Er zijn vier belangrijke verschillen die je in gedachten moet houden als je nadenkt over hoe mensen hun verontschuldigingen in Japan vormgeven. Deze zijn: regio, leeftijd, geslacht en persoonlijk karakter.

Er is een overvloed aan vaste zinnen om uit te kiezen en ze hebben in principe allemaal dezelfde definitie in het Japans-Engels woordenboek. Verontschuldigende omgangsvormen in Japan zijn genuanceerd en het is vrij gemakkelijk om een faux pas te maken als je nieuw bent in het land en de taal.

Er is echter goed nieuws! Als je Japan bezoekt, heb je niet meer dan twee woorden nodig om je te verontschuldigen. Er zijn echter een paar zinnen die je zou kunnen horen op een dagelijkse basis van native speakers.

Dit artikel zal betrekking hebben op veel voorkomende zinnen (voor zowel buitenlanders en Japanse werknemers in het bedrijfsleven), maar ook lichaamstaal, historische zinnen, en zelfs zinnen die je zou kunnen horen westen in Kyoto, zuiden in Okinawa, of het noorden in Hokkaido.

Ik was een beetje stomverbaasd toen ik aan het onderzoek voor dit artikel begon, dus ik wil graag een shout-out geven aan iedereen die op een of andere manier heeft bijgedragen: collega’s, studenten, willekeurige koffiebarista’s en hun klanten, het jonge meisje dat tegen een kerstboom botste, het personeel van mijn favoriete yakitori restaurant, en de NHK-man.

Wat je hier krijgt is grondig onderzochte informatie, ondersteund door de werkelijke getuigenissen van native Japanse sprekers!

Hoe zeg je sorry in het Japans?

Er zijn twee belangrijke manieren om je in het Japans te verontschuldigen: sumimasen en gomen’nasai. “Sumimasen” is ongeveer gelijk aan “excuseer me” of een zacht “sorry” in het Engels. Je kunt het gebruiken als je iemand licht stoot, of zelfs om een ober te roepen. “Gomen’nasai’ komt meer overeen met een volledige ‘het spijt me’ of ‘ik verontschuldig me’ in het Engels. Het is goed om te gebruiken als je iemand hard tegen het hoofd stoot of een ernstige fout maakt.

Het zit ‘m in de toon…

Je zou kunnen zeggen dat excuses in Japan een fluitje van een cent zijn. Dat ze altijd “het spijt me” zeggen en voor het een of ander buigen.

In plaats van een unieke beleefde cultuur, zou ik zeggen dat dit stereotype meer voortkomt uit een misverstand over hoe de Japanse manier van doen functioneert in een bepaalde situatie.

Denk tijdens het lezen na over elke zin in de context van de 5 W’s die je op school hebt geleerd: wie, wat, wanneer, waar, en waarom.

Maar zoals in elke taal, hoe beleefd of nederig u uw verontschuldiging ook formuleert, uw toon en lichaamstaal zijn een van de meest cruciale factoren om oprechtheid over te brengen (hoe oppervlakkig de verontschuldiging ook is).

Japans is niet anders.

Body Talk

Laten we beginnen met de non-verbale manieren waarop Japanners hun verontschuldigingen aanbieden.

In plaats van elkaar de hand te schudden of te omhelzen, buigen Japanners liever naar elkaar.

Er zijn verschillende redenen achter deze culturele voorkeur, waaronder het sanitaire voordeel van het vermijden van lichamelijk contact met elke Jane of Joe.

Japanners buigen bijvoorbeeld bij het voorstellen, het begroeten van een klant in een winkel, en vele andere momenten in het dagelijks leven (vaak zelfs tijdens het telefoneren!

Hoe ernstig de verontschuldiging ook is, hoe dieper (de hoek van) de buiging. Dit geldt of je nu een staande buiging maakt 正立 (seiritsu) of een zittende buiging 正座 (seiza). Het zal je moeite kosten om iemand te vinden die de exacte hoek van zijn boog uitmeet, dus maak je geen zorgen om elke seconde van de dag voor de spiegel te oefenen.

Hoewel, raad ik aan om een paar keer te oefenen met zitten in de seiza positie voordat je hem in het openbaar gebruikt, omdat het vrij ongemakkelijk kan aanvoelen totdat je eraan gewend bent. Zolang je in staat bent je spijt goed over te brengen, zou je geen problemen moeten ondervinden.

