Wanneer het op overleven aankomt, is een van de meest cruciale onderdelen van het leven van zeezoogdieren zoals dolfijnen, hun vermogen om overvloedige bronnen van hoogwaardig voedsel te lokaliseren en te verkrijgen.

Zonder overvloedige hoeveelheden vis en andere prooidieren zouden dolfijnen het moeilijk hebben om in de oceaan te gedijen en om bepaalde soorten omgevingen waar bepaalde voedselbronnen waarschijnlijk leven, af te remmen.

Als het gaat om de soorten voedsel die dolfijnen consumeren, staan deze zeezoogdieren erom bekend dat ze een aantal verschillende vissen, verschillende oceaandieren en in sommige gevallen zeezoogdieren eten.

De consumptie van zeezoogdieren is echter beperkt tot bepaalde locaties en beperkt tot slechts 2 of zo bekende dolfijnsoorten.

De meeste dolfijnsoorten jagen op vis als kabeljauw, haring en makreel en eten deze, maar in gebieden als het Amazonegebied kunnen dolfijnen ook piranha en andere lokale vissen consumeren.

Naast vis jagen dolfijnen ook op kleine en grote pijlinktvissen, octopussen, zeeschildpadden, plankton, krill, koppotigen en een aantal andere schaaldieren.

Gemeenschappelijk voedsel dat dolfijnen eten:

• Vis
• Zeevis
• Octopus
• Zeeschildpadden
• Plankton
• Krill
• Schaaldieren
• koppotigen
• zeezoogdieren (zeldzaam en soort beperkt)

Terwijl van de meeste dolfijnsoorten bekend is dat ze kleine visjes consumeren, schaaldieren en andere vormen van kleine prooien kunnen grotere dolfijnen zoals de orka en de valse orka jagen op andere zeezoogdieren, grote dieren en zeevogels wanneer kleinere prooien zoals vis, inktvis en schaaldieren geen of onvoldoende voedselbron voor hun behoeften zijn.

Het is bekend dat vooral orka’s zich richten op specifieke diëten, afhankelijk van waar ze leven en tot welke groep ze behoren.

Zones met grote hoeveelheden zeezoogdieren, zoals Alaska, zijn uitstekende jachtgebieden voor orka’s die gedijen op vlees van zeezoogdieren, terwijl verschillende locaties in de noordelijke Stille Oceaan grote hoeveelheden vis en inktvis bieden aan orka’s die geen zeezoogdieren eten.

Van de zeezoogdieren waarvan bekend is dat zij zeezoogdieren eten als onderdeel van hun dieet, kunnen de soorten zeezoogdieren waarop deze dolfijnen jagen bestaan uit zeeleeuwen, walrussen, zeehonden, haaien, pinguïns, zeevogels en grote walvissen.

Gemeenschappelijk voedsel voor dolfijnen die zeezoogdieren consumeren:

• Zeeleeuwen
• Walrussen
• Zeehonden
• Haaien
• Pinguïns
• Zeevogels
• Dolfijnen
• Walvissen

Zoals je ziet kan de verscheidenheid aan voedsel dat dolfijnen consumeren sterk variëren, afhankelijk van hun soort, locatie en de beschikbaarheid van verschillende voedselbronnen.

Opmerking: zowel de orka als de valse orka behoren tot de familie van de dolfijnen, ondanks het feit dat “walvis” een deel van hun naam is.

Hoe dolfijnen op voedsel jagen

Omwille van de sterke sociale structuur die dolfijnen hebben, jagen veel soorten in groepen of groepen op voedsel en werken samen om hun prooi te vangen.

Een techniek die dolfijnen vaak gebruiken om op voedsel te jagen heet bait balling.

De bait ball techniek wordt gebruikt om scholen vis te vangen en vereist dat een groep dolfijnen in een cirkel rond de school vissen zwemt, waardoor de vissen gedwongen worden zich in een hechte bal te groeperen, zodat ze een gemakkelijke prooi worden.

Het vangen van de vissen met aas maakt het voor de dolfijnen gemakkelijker om in een klein gebied een overvloedige voedselbron te creëren, doordat de vissen niet in alle richtingen kunnen ontsnappen.

Als de vissen eenmaal in een dichte bal zijn vastgepind, kunnen de dolfijnen toesnellen en de vissen er een voor een afplukken.

Een andere techniek die vaak door dolfijnen in of bij ondiep water wordt gebruikt, staat bekend als “corralling”.

Hierbij wordt de vis naar ondiep water gejaagd of naar een kleine, nauwe plek gedreven waar hij tegen een muur of modderbank wordt gedrukt, zodat hij niet kan ontsnappen.

Gelijk aan een aasbal wordt de mobiliteit van de school vissen beperkt en kunnen de meesten niet ontsnappen terwijl de dolfijnen op hen afkomen en hen aanvallen.

Sommige dolfijnen kunnen ook hun staart gebruiken om de vissen te raken en te verdoven, zodat ze lang genoeg verlamd zijn om weerloos te zijn terwijl de dolfijnen hen aanvallen.

Hoeveel voedsel een dolfijn precies eet is moeilijk vast te stellen, maar afhankelijk van de soort kunnen de meeste dolfijnen tussen de 2% en 10% van hun totale lichaamsgewicht aan voedsel per dag tot zich nemen.

Dolfijnen kunnen niet alleen met elkaar communiceren als ze in groepen op voedsel jagen, maar ze kunnen ook op voedsel jagen met behulp van echolocatie, waarmee ze geluidsgolven kunnen maken om vis en andere voorwerpen in de buurt op te sporen door de geluidsgolven op de voorwerpen af te kaatsen en de informatie te interpreteren die naar hen terugkomt via de echo’s die ze uitzenden.

De informatie kan de grootte, afstand, richting, snelheid en dikte van een voorwerp omvatten om de dolfijn van vitale gegevens te voorzien die hem in staat stellen te bepalen wat het voorwerp is.

Echolocatie is uiterst belangrijk in gebieden waar geen licht is, omdat de dolfijnen op hun gevoel voor geluid moeten vertrouwen om voedsel te zoeken, door de oceaan te navigeren en zich bewust te blijven van potentiële roofdieren.