• Uitlevering is een langdurig juridisch proces dat de overlevering of overdracht van een verdachte van het ene rechtsgebied naar het andere omvat om strafrechtelijk te worden vervolgd.
• Het uitleveringsproces verschilt, afhankelijk van de vraag of de verdachte moet worden uitgeleverd uit de Verenigde Staten, aan de Verenigde Staten, of tussen Amerikaanse staten.
• Het proces is omslachtig en bevat veel uitzonderingen of complicaties, zoals dubbele strafbaarheid, de verjaringstermijn, verboden op het uitleveren van burgers, of gevallen waarin het strafbare feit slechts in één rechtsgebied strafbaar is.
• Overweeg het inhuren van een bekwame advocaat om het complexe en gevoelige uitleveringsproces af te handelen.

Experiented Defense Team

Als u advies nodig heeft met betrekking tot het uitleveringsproces, aarzel dan niet om contact op te nemen met een van de ervaren advocaten van Oberheiden, P.C..

Het uitleveringsproces kan een uitdagende en zorgelijke tijd zijn. Niet alleen bevindt het individu zich in een buitenlands rechtsgebied, maar dit is ook een rechtsgebied waar weinig advocaten uitgebreide ervaring en competentie hebben om te ondernemen.

Het is van cruciaal belang dat u een gekwalificeerde advocaat in het verzoekende rechtsgebied vasthoudt, zodat uw verdedigingsteam onmiddellijk kan beginnen met het werken aan uw persoonlijke strategie, het onderzoeken van de feiten, en het communiceren met de advocaten in de andere rechtsgebieden.

Onze advocaten zijn gekwalificeerd om de complexe kwesties rond uitlevering te behandelen, met inbegrip van borgtocht, afstandsverklaringen, en mogelijke pleidooi deals. Wacht niet en neem vandaag nog contact op met een toegewijde en deskundige advocaat.

Stel Oberheiden, P.C. aan uw zijde om deze uitleveringsverzoeken aan te vechten en vecht voor uw vrijheid.

Uitlevering gedefinieerd

Uitlevering is een juridisch proces dat de formele overlevering of overdracht van een persoon van het ene rechtsgebied naar het andere inhoudt om strafrechtelijk vervolgd te worden of een andere vorm van straf te ondergaan. Uitleveringen kunnen plaatsvinden tussen landen of tussen Amerikaanse staten.

Uitlevering is vooral populair geworden door de toename van transnationale georganiseerde misdaad en transnationale criminaliteit, zoals drugshandel, internationaal terrorisme, valsemunterij en zelfs cybercriminaliteit.

Verzoeken om uitlevering worden over het algemeen alleen ingewilligd op grond van uitleveringsverdragen waarin beide partijen een vorm van wederkerigheid hebben. Soms wordt een uitleveringsverzoek ook zonder verdrag ingewilligd als de betrokkene – die geen Amerikaans staatsburger is – in het buitenland een geweldsmisdrijf tegen Amerikaanse staatsburgers heeft gepleegd.

Het uitleveringsproces varieert sterk. Gemiddeld kan het meer dan een jaar duren voordat de overlevering van die persoon wordt ontvangen, hoewel het in sommige gevallen meer dan tien jaar heeft geduurd voordat de zaak was afgerond.

Wat zijn uitleveringsverdragen?

Uitlevering wordt in het algemeen geregeld door verdragen. De Verenigde Staten hebben uitleveringsverdragen met meer dan 100 landen. Desondanks is uitlevering soms mogelijk met landen die geen uitleveringsverdrag met de Verenigde Staten hebben gesloten.

In recente uitleveringsverdragen is de “dubbele strafbaarheid”-benadering opgenomen. Bij deze benadering kan een persoon alleen worden uitgeleverd voor misdrijven die volgens de wetten van beide rechtsgebieden strafbaar zijn. Oudere uitleveringsverdragen bevatten in plaats daarvan slechts een lijst van strafbare feiten die kunnen worden uitgeleverd.

