In golf wordt de term par gebruikt om het verwachte aantal slagen aan te geven dat nodig is om elke hole te spelen. De formule om de par voor een bepaalde hole te bepalen, bestaat uit het aantal slagen dat nodig is om de green te bereiken vanaf de tee en daar twee putts bij op te tellen. Holes zijn ofwel par drieën, vieren of vijven en de totale par van alle holes vormt de par voor de hele baan. Golfbanen hebben gewoonlijk een par die varieert tussen 70 en 72; elke score die op par of onder par is, wordt als goed beschouwd.
Overzicht
In golf wordt de term par gebruikt om het verwachte aantal slagen aan te geven dat nodig is om elke hole te spelen. De formule om par voor een bepaalde hole te bepalen is het aantal slagen dat nodig is om de green te bereiken vanaf de tee en vervolgens twee putts toe te voegen. Holes zijn ofwel par drieën, vieren of vijven en de totale par van alle holes vormt de par voor de hele baan. Golfbanen hebben gewoonlijk een par die varieert tussen 70 en 72; elke score die op par of onder par is wordt als goed beschouwd.
Amateurs
De amateur golfer die niet zo bedreven is in golf droomt ervan par te schieten, maar zulke aspiraties gaan zijn vermogen te boven. Scores die zich vertalen in één boven par per hole zijn realistischer als doel, wat betekent dat op een par 72, 18-holes baan, een score van minder dan 90 als goed zou worden beschouwd.
Er zijn veel amateurs die heel bedreven zijn; voor hen is een score rond par of iets daaronder niet onrealistisch. De kampioenen van de vele clubs in de Verenigde Staten schieten onder par om hun toernooien te winnen, maar de banen zijn in de overgrote meerderheid van de gevallen veel minder veeleisend dan die waarop de professionele golfers spelen.
Professionals
De winnende score van een Professional Golfer’s Association evenement zal steevast onder par zijn.
De pro’s spelen vier en soms zelfs vijf rondes op banen die qua lengte veel langer zijn dan die van de amateurs.
Deze banen hebben diepe roughs die een foute drive duur maken en glooiende greens die bliksemsnel te putten zijn. De vaardigheden van een professionele golfer zijn echter van dien aard dat zij dergelijke omstandigheden aankunnen.
Spelers in deze toernooien schieten vaak in het midden van de 60-er jaren, met als record voor de laagste single round ooit de 59 van Al Geiberger in 1977, Chip Beck in 1991 en David Duval in 1999. De beste score voor een toernooi van vier ronden, wat neerkomt op een totaal van 72 gespeelde holes, is de 254 van Tommy Armour III op het Texas Open van 2003.
Majors
De vier grote golfevenementen die professionals willen winnen zijn de Masters, het US Open, het British Open en het PGA Championship. Een goede score op deze evenementen is heel wat anders dan op een gewoon PGA-toernooi omdat de omstandigheden meestal veel moeilijker zijn en de banen ontworpen zijn om zelfs voor de beste golfers ter wereld een uitdaging te vormen. De Masters wordt elk jaar in april gespeeld in Augusta, Georgia, en afhankelijk van de weersomstandigheden kan een goede score eenvoudig één of twee slagen onder par zijn.
Bij het U.S. Open in juni is de winnaar vaak par of zelfs iets meer dan par, omdat de omstandigheden voor dit toernooi veel drastischer zijn, met name de lengte van de rough rond de fairways en greens, waardoor spelers duur moeten betalen als ze een slecht schot slaan. De British Open wordt elk jaar in juli in het Verenigd Koninkrijk op verschillende banen gespeeld en vaak waait het er hard en is het weer regenachtig en vochtig; een goede score zou daar een 70 of een 71 zijn onder dergelijke omstandigheden. Van de vier grote toernooien wordt de laagste score elk jaar gewoonlijk neergezet in het PGA Championship in augustus, hoewel het evenement kan worden gehouden op banen die weinig goede scores op een consistente basis opleveren.