Het lijkt erop dat telkens wanneer iemand het over echtscheiding heeft, het C-woord valt: verbintenis. Het probleem met echtparen vandaag de dag, zo luidt het commentaar, is dat ze gewoon niet weten wat toewijding betekent.
OK, dus wat betekent toewijding in een huwelijk?
Het is niet verklaren: “Ik vind deze relatie leuk en ik ben eraan toegewijd,” althans dat is wat twee UCLA-onderzoekers zeggen die hebben onderzocht wat toewijding betekent.
Een dieper – en essentieel, als je wilt dat je huwelijk standhoudt – niveau van toewijding is nodig. Het is een verbintenis om alles te doen wat nodig is om het huwelijk te laten werken, en dat betekent dat er veel momenten zullen zijn waarop je gewoon je zin niet krijgt.
“Het is makkelijk om toegewijd te zijn aan je relatie als het goed gaat. Maar als een relatie verandert, zou je dan niet op een gegeven moment moeten zeggen: ‘Ik ben toegewijd aan deze relatie, maar het gaat niet zo goed – ik moet wat vastberadenheid tonen, wat opofferingen doen en de stappen nemen die ik moet nemen om deze relatie in stand te houden. Het is niet alleen dat ik de relatie leuk vind, wat waar is, maar dat ik een stapje verder ga en actieve stappen ga zetten om deze relatie in stand te houden, zelfs als dat betekent dat ik op bepaalde gebieden mijn zin niet ga krijgen’? Dit is het andere soort commitment: het verschil tussen ‘ik vind deze relatie leuk en ik ben er toegewijd aan’ en ‘ik ben toegewijd om te doen wat nodig is om deze relatie te laten werken.’ Als jij en je partner het een beetje moeilijk hebben, ga je dan doen wat moeilijk is terwijl je dat niet wilt? Ga je om 2 uur ’s nachts de baby voeden?”
Er zijn veel manieren om toegewijd te zijn, maar de manier van “ik ben bereid me op te offeren voor ons” geeft je huwelijk meer kans van slagen, zeggen de onderzoekers.
Maar waar trek je de grens als het om opoffering gaat? Dat is iets wat ik heb onderzocht in het boek dat ik heb geschreven, The New I Do: Reshaping Marriage for Skeptics, Realists and Rebels. Elke aanstaande bruid of bruidegom die we hebben geïnterviewd, heeft nadrukkelijk benadrukt hoe belangrijk toewijding is en hoe belangrijk het zal zijn in zijn of haar huwelijk.
Geweldig – wie kan er iets tegen toewijding hebben, vooral als het zo hartstochtelijk wordt gezegd? Maar dan hebben we hen gevraagd wat ze niet zullen tolereren in hun huwelijk. En raad eens wat iedereen als eerste zegt? (Hint: het heeft niets te maken met 2 uur ’s nachts de baby de fles geven!) Juist, het is ontrouw. Er is toewijding en dan is er dit: “Nou, ik ga er absoluut niet mee akkoord dat mijn echtgenoot er wat bij krijgt!”
Klinkt logisch. Maar wat als het maar een one-night stand is, vragen we hen.
Na een ongemakkelijke stilte, verzachten de meesten.
Wel… misschien kunnen we daar doorheen werken.
Een langdurige affaire?
Helemaal niet.
Meerdere one-nighters?
Nope.
Alles betekent dat betrokkenheid maar tot op zekere hoogte gaat, en het lijkt een lelijk, maar niet verrassend voorspelbaar einde te bereiken wanneer iemand iemand neukt die hij of zij niet hoort te neuken. En omdat we maar een heel klein deel van de vragen in ons boek aan verloofde stellen hebben gesteld, zijn we nog niet eens toegekomen aan de goede dingen, zoals de vraag wat ontrouw voor hen betekent: Porno kijken? Flirten op Facebook? Sexting? Er zijn tegenwoordig zoveel manieren om een potentiële bedrieger te zijn, en stellen zijn het niet altijd eens over wat bedrog is. Dat is een probleem voor een huwelijk.
Maar als we het echt hebben over een oprechte, echte, vieze, ik-ben-vastbesloten-om-te-doen-wat-er-ook-nodig-is-om-deze-relatie-te-werken-engagement, zou een stel dat commitment serieus neemt dan niet in staat moeten zijn om door ontrouw heen te werken – in welke incarnatie dan ook – en hun huwelijk intact te houden? Zou dat niet het “beter of slechter” deel van een huwelijksgelofte zijn?
Of heeft een verbintenis altijd een sterretje voor ontrouw?