Skiën heeft een eeuwenoude geschiedenis. De geboorte van het moderne skiën wordt vaak gedateerd in de jaren 1850, toen de Noorse legende Sondre Norheim ski’s met gebogen zijkanten, bindingen met stijve hielbanden van wilgentenen en de Telemark- en Christiania-bochten (slalom) populair maakte.

Oeroude oorsprong

Skiën kan worden getraceerd tot in de prehistorie door de ontdekking van houten planken in verschillende maten en vormen die in veengebieden in Rusland, Finland, Zweden en Noorwegen zijn bewaard. Van skifragmenten die in Rusland zijn ontdekt, is de koolstofdatering teruggebracht tot circa 8000-7000 v. Chr. Het is vrijwel zeker dat een vorm van skiën al duizenden jaren deel uitmaakt van het leven in koudere landen.

Eerste wedstrijden

Skiën veranderde aan het eind van de 19e eeuw van een vervoermiddel in een sportactiviteit. De eerste niet-militaire skiwedstrijden zouden in de jaren 1840 in het noorden en midden van Noorwegen zijn gehouden. De eerste nationale skiwedstrijd in Noorwegen, gehouden in de hoofdstad Christiania (nu Oslo) en gewonnen door Sondre Norheim, in 1868, wordt beschouwd als het begin van een nieuw tijdperk van ski-enthousiasme. Enkele tientallen jaren later verspreidde de sport zich naar de rest van Europa en naar de VS, waar mijnwerkers skiwedstrijden hielden om zich in de winter te vermaken. De eerste slalomwedstrijd werd in 1922 in het Zwitserse Mürren georganiseerd door Sir Arnold Lunn.

Olympische groei

Het alpineskiën voor mannen en vrouwen stond voor het eerst op het Olympische programma in 1936 in Garmisch-Partenkirchen. Het enige evenement dat dat jaar plaatsvond was een gecombineerde wedstrijd van zowel afdaling als slalom. In 1948 werd deze wedstrijd gehouden samen met afzonderlijke afdalings- en slalomwedstrijden. Vier jaar later kwam daar de reuzenslalom bij en in 1988 werd de superreuzenslalom een vierde aparte wedstrijd.