In deze verdragen komen vele kwesties aan de orde, zoals nationaliteit (waarbij de meeste landen hun eigen burgers niet zullen uitleveren), overdracht van bewijsmateriaal, dubbele strafbaarheid of verjaring. Soms worden ook overtredingen opgesomd die niet kunnen worden uitgeleverd; met andere woorden, landen zullen voor deze overtredingen uitlevering weigeren. Voorbeelden hiervan zijn politieke misdrijven, halsmisdrijven, misdrijven waarbij de verdachte onderdaan is van het land van toevlucht, of misdrijven die slechts strafbaar zijn volgens de wetten van één land.

Het uitleveringsproces

Het uitleveringsproces moet in drie categorieën worden onderverdeeld:

1. Uitleveringsproces van personen uit de Verenigde Staten: Dit proces begint gewoonlijk wanneer de buitenlandse regering een verzoek indient bij het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en het Amerikaanse ministerie van Justitie. De details van het verzoek omvatten informatie over de gezochte persoon, de vermeende strafbare feiten, bewijsmateriaal en andere belangrijke documenten. Nadat het ministerie van Justitie heeft vastgesteld dat het verzoek in overeenstemming is met de bepalingen van het verdrag, verkrijgt het een arrestatiebevel en arresteert het de verdachte. De zaak wordt dan meestal doorverwezen naar een magistraatrechter, die bepaalt of er een waarschijnlijke oorzaak is dat de persoon het strafbare feit heeft gepleegd. Indien de magistraat oordeelt dat er een waarschijnlijke oorzaak is, zal hij of zij het uitleveringsverzoek van het land certificeren. De zaak wordt dan teruggegeven aan het ministerie van Buitenlandse Zaken, dat de resterende uitleveringsprocedures zal afhandelen.

• Uitleveringsprocedure van personen aan de Verenigde Staten: Dit proces wordt in het algemeen in gang gezet wanneer een rechtshandhavingsinstantie van de staat of de federale overheid in kennis wordt gesteld van het uitleveringsverzoek. Nadat deze instantie het verzoek heeft geanalyseerd, geeft zij de zaak door aan het ministerie van Justitie. Indien het ministerie van Justitie tot de conclusie komt dat er voldoende bewijsmateriaal is voor het verzoek, wordt het ministerie van Buitenlandse Zaken ingeschakeld. Zodra het ministerie van Buitenlandse Zaken het verzoek goedkeurt, stuurt het een verzoek naar de ambassade van de VS, die vervolgens verantwoordelijk is voor de communicatie met de relevante autoriteiten in het buitenland. Op dit punt kan de gedaagde de uitlevering aanvechten, afhankelijk van het land dat het verzoek indient. Zodra het buitenland zijn goedkeuring verleent, wordt de gedaagde naar het buitenland overgebracht voor verdere vervolging.

• Uitleveringsprocedure tussen Amerikaanse staten (interstatelijke uitlevering): In de Verenigde Staten regelt de federale wetgeving de overdracht van verdachten van de ene Amerikaanse staat naar de andere. Artikel IV, lid 2, van de Amerikaanse grondwet bepaalt het volgende:

“Een persoon die in een staat wordt beschuldigd van hoogverraad, misdrijven of andere misdrijven en die voor het gerecht vlucht en in een andere staat wordt aangetroffen, zal op verzoek van de uitvoerende macht van de staat waaruit hij is gevlucht, worden overgeleverd om te worden overgebracht naar de staat die de rechtsmacht over het misdrijf heeft.”

De federale wet – 18 U.S.C § 3182 – en de Uniform Criminal Extradition Act (“UCEA”) geven nadere bijzonderheden over de uitleveringsvereisten. De UCEA is niet bindend en het staat de staten vrij de bepalingen ervan inzake uitlevering over te nemen of eigen uitleveringswetten uit te vaardigen die voor het overige in overeenstemming zijn met de federale wetgeving. De interstatelijke uitleveringsprocedure begint in het algemeen wanneer een aanhoudingsbevel van een staat buiten de staat wordt uitgevaardigd dat gebaseerd is op een waarschijnlijke oorzaak. Er bestaat een nationale databank, het National Crime Information Center (“NCIC”), waar rechtshandhavingsinstanties aanhoudingsbevelen in andere staten kunnen inzien. Indien de verdachte wordt aangehouden in een andere staat dan de staat die het aanhoudingsbevel heeft uitgevaardigd, stelt de tweede staat de verzoekende staat die het bevel heeft uitgevaardigd, daarvan in kennis. Indien de staat die het aanhoudingsbevel heeft uitgevaardigd om de terugzending van de gedaagde verzoekt, heeft de gedaagde de mogelijkheid om van de uitleveringsprocedure af te zien of deze aan te vechten door het indienen van een “writ of habeas corpus”. Het proces gaat verder als de persoon weigert van het uitleveringsproces af te zien. In dit stadium dient de gouverneur van de ene staat het uitleveringsverzoek in bij de gouverneur van de andere staat. Zodra beide gouverneurs akkoord gaan, wordt de uitleveringszitting gehouden en beslist de rechtbank of het uitleveringsverzoek al dan niet wordt ingewilligd. Als het verzoek wordt ingewilligd, wordt de verdachte overgebracht naar de verzoekende staat.