Buigen wordt natuurlijk niet voor elke verontschuldiging gedaan. Ongewone verontschuldigingen bestaan uit niet meer dan een eenvoudige knik door beide partijen en misschien kort oogcontact waarin een woordloze verontschuldiging wordt gecommuniceerd.

Zitten of staan…U beslist

Schrift 会釈 (eshaku), lichte rechtopstaande of zittende buigingen worden uitgevoerd met het bovenlichaam 15 graden naar voren gekanteld.

Deze worden over het algemeen beschouwd als meer casual dan formele buigingen en meestal een beetje te oppervlakkig voor verontschuldigingen. De eshaku wordt meestal gebruikt als begroeting, maar je zult hem af en toe nog wel eens tegenkomen als verontschuldiging.

De meest voorkomende formele staande buiging 敬礼 (keirei) is gereserveerd voor wanneer je je respectvol moet verontschuldigen tegenover iemand, zoals een klant, klant, of baas. Buig het lichaam 30 tot 45 graden naar voren. Dit kan ook zittend (seiza) worden gedaan door dezelfde buiging naar voren te maken.

Een dramatische verontschuldiging, voorbehouden voor het overbrengen van je diepste spijt, de 最敬礼(saikeirei) wordt staand (seiritsu) uitgevoerd in een hoek van 70 graden en in seiza met je hoofd slechts centimeters van de vloer.

Ten slotte, de 土下座 (dogeza) “pleit vurig voor je leven” buiging. Kijk maar eens naar een samurai- of yakuza-film en je zult waarschijnlijk zien dat iemand op een gegeven moment op zijn knieën gaat zitten, zijn hoofd tegen de grond drukt, beeft van angst en gevoelens van schaamte uitstraalt.

Ze kunnen in deze houding minutenlang, urenlang, of totdat de persoon aan wie ze hun excuses aanbieden een beslissing neemt over hun lot – vergeving of de dood.

Het spijt me te moeten teleurstellen, maar deze stijl van buigen was populairder onder het grote publiek tijdens het Edo- en Meiji-tijdperk, toen er een duidelijker systeem van rangen en standen was.

Het is tegenwoordig nog steeds te zien op tv en in films die over politiek of zaken gaan, maar dan alleen voor de grootste mislukkelingen.

Een paar algemene tips

Er zijn een paar grote No-Nos voor verontschuldigend buigen. Ze zijn vrij duidelijk, en nee, je wordt waarschijnlijk niet gedeporteerd voor een of twee misstappen (dat is een grapje, natuurlijk). Dit zal u een voorproefje geven van hoe streng de Japanse manieren zijn.

Niet…
1. spreken terwijl u een formele buiging maakt
2. een gebogen rug hebben, of uw kont in de lucht steken (alleen messcherpe ruggen!)
3. uitademen terwijl u buigt
4. hoger staan dan de persoon voor wie u buigt
5. je handen ergens anders plaatsen dan op de voorkant van je dijen wanneer je in saikeirei (staande buiging)
6. lopen terwijl je buigt (hoofdknik is uitgesloten)
7. zitten (in een stoel) terwijl je buigt (de zeldzame eshaku is uitgesloten)

Als je als buitenlander maar een paar dagen op bezoek bent, is het aan jou om deel te nemen aan deze gewoonte. Ik heb Japanse vrienden gehad die me expliciet vertelden niet te buigen en anderen die het juist wel aanmoedigden.

Er zijn subtiele nuances in het buigen, waarvan er vele niet in dit artikel aan de orde komen, dus het kan nuttig zijn meer achtergrondonderzoek te doen voordat je de fout maakt te lijken te head-bangen door middel van een verontschuldiging.

Gestures…Big and Small

Bowing is niet altijd genoeg, en soms is het niet eens nodig. Er zijn andere gebaren die je kunt gebruiken om je te verontschuldigen. Wanneer je door een menigte loopt, zal je “excuseer me” (sumimasen) vergezeld gaan van een hakkende handbeweging.

Jouw hand snijdt op en neer door de zee van mensen terwijl de elleboog in een vaste positie blijft. U zult dit vaak zien doen door mensen, vooral gehaaste salarismedewerkers, wanneer ze in de spits haast hebben om uit de trein te komen.

Nu niet te haastig

Volgens de samoerai code van ridderlijkheid, of Bushido, was vrijwillige rituele zelfmoord de enige manier voor samoerai om eervol te sterven wanneer ze gefaald hadden in een of ander bij uitstek ernstig doel.

