Billie Holiday zal voor altijd bekend staan om haar soulvolle stem. Als product van het jazztijdperk van de jaren twintig is de “God Bless the Child”-artieste een cultureel icoon geworden.
Haar provocerende geluid blijft de aandacht trekken van artiesten over de hele wereld. Gecombineerd met haar songwriting vaardigheden, had Holiday het talent om elke ballad om te toveren in haar eigen versie van creativiteit en perfectie. Velen wisten niet dat de getalenteerde muzikante onder een andere naam werd geboren.
The making of a musical icon
Billie Holiday had een tumultueuze jeugd, volgens haar website. Ze werd vaak verwaarloosd en mishandeld door bekenden van haar jonge moeder. Toen ze nog maar negen jaar oud was, werd de zangeres gedwongen te gaan wonen in een instelling voor probleemmeisjes uit Afro-Amerika.
Tijdens seksueel en fysiek misbruik als kind verhuisde Holiday met haar moeder naar New York City en begon op 13-jarige leeftijd als prostituee te werken.
Holiday vond troost in de klanken van jazzgrootheden als Louis Armstrong en Bessie Smith. Ondanks het feit dat ze geen professionele opleiding had genoten en geen muziek kon lezen, begon de vastberaden zangeres audities te doen in nachtclubs in Harlem.
Op 18-jarige leeftijd had Holiday ontberingen doorstaan die menig volwassene nooit zou kunnen doorstaan. Producer John Hammond zag Holiday optreden en was gefascineerd door haar krachtige verschijning. Hij stelde haar voor aan bandleider Benny Goodman.
Memorabele muziek maken was precies wat Billie Holiday deed
Billie Holiday zong de waarheid maar ze betaalde de prijs. BILLIE is vanaf vrijdag 4 december te zien in de bioscoop en op aanvraag. Bezoek https://t.co/RJp0xSLpqT voor meer informatie.
“Een betoverende documentaire over de meesterlijke jazz-zangeres” – Variety.
Voor merchandise, ga naar https://t.co/kKILTjw13B pic.twitter.com/8YJaxp0G7E– Billie Holiday (@BillieHolidayHQ) December 3, 2020
Holiday’s eerste commerciële release was het zingen van de vocale tracks voor Goodman op “Your Mother’s Son-In-Law.” In 1934 nam ze haar top 10 hit op, “Riffin’ the Scotch.”
Het jaar daarop trad de melancholieke zangeres op met Duke Ellington in de film Symphony in Black. Ze bracht ook “Miss Brown to You” en “What a Little Moonlight Can Do.”
In 1937, inmiddels bekend onder de bijnaam “Lady Day,” begon Holiday te toeren met het Count Basie Orchestra. Ze werkte ook samen met Artie Shaw, waarmee ze de eerste vrouwelijke Afro-Amerikaanse zangeres werd met een geheel blank orkest.
Toen Holiday volwassener werd, werd haar kenmerkende stijl dat ook. Ze begon gardeniabloemen in haar haar te dragen en ontwikkelde op het podium een persoonlijkheid waarbij ze haar hoofd achterover hield als ze zong.
Ze begon liedjes te schrijven over persoonlijke ervaringen, zoals “My Man” en “T’aint Nobody’s Business If I Do.” De controversiële ballade over lynchpartijen, “Strange Fruit,” werd een van haar meest herkende nummers.
De naam waarmee Billie Holiday werd geboren
Op 7 april 1915 werd Holiday geboren uit ongehuwde tienerouders in Philadelphia. Ze kreeg de naam Eleanora Fagan. Biography.com stelt dat “sommige bronnen zeggen dat haar geboorteplaats Baltimore, Maryland was, en op haar geboorteakte zou ‘Elinore Harris’ staan.”
Of ze nu geboren was of niet, Holiday veranderde haar naam in de vroege jaren ’20 toen ze in nachtclubs in Harlem zong. Ze koos Billie vanwege een actrice die ze bewonderde, Billie Dove. Haar achternaam, Holiday, kwam van haar biologische vader, jazzmuzikant Clarence Holiday.
De dynamische zangeres leefde een kort leven, ze stierf tragisch in 1959 aan drugs- en alcoholgerelateerde complicaties. Ze werd slechts 44 jaar.
De erfenis van Billie Holiday
GerelATEERD: Whitney Houston kreeg een rol aangeboden in ‘The Five Heartbeats’ en had spijt dat ze die niet had aangenomen
In 1947 was de jonge muzikante verslaafd geraakt aan heroïne. Ze werd veroordeeld tot een federale inrichting nadat ze was gearresteerd voor het bezit van verdovende middelen. Omdat ze niet langer in clubs kon werken, begon ze in concertzalen te spelen. Kort na haar vrijlating trad Holiday op in Carnegie Hall voor een uitverkocht publiek.
In 1956 schreef Holiday haar autobiografie, Lady Sings the Blues, waarin ze de verhalen en verschrikkingen van haar opvoeding en haar opkomst in de entertainmentindustrie beschreef. In 1972 werd het boek een populaire film met Diana Ross in de hoofdrol.
Holiday, die meerdere decennia optrad, zal voor altijd herinnerd worden als een van de beste vrouwelijke jazz-zangeressen aller tijden. In 2000 werd de soulvolle zangeres opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.