Onze Visie

Politieke en economische regelingen van regeringen zijn niet voldoende om de blijvende en oprechte steun van de volkeren te verzekeren. Vrede moet gebaseerd zijn op dialoog en wederzijds begrip. Vrede moet worden gebouwd op de intellectuele en morele solidariteit van de mensheid.

In deze geest ontwikkelt UNESCO onderwijsinstrumenten om mensen te helpen als wereldburgers te leven, vrij van haat en onverdraagzaamheid. UNESCO werkt eraan dat elk kind en elke burger toegang heeft tot kwaliteitsonderwijs. Door cultureel erfgoed en de gelijke waardigheid van alle culturen te bevorderen, versterkt UNESCO de banden tussen naties. UNESCO bevordert wetenschappelijke programma’s en beleid als platforms voor ontwikkeling en samenwerking. UNESCO komt op voor de vrijheid van meningsuiting, als een fundamenteel recht en een essentiële voorwaarde voor democratie en ontwikkeling. UNESCO fungeert als een laboratorium van ideeën, helpt landen internationale normen aan te nemen en beheert programma’s die de vrije stroom van ideeën en het delen van kennis bevorderen.

De oprichtingsvisie van UNESCO werd geboren als reactie op een wereldoorlog die werd gekenmerkt door racistisch en antisemitisch geweld. Zeventig jaar later en vele bevrijdingsoorlogen later is het mandaat van UNESCO nog even relevant als altijd. Culturele diversiteit ligt onder vuur en nieuwe vormen van intolerantie, verwerping van wetenschappelijke feiten en bedreigingen van de vrijheid van meningsuiting vormen een uitdaging voor de vrede en de mensenrechten. In antwoord hierop blijft het UNESCO’s plicht om de humanistische missies van onderwijs, wetenschap en cultuur te herbevestigen.

Key Facts : Een selectie van UNESCO’s succesverhalen

Strategische documenten

UNESCO heeft een unieke rol te spelen in het versterken van de fundamenten van duurzame vrede en rechtvaardige en duurzame ontwikkeling. Het bevorderen van samenwerking op het gebied van onderwijs, wetenschappen, cultuur, communicatie en informatie is van strategisch belang in een tijd waarin samenlevingen over de hele wereld onder toenemende druk van verandering staan en de internationale gemeenschap voor nieuwe uitdagingen staat.

Het door de Algemene Conferentie van UNESCO goedgekeurde document 37 C/4 (2014-2021) definieert een gemeenschappelijke strategische visie voor de organisatie voor de komende acht jaar en de eeuw die voor ons ligt.

De strategische oriëntaties in het document 37 C/4 worden vertaald in een programma- en begrotingsdocument, document 39 C/5 (2018-2019), dat een cyclus van vier jaar bestrijkt, terwijl de begrotingstoewijzing voor de programma’s tweejaarlijks zal worden vastgesteld.

UNESCO-projecten in de wereld

© UNESCO

Twee mondiale prioriteiten

Zo vroeg als 1942, in oorlogstijd kwamen de regeringen van de Europese landen, die het opnamen tegen nazi-Duitsland en zijn bondgenoten, in het Verenigd Koninkrijk bijeen voor de Conferentie van Geallieerde Ministers van Onderwijs (CAME). De Tweede Wereldoorlog was nog lang niet voorbij, maar deze landen zochten naar wegen en middelen om hun onderwijsstelsels weer op te bouwen zodra de vrede was hersteld. Het project raakte al snel in een stroomversnelling en kreeg al snel een universeel karakter. Nieuwe regeringen, waaronder die van de Verenigde Staten, besloten mee te doen. Op voorstel van de CAME werd van 1 tot 16 november 1945 in Londen een Conferentie van de Verenigde Naties voor de oprichting van een educatieve en culturele organisatie (ECO/CONF) bijeengeroepen. De oorlog was nog maar net afgelopen of de conferentie werd al geopend. Vertegenwoordigers van vierenveertig landen kwamen bijeen om een organisatie op te richten die een echte vredescultuur zou belichamen. In hun ogen moest de nieuwe organisatie de “intellectuele en morele solidariteit van de mensheid” tot stand brengen en op die manier het uitbreken van een nieuwe wereldoorlog voorkomen. Lees meer over de geschiedenis van UNESCO in de UNESCO Archives

UNESCO Headquarters

Het hoofdgebouw van UNESCO, gelegen aan de Place de Fontenoy, in Parijs, werd op 3 november 1958 ingehuldigd. Het Y-vormige ontwerp is bedacht door drie architecten van verschillende nationaliteiten onder leiding van een internationaal comité. Het hele gebouw, dat de bijnaam “driepuntige ster” heeft gekregen, staat op tweeënzeventig kolommen van betonnen heipalen. Het is wereldberoemd, niet alleen omdat het de thuisbasis is van een bekende organisatie, maar ook vanwege zijn uitstekende architectonische kwaliteiten. Drie andere gebouwen completeren het terrein van het hoofdkantoor. In het tweede gebouw, dat liefkozend de “accordeon” wordt genoemd, bevindt zich de eivormige zaal met een geplooid koperen plafond waar de plenaire zittingen van de Algemene Conferentie worden gehouden. Het derde gebouw heeft de vorm van een kubus. Een vierde gebouw tenslotte bestaat uit twee kantoorverdiepingen die onder het straatniveau zijn uitgehold, rond zes kleine verzonken binnenplaatsen. De gebouwen, die vele opmerkelijke kunstwerken bevatten, zijn opengesteld voor het publiek. Zodra de architectonische plannen voor de locatie aan de Place de Fontenoy waren goedgekeurd, heeft de UNESCO een aantal grote kunstenaars opdracht gegeven werken te maken om het toekomstige gebouw te sieren. In sommige gevallen zijn de werken ook bedoeld om de vrede op te roepen die de instelling in de hele wereld heeft willen stichten en bewaren. In de loop der jaren werden andere werken aangekocht. Sommige zijn door verschillende Lid-Staten aan de Organisatie geschonken. Picasso, Bazaine, Miro, Tapiès, Le Corbusier en vele andere kunstenaars, zowel bekende als onbekende, hebben allen hun plaats in dit universele museum dat de diversiteit van de artistieke schepping in de wereld weerspiegelt.

• Virtueel bezoek