Je kunt 切腹 (seppuku) beschouwen als een “verontschuldiging door zelfmoord”. Samoerai gebruikten hun eigen zwaard om rustig en kalm (切) door hun buik (腹) te snijden, de doodsstrijd dragend die een zwakkere man niet kon verdragen.

Wel, zo hoort het te gaan. Meestal was het mes in de maag genoeg bewijs dat je spijt had, en dus werd genade geschonken… met een snelle slag van het zwaard achter in de nek.

Deze laatste slag werd toegebracht door een vertrouwd en bekwaam persoon, vaak iemand die dicht bij de veroordeelde stond. Zij stonden bekend als de kaishakunin (介錯人).

De vliegende vinger act

Hoe verontschuldig je je oprecht als je bij de yakuza of Japanse maffia zit?

Als je deze informatie voor persoonlijk gebruik nodig hebt, moet je waarschijnlijk niet van plan zijn binnenkort thee te gaan drinken met de koningin.

De beroemdste (zelfs in het Westen) en meest dramatische verontschuldiging is de 指詰め (yubitsume), een Japans ritueel waarbij iemands pink er stukje voor stukje wordt afgesneden.

Deze gruwelijke verzoeningsdaad wordt ook wel 指を飛ばす(yubi o tobasu) genoemd, wat “vliegende vinger” betekent. In theorie, door je figuur op te offeren, toon je je oprechte spijt en accepteer je bereidwillig je straf.

Nu we de huidige en verouderde lichaamstaal hebben onderzocht, laten we ons verdiepen in zinnen om je te verontschuldigen. Deze variëren van casual tot beleefd en nederig. Zoals altijd is je toon van cruciaal belang en maakt of breekt een verontschuldiging.

Het magische woord

すみません (sumimasen) is je all around good guy phrase, of zoals mijn moeder zou zeggen, je magische woord. Sumimasen wordt gebruikt om je te verontschuldigen voor iets waar je recht op hebt, maar waar je ondertussen iemand anders mee lastig valt.

Bijv. je een weg banen door een menigte of proberen de aandacht van een gehaaste ober te krijgen. In Japan doe je dat door “sumimasen” te mompelen tegen niemand in het bijzonder of door een snel “sumimasen” te roepen in de richting van degene wiens aandacht je wilt.

Dus kun je すみません beschouwen als een conglomeratie van excuseer me, pardon, dank je, sorry en al die jazz.

ちょっとすみません, 私は通り過ぎりましょう
Chotto sumimasen, watashi wa tori-sugiri-mashou
“Excuseer me, laat me passeren.” (meestal vergezeld van de hierboven genoemde *hak hak* beweging)

In de praktijk, als het snel wordt uitgesproken, klinkt “sumimasen” vaak meer als “suimasen,” of zelfs “simasen.”

Sumimasen komt van het woord sumu, geschreven 済む. Als werkwoord betekent sumu “eindigen” of “tot een einde komen”. Het is echter gebruikelijker om het Chinese karakter niet te gebruiken wanneer sumimasen wordt geschreven.

Een draai aan de magie geven

Laten we eens wat variaties bekijken. ありがとうすみません (arigatou sumimasen) is een beleefde en ongecompliceerde uitdrukking om (ありがとう, arigatou) iemand (op een verontschuldigende manier) te bedanken wanneer die persoon moeite heeft gedaan om iets voor je te doen, zoals het inschenken van een kopje thee.

Je zou dit kunnen vertalen als: “Sorry dat ik u stoor, dank u wel.”

すまない (sumanai) is een samentrekking van sumimasen en is over het algemeen voorbehouden aan de oudere mannelijke bevolking, wordt gebruikt onder vrienden, en vaker gehoord in de 田舎 (inaka, landelijk gebied).

Natuurlijk, net als elke zin, wordt het gebruikt door allerlei soorten mensen (denk aan je ene rare vriend die graag “howdy” zegt in plaats van “hi”). Ik kreeg een hartelijk “sumanai” van een mannelijke ober van een jaar of 20 in het centrum van Tokio.

Bij veel dingen in het Japans kan de beleefdheid worden opgevoerd door de verleden tijd te gebruiken. Verontschuldigingen zijn niet anders. Het toevoegen van de verleden tijd coupula -deshita kan helpen wanneer een gewone sumimasen niet genoeg is.

