd om meer te weten te komen over hun Belgische buren. Hier zijn zes van de meest populaire hondenrassen uit België, en een beetje over wat elk van hen zo vertederend maakt.

Belgische herder

Grote werkethiek

Er zijn eigenlijk vier rassen die als “Belgische herder” worden aangeduid, maar het ras dat het vaakst die titel draagt is de Groenendaeler. Genoemd naar het dorp waar ze voor het eerst werden gefokt, is de Groenendaeler bekend om zijn kenmerkende zwarte vacht (die twee keer per jaar verhaart).

Zoals de naam al doet vermoeden, werden ze oorspronkelijk gefokt als herdershonden en hun “werk ethiek” is zeer sterk ingebakken in het ras. Ze hebben een baan of iets dergelijks nodig om zich op te concentreren, dus ze blijven werken als herders, maar blinken ook uit in evenementen zoals flyball en gehoorzaamheid. Groenendaels hechten zich sterk aan hun gezin en kunnen ernstige verlatingsangst ervaren als ze te lang alleen worden gelaten – zelfs werkende Groenendaels kunnen niet buiten of in kennels slapen, weg van hun gezin.

Wist u dat?

Zelfs in huiselijke kring is het kudde-instinct zo ingebakken dat Groenendaels geneigd zijn hun gezin of andere dieren te hoeden. Als ze niet getraind zijn dat dit gedrag ongewenst is, kan uw Groenendaeler u op de hielen zitten, achtervolgen of omcirkelen.

Belgische Mechelaar

Criminelen opjagen

Soms wordt de Belgische Mechelaar geclassificeerd als een variëteit van de Belgische herder, maar de Belgische Mechelaar lijkt eigenlijk meer op de Duitse herder, met een vergelijkbare opvallende, vierkante bouw. Zoals te verwachten was, werd de Mechelaar ook oorspronkelijk gefokt als een herdershond, maar vandaag de dag gebruikt hij zijn natuurlijke vaardigheden voor bescherming en opsporing op verschillende manieren.

De Belgische Mechelaar is hard op weg om de hond van keuze te worden voor wetshandhaving en veiligheidsdiensten, met name in het Verenigd Koninkrijk, omdat ze kleiner, wendbaarder en sterker zijn dan de traditionele Duitse herder. De politie in Noord-Wales gebruikt zelfs hun natuurlijke schapendrijfgedrag om verdachten aan te houden, met een scherpe kopstoot tegen hun middenrif! In de Verenigde Staten gebruikt de Secret Service Belgische Mechelaars om het terrein van het Witte Huis te bewaken.

Wist u dat?

Zoals veel Belgische rassen, is de Mechelaar vernoemd naar de stad waar hij vandaan komt. Maar die naam is eigenlijk gebaseerd op de Franse naam voor hun geboortestad (Malines) en niet op de Belgische naam Mechelen.

Belgische Tervuren

De elegante herdershond

Een derde ras van de Belgische herder, de Belgische Tervuren, is ook vernoemd naar het gebied in België waar hij vandaan komt. Hij wordt beschouwd als de meest elegante van de Belgische herdershonden, en met een dikke dubbele vacht in verschillende tinten mahonie en zwart, is het gemakkelijk te zien waarom.

Hoewel ze bekend staan als herdershonden, hadden de eerste Belgische Tervurens een heel andere taak. Het stichtingskoppel van het ras was eigendom van een brouwer, en de reu trok overdag een bierkar en bewaakte ’s nachts de brouwerij. Dit waakhondinstinct is het ras sindsdien bijgebleven, en in hun geboorteland België worden Tervurens gebruikt voor politiewerk.

Wist u dat?

Hun schaapsinstinct is met succes overgebracht van het veld naar de showring – de eerste geregistreerde kampioen van het Amerikaanse Kennel Club schaapskampioenschap was een Belgische Tervuren.

Bouvier des Flandres

Een zachtaardige reus

Van schapendrijver gaan we naar een hond die gefokt is voor het hoeden van vee – bouvier des Flandres betekent letterlijk “koeherder van Vlaanderen”. Het ras is ontstaan in het klooster Ter Duinen, waar de monniken Ierse wolfshonden en Schotse hertenhonden kruisten met plaatselijke boerderijhonden totdat een geschikte veedrijvershond was verkregen.

Een volgroeide bouvier des Flandres kan bijna 1 meter hoog worden en maar liefst 40 kg (meer dan 6 stone) wegen. Maar ondanks hun grote omvang, kunnen ze zachtaardig en volgzaam zijn met een aangenaam karakter, en hun kudde-beschermingsinstincten maken ze tot beschermende familie huisdieren.

Wist u dat?

Het ras werd bijna uitgeroeid tijdens de Eerste Wereldoorlog en de schade die werd aangericht in de regio Vlaanderen. Gelukkig dienden veel bouviers des Flandres in het Belgische leger, en een militaire dierenarts kon het ras doen herleven uit een paar overgebleven honden.

Brusselse griffon

De Brusselse griffon (of griffon Bruxellois) is een speelgoedhondje dat zijn oorsprong vindt in de ratten- en stalhonden van de Belgische chauffeurs van sjouwwagentjes. Deze lokale rassen werden gekruist met geïmporteerde speelgoed honden zoals mopshonden en King Charles spaniels, geleidelijk ontwikkelend tot de breedogige, rond-hoofdige Brusselse griffon die we vandaag kennen.

De populariteit van de Brusselse griffon is op en neer gegaan door de jaren heen. Het bereikte misschien wel zijn grootste hoogtepunt aan het einde van de 19e eeuw toen koningin Marie Henriette begon met het fokken en promoten van de Brusselse Griffon in binnen- en buitenland, maar tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog waren er bijna geen meer over in hun geboorteland België. Gelukkig heeft de waakzaamheid van Britse fokkers ervoor gezorgd dat de Brusselse griffioen voortleeft.

Wist u dat?

Het kleine ruwharige hondje dat te zien is in Van Eyck’s “Het huwelijk van Arnolfini” is waarschijnlijk een vroege vorm van de Brusselse griffioen.

Schipperke

Kleine hond, grote persoonlijkheid

Dit kleine Belgische ras is het onderwerp van veel discussie – is het Schipperke een keeshond of een dwergschaapshond? Ze dateren uit de 16e eeuw, waar ze vooral bekend werden als bewakers van de kanaalboten die tussen Brussel en Antwerpen voeren. Schipperkes werden ook gebruikt door handelaars als rattenvangers, en hebben vandaag de dag nog steeds die drang om op knaagdieren en kleinere dieren te jagen.

Een van de beste voorbeelden van een grote hondenhouding in een klein hondenlichaam, het Schipperke heeft een ondeugend en koppig temperament dat hen bijnamen heeft opgeleverd als de “Tasmaanse zwarte duivel” en de “kleine zwarte duivel”. Het zijn eigenzinnige en energieke honden die er vaak voor kiezen om te doen wat hen uitkomt in plaats van commando’s op te volgen. Al die energie kan op destructieve manieren worden gebruikt, maar met de juiste training en activiteiten kan een Schipperke een goed opgevoede vriend voor het leven zijn.

Wist u dat?

In 1690 werden leden van de schoenmakersgilde uitgenodigd om hun Schipperkes (en hun gehamerde koperen halsbanden) te laten zien in het Grote Paleis van Brussel, als een van de eerste “specialiteit” hondenshows.