Voorbeelden van prominente uitleveringen

Velen denken bij uitlevering aan zaken die veel aandacht hebben gekregen in de media, zoals de volgende:

• De Mexicaanse drugsbaron Joaquin “El Chapo” Guzman werd uitgeleverd aan de Verenigde Staten voor meerdere aanklachten, waaronder moord, witwassen van geld, afpersing en georganiseerde misdaad, en drugshandel.

• Voormalig NSA-contractant Edward Snowden, die geheime documenten heeft gelekt en spionagewetgeving heeft overtreden, heeft zijn uitlevering ontdoken door naar Rusland te vluchten.

• WikiLeaks-oprichter Julian Assange wordt geconfronteerd met uitleveringshoorzittingen in een lange strijd om te worden teruggestuurd naar de Verenigde Staten voor het publiceren van vertrouwelijke militaire en diplomatieke documenten, hoewel de politieke aard van de overtredingen uitlevering onwaarschijnlijk maakt.

• De Egyptische geestelijke Abu Hamza al-Masri is na jaren van uitleveringsverzoeken en juridische procedures uitgeleverd aan de Verenigde Staten en is veroordeeld voor steun aan terroristen van Al Qaeda en de Taliban.

Zijn er alternatieven voor uitlevering?

Waivers, buitengewone uitlevering, vervolging in het buitenland en uitzetting zijn voorbeelden van alternatieven voor uitlevering.

• Waivers: Soms wil de verdachte afzien van de uitleveringszitting en de details van het uitleveringsproces en gewoon worden overgeleverd aan het rechtsgebied dat om uitlevering verzoekt.

• Buitengewone uitlevering: In dit geval wordt de verdachte onder dwang ontvoerd, wordt hem de toegang tot de rechtsgang in het buitenland ontzegd en wordt hij teruggebracht naar de Verenigde Staten of een ander land voor detentie of een andere rechtsgang. Dit is een controversiële praktijk, hoewel het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten in de zaak United States v. Alvarez-Machain, 504 U.S. 655 (1992) heeft geoordeeld dat de gedaagde terecht kan staan voor schendingen van het Amerikaanse strafrecht, zelfs indien de gedaagde onder dwang uit een ander land is ontvoerd en naar de Verenigde Staten is gebracht.

• Vervolging in het Buitenland: Deze optie houdt in dat de persoon in het buitenland wordt vervolgd en doet zich meestal voor in situaties waarin de verdachte een staatsburger van dat land is en bijgevolg niet aan uitlevering aan de Verenigde Staten is onderworpen.

• Deportatie: Dit proces komt het meest voor in de betrekkingen tussen de VS en Mexico in verband met drugshandel of drugsdelicten. In dit geval stemt het land ermee in de gedaagde naar de Verenigde Staten uit te wijzen in plaats van het uitleveringsproces te volgen.

Advies nodig over uitlevering?

Zowel internationale als interstatelijke uitlevering is een complex proces dat uit meerdere stappen bestaat. Het is vooral een riskant vooruitzicht en het kan leiden tot zware straffen, een aanzienlijke gevangenisstraf en reputatieschade.

Het is van het grootste belang dat u een bekwame raadsman in de arm neemt om internationale of interstatelijke uitleveringsverzoeken te behandelen.

Bel 888-680-1745 of neem vandaag nog online contact met ons op voor een gratis consult om u te helpen uw rechten te verdedigen en uw uitleveringsverweer voor te bereiden.