Op een dag liep ik door de straat en zag een middelbare scholier met haar fiets buiten bij een bakkerij over een kerstboom rijden. Ze sprong van haar fiets om de boom te repareren, terwijl ze een treurig “sumimasen-deshita” uitriep.”

De winkelier accepteerde de すみませんでした met een knikje en het meisje werd naar binnen geloodst.

Gelukkig waren noch het meisje, noch de kerstboom blijvend beschadigd.

Het standaard “het spijt me”

Laten we zeggen dat je op iemands voet bent getrapt toen je door het station van Shinjuku galoppeerde, of dat je per ongeluk iemand omver hebt geduwd in de trein tijdens het spitsuur.

Je wilt toch wel iets beleefders zeggen dan “excuseer me”. 御免 (ごめん, gomen) is je favoriete uitdrukking voor als je je direct wilt verontschuldigen. 御 (go) is een voorvoegsel dat een vleugje beleefdheid toevoegt aan een woord en 免 (men) betekent excuus/verontschuldiging.

Afhankelijk van de situatie zou u gomen waarschijnlijk gebruiken bij familieleden of goede vrienden. Als u de ernst van de situatie wilt verminderen, kunt u -ね (-ne) aan het eind toevoegen om ごめんね (gomen’ne) te maken.

Door -なさい (-nasai) aan het eind toe te voegen, wordt het woord imperatief of verandert het in een bevel. Hoewel commando’s normaal gesproken niet als beleefd worden beschouwd, maakt het het in dit geval wel formeler.

Gomen’nasai (ごめんなさい) is geschikter dan gomen (ごめん) om met vreemden te gebruiken.

Gomen is het gemakkelijkst naar het Engels te vertalen als een eenvoudig, “het spijt me.”

Door er “kudasai” aan het eind aan toe te voegen, kun je dit veranderen in “gomen-kudasai,” of “vergeef me alstublieft.” Dit wordt meestal gebruikt in de zin van iemand die u onderbreekt tijdens het werk, of op uw deur klopt in het midden van het diner.

Nu u gomen en sumimasen hebt geleerd, laten we het eens hebben over andere zinnen die u kunt gebruiken in een casual setting.

Heel erg sorry

本当に (honto-ni) is de perfecte toevoeging aan het begin van uw verontschuldiging wanneer u een beetje extra wilt toevoegen. “Honto’ betekent ‘echt’, en ‘honto-ni’ betekent ‘echt’.

Dus als je ‘honto-ni-gomensai’ zegt, zeg je eigenlijk: ‘Het spijt me echt heel erg’. Hetzelfde kan worden gedaan voor sumimasen. Honto-ni-sumimasen wordt gebruikt om te zeggen: “Het spijt me vreselijk.”

Oepsie-daisy

Je bent aan het chatten met een vriend en oeps! je hebt verkeerd gezegd of verkeerd geïnterpreteerd wat ze zeiden.

Hier wil je aan het begin van je volgende zin een korte 悪い (warui) tussenvoegen.

Dit is de Japanse versie van “Sorry, mijn fout”. Door herhaling kun je meer nadruk leggen of je toon verlichten. Dit wordt: Ah, warui warui! Warui wordt een beetje als een mannenterm beschouwd en normaal gesproken niet door vrouwen gebruikt.

Deze wordt ook op de werkvloer gebruikt, als een gepaste verontschuldiging van een meerdere aan een ondergeschikte.

Diepe spijt

申し訳ありません (moushiwake arimasen) is een van de meer gebruikelijke zinnen die gebruikt worden voor het maken van een formele verontschuldiging. 申し訳 vertaalt zich letterlijk als verontschuldiging of excuus. U kunt dit natuurlijker vertalen als: “Mijn oprechte excuses.”

Laten we zeggen dat u op het werk een fout hebt gemaakt en dat u zich bij de president van uw bedrijf moet verontschuldigen. 申し訳ございません (moushiwake gozaimasen) is een beleefde formele verontschuldiging. もうし訳わけありません (moushiwake arimasen) is nog beleefder en gereserveerd voor wanneer je een zeer grote fout hebt gemaakt en het bedrijf waarschijnlijk verlies zal lijden door je misstap.

Terwijl de vorige twee zinnen voor de superieur/ondergeschikte relatie zijn, wordt 申し訳ない (moushiwake-nai) meer gebruikt wanneer je een vrij ernstige fout hebt gemaakt en je je moet verontschuldigen bij een vriend of collega (die op hetzelfde niveau zit als jij).

