Posted in Letselschade on mei 23, 2017

Encephalomalacia beschrijft het verweken of verloren gaan van hersenweefsel na een letsel. Artsen noemen deze aandoening ook wel cerebrale verweking. Encephalomalacia is een zeer ernstige hersenaandoening die permanente weefselschade kan veroorzaken, zoals littekenvorming in de hersenen of verlies van weefsels. Encefalomalacie kan hersenbeschadiging veroorzaken die het functioneren en de gezondheid belemmert, maar ook leiden tot bepaalde ziekten en aandoeningen. Ongevalslachtoffers met encefalomalacie herstellen mogelijk nooit meer volledig. Dit is wat u moet weten over deze ernstige vorm van letsel.

Encefalomalacie kan het gevolg zijn van vele soorten trauma’s, waaronder traumatisch hersenletsel bij een ongeval, complicaties bij een operatie, schimmelinfectie en verwondingen bij de geboorte. Deze trauma’s kunnen liquefactieve necrose veroorzaken, oftewel de omzetting van hersenweefsel in vloeibare stroperige massa.

Typen van encefalomalacie

Er zijn twee manieren waarop encefalomalacie zich bij een patiënt kan manifesteren. Elke vorm beïnvloedt de patiënt heel anders, omdat het in een ander deel van de hersenen voorkomt. Hier volgt een overzicht van beide:

• Polioencephalomalacie, of cerebrocorticale necrose. Dit leidt tot beschadiging van de grijze stof in de hersenen, een onderdeel van het centrale zenuwstelsel. Encefalomalacie in dit deel van de hersenen kan schade veroorzaken aan het geheugen, emoties, spraak, zintuiglijke waarneming en spiercontrole.
• Deze vorm beschadigt de witte stof van de hersenen, of het gebied van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het leren en de hersenfunctie. Het vervoert ook zenuwsignalen door de hele grote hersenen en verschillende delen van de hersenen. Patiënten met encefalomalacie aan de witte stof kunnen cognitieve handicaps lijden.

Een patiënt met encefalomalacie kan klagen over symptomen zoals grote behoefte aan slaap, slechte coördinatie, onhandigheid of wiebelen, visuele beperking of blindheid, duizeligheid, druk in het hoofd, ernstige hoofdpijn, geheugenverlies, of stemmingswisselingen. In ernstige gevallen kan encefalomalacie een terminale coma veroorzaken.

Diagnose en behandeling van encefalomalacie bij ongevalslachtoffers

Om encefalomalacie te diagnosticeren, moet een arts een MRI gebruiken om een duidelijk beeld van de hersenen te krijgen. Als er sprake is van encefalomalacie, zal het beeld van de hersenen weefselverweking laten zien. Vervolgens zal een CT-scan een meer diepgaande diagnose geven van wanneer de verweking van de hersenen is begonnen. Een CT-scan zal laten zien waar het weefsel minder dicht is geworden dan de omliggende, gezonde weefsels. Ook is te zien hoeveel weefsel verloren is gegaan en waar de aandoening zich voordoet.

Een arts beoordeelt het stadium van encefalomalacie aan de hand van de kleur van de schade:

• Dit betekent dat een deel van de hersenen weinig tot geen bloedstroom heeft, wat resulteert in het afsterven en zachter worden van neuronale weefsels.
• Hersenweefsel kan zachter worden en geel als er atherosclerotische plaqueopbouw is in de slagaders naar de hersenen. Gele lymfe zal zich in de hersenen ophopen, waardoor de gele pigmentatie ontstaat.
• Deze kleur duidt op een hemorragisch infarct, of het afsterven van weefsels door zuurstoftekort als gevolg van geblokkeerde aderen in de hersenen. Rode bloedcellen veroorzaken een rode verkleuring van de hersenweefsels.

Er is geen genezing voor encephalomalacie. Helaas is het zo dat als het hersenweefsel eenmaal is vernietigd, het verloren gegane weefsel niet meer kan worden teruggewonnen. Dit kan betekenen dat patiënten blijvende schade oplopen door verweking van de hersenen. De behandeling berust op een vroegtijdige opsporing van het probleem en een goed begrip van de onderliggende oorzaak. Artsen kunnen het onderliggende hersenweefsel behandelen, of beschadigd hersenweefsel verwijderen door middel van een operatie. Dit kan al dan niet helpen om het functioneren en de sensaties in de resterende delen van de hersenen te verbeteren.

Onderzoekers proberen nog steeds mogelijke behandelingen voor encefalomalacie te vinden en te testen. Stamceltherapie is momenteel veelbelovend op dit gebied, vooral wat betreft de regeneratie van hersenweefsel. Er is momenteel een grote kans op blijvende neurologische stoornissen, vooral bij zuigelingen met encefalomalacie. Volwassenen hebben betere prognoses en kunnen een lang leven leiden ondanks het verlies van hersenweefsel en de daaruit voortvloeiende stoornissen.