Om de antwoorden te vinden, ging ik met haar mee voor een bezoek aan het museum.

De ingang is omzoomd met enorme zuilen, papyrus potten en rijen sfinxen met ramskoppen – net als die langs de processieweg naar Karnak. Dan open je de gigantische koperen deuren, en zie je zesde-klassers. Heel veel zesdeklassers.

“We ontvangen 110.000 gasten per jaar, en ongeveer 26.000 van hen zijn zesdeklassers,” zegt Julie Scott, uitvoerend directeur van het Egyptisch museum van Rosicrucian.

Toevallig is Scott ook een praktiserend Rozenkruiser, dat wil zeggen dat ze behoort tot een filosofisch genootschap dat gelooft dat het spirituele, transformerende waarde heeft om zich te verdiepen in het oude Egypte.

“Ik ben nu 12 keer in Egypte geweest,” zegt ze. “Er is altijd wel iets fascinerends te leren en te ontdekken.”

Rosicrucianisme in zijn moderne vorm kwam tot bloei rond de eeuwwisseling van de 20e eeuw, samen met een groot aantal andere metafysische filosofieën die oude diepten probeerden te doorgronden voor nieuwe perspectieven op de mysteries van het leven en de natuur.

Lokale Rozenkruisers begonnen in 1929 met het verzamelen van oude artefacten en zijn gewoon doorgegaan. De ene zaal na de andere bevat meer dan 4000 beelden, kaarten en al dan niet menselijke mummies.

“Ik denk dat als tiener de dierenmummies het hoogtepunt van mijn eerste bezoek waren,” zegt Tran-Le.

In de loop der jaren is het museum gemoderniseerd om te profiteren van de vooruitgang in de wetenschap. Egyptologen hebben verschillende voorwerpen bezocht en opnieuw beoordeeld. Scott vertelt me bijvoorbeeld het verhaal achter een bavianenmummie die mijn aandacht trekt.

“Dus, deze baviaan, hij ziet er oud uit, maar hij is geen baviaan,” zegt Scott. “We ontdekten, nadat we een röntgenfoto van hem hadden gemaakt, dat het lichaam eigenlijk een keramische pot was. De Egyptenaren zouden dit doen. Ze stopten een klein stukje van een dier, bijvoorbeeld een stukje bot of wat vacht, in een votief-offer, en op die manier konden ze meer votief-offers maken.”

Om het educatieve doel van de collectie te versterken, hebben de Rozenkruisers ook een aantal replica’s laten gieten van beroemde voorwerpen zoals de gouden sarcofaag van koning Toet en de Steen van Rosetta. Er is ook een graftombe die een samengestelde replica is van verschillende echte graftombes in Egypte.

“In 1966 ging een team van Rozenkruisers naar Egypte en onderzocht een aantal graftombes in de Beni Hasan regio,” legt Scott uit, eraan toevoegend dat deze tombe het meest leek op die van een man die Khnumhotep werd genoemd. Hij was geen farao, maar een nomarch – een gouverneur, zoals Gov. Jerry Brown.

De tombe bevindt zich aan het eind van een reeks wenteltrappen, niet anders dan de lijn die je doorloopt om bij de Indiana Jones-attractie in Disneyland te komen. Vraag mensen wat ze zich herinneren van hun jeugdbezoek hier, en het komt neer op de dierenmummies en de graftombe.

Er zijn veel attente, zelfs grappige, details. De sarcofaag in deze tombe ontbreekt bijvoorbeeld omdat hij is “geroofd”, zoals bij zoveel oude Egyptische graven het geval was. Ook is de verlichting laag genoeg om jonge geesten aan te zetten tot angstige gedachten.

“Ik moet zeggen dat dit deel van het museum me als kind altijd bang maakte,” zegt Tran-Le, lachend. “Het is zo’n, het is een domme reactie, maar het maakte me bang. Dus ik heb een soort flashbacks van een bang jong persoon hier beneden.”

We trekken ons terug naar een andere galerie die gericht is op het dagelijks leven van de oude Egyptenaren. Als je door de zalen dwaalt, word je eraan herinnerd hoe indrukwekkend, hoe geavanceerd ze werkelijk waren. Ze brouwden bier, zoals wij vandaag de dag doen. Ze aanbaden katten, net als wij. Ze bewaarden hun kohl, hun zwarte oogmake-up, in cilinders die er net zo uitzien als mascarahouders vandaag de dag.