申し訳が立たない (moushiwake-ga-tatanai) kan een soortgelijke uitgang hebben als de vorige zin, maar lijkt qua gebruik meer op de eerste twee genoemde zinnen.

Moushiwake-ga-tatanai kan worden gebruikt om je te verontschuldigen bij je manager voor het maken van een onvergeeflijke fout. Het is echter natuurlijker om moushiwake gozaimasen of moushiwake arimasen te zeggen.

Het is duidelijk dat 申し訳が立たない een beetje vreemd is om hardop te zeggen en vaker in geschrifte voorkomt.

Office Ettiquete

Wanneer je in een kantoor zit, gaat het geklik van toetsenborden meestal gepaard met af en toe 失礼 (shitsurei) als iemand de kamer binnenkomt of verlaat.

Shitsu-rei bestaat uit 失 en 礼 die respectievelijk “verlies, fout” en “buiging, dank, ceremonie” betekenen.

Tot elkaar betekent het “onbeleefd zijn”, maar het wordt het meest gebruikt als een manier om te zeggen: “Excuseer me, ik ga weg.” Wanneer het gebruikt wordt met de uitgang -shimasu wordt het beleefder. Omdat het zo vaak wordt gezegd, klinkt het meestal meer als: “Tsrei’shimas.”

Je zult het ook tegenkomen in de uitdrukking voor het verlaten van een werkplek terwijl anderen achterblijven (zelfs na werktijd), osaki-ni-shitsureishimasu (お先に失礼します). Letterlijk betekent dit “Vergeef me dat ik eerder wegga dan jullie”, maar in de praktijk heeft het meer de smaak van een mild schuldig, “Oké jongens, ik ga er vandoor!”

Het verleden opgediept

De volgende keigo (beleefde) zinnen werden meer gebruikt tijdens het Edo-tijdperk (1603-1868).

ご無礼します (goubureishimasu) is een oudere vorm van 失礼し(shitsureishimasu) en wordt tegenwoordig over het algemeen niet meer gebruikt buiten de dienstverlenende sector en onder de oudere bevolking. Je hoort het bijvoorbeeld iemand zeggen die gekleed is in een kimono tijdens een traditionele theeceremonie, terwijl ze de thee serveren.

Dat gezegd hebbende, als je toevallig rondreist in de prefecturen Aichi of Gifu, hoor je het misschien in het dagelijks gebruik, omdat het daar populair is gebleven.

Een van mijn mannelijke studenten zei dat hij het liever zegt omdat het “grappig klinkt” en voor hem voelt het alsof hij “in het verleden aan het graven is”. Volgens de barista in een café is deze uitdrukking tegenwoordig vrij impopulair. Zijn ogen lichtten zelfs op van verbazing over het feit dat ik überhaupt op de hoogte was van deze uitdrukking.

申し兼ねる(moushikaneru) is ook zo’n old timer, die betekent dat je “aarzelt om iets te zeggen”. Deze verontschuldigende uitdrukking is erg nederig en helemaal niet gebruikelijk (toen of nu). Je kunt dit beschouwen als de voorloper van moushiwake-arimasen.

Wanneer de ramp toeslaat

遺憾ながら (ikan’nagara) wordt gebruikt door politici bij het maken van excuses die over het algemeen beginnen met “Het spijt me te zeggen…”.

Het wordt ook gebruikt door T.V. nieuws casters die verslag doen van tragisch nieuws, zoals het dodental tijdens een aardbeving.

Dit woord is opgebouwd uit een aantal forse kanji, 遺 en 憾, die respectievelijk “nalaten” en “spijt betuigen” betekenen, zodat je echt een indruk kunt krijgen van de ernst van deze verontschuldiging.

Barging In

Wanneer iemand je huis binnenkomt, zal hij お邪魔します (o-jama-shimasu) uitspreken. Deze is interessant. Het is samengesteld uit de kanji voor goddeloos (邪) en heks/demon (魔).

Tot elkaar als 邪魔, betekenen deze kanji “overlast.” Dus, letterlijk, betekent het, “Sorry dat ik stoor.” Maar in de praktijk is het gewoon een vaste uitdrukking, een normale begroeting die gebruikt wordt als je bij iemand binnenkomt.

Laten we zeggen dat je bij McDonald’s op fastfood staat te wachten, en ook al sta je maar tien seconden te wachten, de caissière zal je waarschijnlijk een お待たせしました (o-matase-shimashita) toewerpen.

Dit betekent in feite: “Het spijt me dat ik je heb laten wachten.” U kunt ook お待ちどおさま (o-machido-sama) horen, dat dezelfde betekenis heeft, maar iets nonchalanter is.

Verontschuldigen in een nood

本当にご免なさい
hontou ni gomen nasai
Het spijt me echt. informeel

大変申し訳わけありません
taihen moushiwake arimasen
Het spijt me echt. formeel

ご迷惑をおかけして申し訳ありません
gomeiwaku o okakeshite moushiwake arimasen
Het spijt me voor alle moeite. zeer formeel

許してくれ？
yurushite kure
Kunt u me vergeven?

Respons in een snuifje

いいんですよ
iin-des-yo
Het is al goed.

大丈夫です
daijobu-des
Het is al goed.

あなたのせいじゃない
anata no sei janai
Het is niet jouw schuld.

気にしないでください
kinishinai-de-kudasai
Maak je er alsjeblieft niet druk om

気にしないで
kinishinai-de
Maak je er niet druk om.

気にするな
ki ni suru na
Never mind!

Slanging it up

めんご (mengo) is jargon voor gomen (het omzetten van “go” en “men”). Het komt onoprecht over, vooral als je sorry of excuus wilt zeggen. Ik zou het persoonlijk vertalen als “sorry not sorry.”

Net rond de -ben

Japan heeft zes tot acht dialecten, of hougen (方言, “manier van spreken”), en we zullen ons op drie daarvan richten: Oost-Kanto (Tokio), West-Kansai (Kyoto, Osaka, Kobe), en Zuid-Kyushu (Kagoshima).

Tokio, dat in Oost-Japan ligt, is het meest gesproken en onderwezen dialect in Japan. Alle hierboven genoemde woorden vallen onder Kanto-ben of Tokio-dialect.

Weliswaar gebruiken mensen in Kansai en Kyushu ook Kanto-ben, maar er zijn verschillende woorden die uniek zijn voor die gebieden.

Kansai-ben

Suman is de Kansai-versie van sumimasen. Het kan dus gebruikt worden om te zeggen “het spijt me,” “excuseer me,” en “bedankt” in de Kansai regio.

Er is ook sunmahen, wat beschouwd wordt als “correct” Kansai-ben, maar eigenlijk is het maar iets beleefder dan suman.

Om deze reden wordt het meestal gebruikt door mannen en oudere mensen. Enkele andere variaties zijn sunmasen en suimasen, hoewel het onderscheid daartussen klein genoeg is om te negeren.

えらい すんまへん
Erai sunmahen
Het spijt me zo

Kyushu-ben

Kagoshima ligt in de zuidoostelijke regio van Japan, aan het zuidelijke uiteinde van het eiland Kyushu. Daar zegt men sunmohan als men iemand lastig gevallen heeft. Het wordt ook op dezelfde manier gebruikt als sumimasen: om te zeggen “excuseer me,” “het spijt me,” enz.

Ook in Kagoshima zeggen de mensen gomen’nanse als ze een kamer binnenkomen om te zeggen: “Mag ik binnenkomen?” Een soort omgekeerde shitsurei-shimasu

Niet helemaal een -ben

Okinawa, het zuidelijkste eiland van Japan, en Hokkaido, het noordelijkste, zijn de thuislanden van twee inheemse bevolkingsgroepen. De Okinawan (Ryukyuan) taal en de Ainu taal zijn linguïstisch verschillend van het Japans en worden vandaag de dag niet algemeen gesproken in Japan (zelfs niet in hun geboortestreken).

In het Okinawan, 悪さいびーん (わっさいびーん) is een beleefde uitdrukking die verontschuldiging en spijt uitdrukt.

In het Ainu vertaalt クヤヤパプ (kuyayapapu) zich ongeveer op dezelfde manier als sumimasen

Overload

Er zijn vele manieren om je in het Japans te verontschuldigen en ik weet zeker dat ik hier alleen maar de oppervlakte heb geraakt. Ik hoop dat je je niet al te overweldigd voelt.

Doe niet zo gek als je je de precieze hoek van je buiging of de precieze zin die je moet zeggen niet meer kunt herinneren. Zolang je je spijt maar kunt overbrengen, weet ik zeker dat je moeite op z’n minst wordt gewaardeerd.

Tenzij je bij de Yakuza zit…dan…wel…kun je beter een klein grafje gaan graven voor je arme pink.