Het museum is het kroonjuweel in een complex dat ook een planetarium en een onderzoeksbibliotheek bevat met oude boeken van grote namen als Francis Bacon en Isaac Newton, die de Rozenkruisers van vandaag de dag als hun eigen boeken claimen.

“Isaac Newton had de grootste collectie alchemistische boeken in Europa,” zegt Scott. “Maar hij moest dat privé houden, omdat mystici in die tijd eigenlijk moesten zeggen: ‘Oké, ik richt me alleen op de wetenschap. Ik blijf weg van religie. Jullie doen jullie religieuze dingen maar. Maar hij was een fervent alchemist.”

Moderne wetenschappers zijn er dus in geslaagd om onedele metalen in goud te veranderen, maar dat is een enorm gecompliceerde en kostbare klus waar een deeltjesversneller aan te pas moet komen. Het soort alchemie dat volgens de Rozenkruisers mogelijk is, is niet door moderne wetenschappers gerepliceerd. De plaatselijke orde van Rozenkruisers heeft een aantal video’s geplaatst waarin u zelf de ideeën kunt onderzoeken.

“Wij zien (de piramide) niet als een graftombe,” zegt Scott. “We zien het als een inwijdingskamer.”

Dit gesprek roept bij Tran-Le nog een vraag op: “Toen ik hier met de moeder van mijn vriendin kwam, liepen we over het terrein en zij zei: ‘O, hier hield de orde geheime ceremonies.’ Ik weet niet of ze gewoon probeerde een stel tieners te vermaken. Of is dat iets wat je kunt bevestigen? Of ontkennen?”

Scott legt uit: “Nou, we houden regelmatig bijeenkomsten voor Rozenkruisers met een meditatie en een discussie. Ze zijn besloten voor alleen Rozenkruisers. We zouden ze niet geheim noemen, maar je moet wel lid zijn van het Rozenkruis om deel te nemen. Die worden gehouden in onze grote tempel, die voor Rozenkruisers is — dat is het spirituele hoofdkwartier, hier in het Rozenkruiserspark.”

Scott zegt dat er wereldwijd ongeveer 250.000 Rozenkruisers zijn, en andere grote centra zoals deze in Frankrijk en Brazilië. De New Yorker die de afdeling in de VS oprichtte, kwam in de bucolische Rose Garden buurt van San Jose terecht omdat de grond hier goedkoop was. Dat was zo in het begin van de 20e eeuw!

Scott voegt toe: “De mensen in dit deel van de wereld staan zo open voor andere manieren van denken en leren – en vooral voor meer dan alleen intellectueel leren en begrijpen.”

Van meet af aan heeft de Golden State zoekers verwelkomd, mensen die de wereld graag willen omvormen tot iets wat minder rationeel en saai is, tot iets wat meer mystiek en spiritueel resoneert. Maar als je denkt dat het Rozenkruisendom een religie is, dat is het niet.

“Ik ken Rozenkruisers die katholiek zijn en boeddhist en jood – elke religie waarvan ik me bewust ben, heb ik wel iemand ontmoet die die religie aanhangt,” zegt Scott. “Er zijn ook Rozenkruisers die zichzelf helemaal niet als religieus beschouwen. Zij beschouwen zichzelf als spiritueel.”

Hoe dan ook, je hoeft niet te geloven om te profiteren van het enthousiasme van de Rozenkruisers voor het oude Egypte.

Anne Austin is Egyptologe en archeologe aan Stanford en geeft les onder de naam Egyptomania. Ze neemt elke les mee naar San Jose. “Ik denk dat het een geweldige lescollectie is, vooral voor mensen die nieuw zijn in Egypte,” zegt Austin.

Ik vraag Austin of sommige Rozenkruisers ideeën hebben over oude Egyptische praktijken die afwijken van het geaccepteerde academische evangelie van vandaag.

“Ik denk dat zij openstaan voor een verscheidenheid aan interpretaties van Egypte op een manier waarop Egyptologen minder open staan,” zegt Austin. “Zo staan wij niet echt open voor het denken over vorige levens in Egypte. We staan er niet echt voor open om een soort spirituele, directe connectie met Egypte te voelen. Ik voel geen directe spirituele band met Egypte.”

En de Rozenkruisers, zo mag ik wel zeggen, wel.