Incoterms is meer een afkorting die staat voor Internationale Handelstermen. Iedereen die zich met internationale handel heeft beziggehouden, zal toegeven dat dit een zeer belangrijke term is. Het is een nuttige manier van communiceren. Daarom helpt het eventuele verwarring tussen verkopers en kopers te verminderen.

Dat gezegd hebbende, een incoterm is als een universele weergave. Wordt gebruikt om een transactie tussen de exporteur en de importeur te definiëren. Dit helpt beide partijen om de kosten, risico’s, logistiek en transportbeheer te begrijpen. Ook de verantwoordelijkheden van de producten vanaf het moment dat zij worden geladen in het dok van de verkoper.

Incoterms omvatten alle mogelijke manieren die kunnen worden gebruikt bij de verdeling van de verantwoordelijkheden. Zij beschermen de verplichtingen tussen de twee betrokken partijen. Dit komt omdat het altijd noodzakelijk is de verplichtingen en verantwoordelijkheden vooraf vast te leggen. Dit moet worden gedaan voor het vervoer van de producten voordat de handel tot stand komt.

Deze verplichtingen en verantwoordelijkheden omvatten:

• Het punt van levering:

  • dit wordt door de Incoterms gedefinieerd als het punt van levering van de verkoper aan de koper. De levering geeft het punt aan waar de verantwoordelijkheden en risico’s van de verkoper op de koper worden overgedragen. De Incoterms definiëren dus gewoon het punt van risico-overdracht.

• Invoer- en uitvoerformaliteiten:

  • De Incoterms geven aan welke partij de formaliteiten regelt die bij invoer en uitvoer worden gebruikt.

• De verzekeringskosten:

  • Ook de Incoterms zijn opgesteld om aan te geven wie de verzekeringskosten moet dragen. De verzekeringskosten moeten worden betaald door de verkoper of de koper.

• De transportkosten:

  • De Incoterms bepalen welke partij de kosten van het vervoer van goederen zal betalen. In de meeste gevallen kan er meer dan een enkel vervoermiddel bij betrokken zijn. Daarom worden de Incoterms gebruikt om te bepalen welke partij voor welke wijze van vervoer betaalt. Bij zeetransport wordt in de Incoterms vastgelegd welke partij de verzender van die goederen is.

Incoterms Definitie en alles wat u erover moet weten

Het is grappig hoe, ondanks dat vrachtvervoer zo’n integraal onderdeel van ons dagelijks leven is. De meeste mensen weten er nog steeds heel weinig van. Of erger nog, ze weten niets over de jargons die ermee geassocieerd worden. Neem bijvoorbeeld de incoterms. Zij zijn ongetwijfeld een van de belangrijkste kenmerken voor elke internationale handel. Toch is het nog steeds een van de meest onbegrepen termen die de nieuwe internationale handelaren al jaren in verwarring brengen.

Het lijdt geen twijfel dat incoterms zo’n essentieel onderdeel zijn geworden van onze alledaagse taal van de internationale handel. Incoterms zijn opgenomen in internationale verkoopcontracten voor goederen en diensten. Vooral om de exporteurs, de importeurs, de advocaten, de vervoerders, evenals de verzekeraars richtlijnen te geven.

Om die reden is deze gids ontworpen om u uitgebreide informatie te geven over incoterms. Voor een beter begrip van dezelfde zijn alle termen hier opgesomd.

De Incoterms 2010: The Current Incoterm Set

Incoterm 2010 bestaat uit 11 handelstermen die zijn onderverdeeld in twee categorieën. De eerste categorie kan worden gebruikt met elk transportmiddel. En de andere wordt alleen gebruikt voor zendingen over zee. In 2018 gebruikt de hele wereld de Incoterms 2010 van de ICC bij de verschillende operaties. Vóór de 2010 incoterms, was de meest recente van allemaal de Incoterms 2000.

De belangrijkste verandering die werd doorgevoerd van de Incoterms 2010 was de eliminatie van de volgende termen:

1. DAF (Delivered at Frontier),
2. (DEQ) Delivered Ex Quay,
3. (DDU) Delivered Duty Unpaid, en de
4. (DES) Delivered Ex Ship.

Daarom zijn vanaf het jaar 20110 tot heden de Incoterms 2010 de operationele Incoterms.

De Incoterm 2010 Regels Vereisten

Deze vereisten dienen in acht te worden genomen voordat een contract wordt ondertekend en gesloten. Dit omvat:

• Het opgeven van de plaats van vertrek. Voor de goederen op de meest nauwkeurige manier. Dit helpt eventuele geschillen te voorkomen die te maken hebben met dubbelzinnigheid van de plaats.
• De specifieke Incoterm die is gebruikt, moet in het koopcontract worden opgenomen. Het contract moet door de twee betrokken partijen worden ondertekend. Incoterms zijn alleen van toepassing indien zij in het contract zijn vermeld.
• Het kiezen van de juiste Incoterms. Bij het kiezen van de Incoterms, moeten ze geschikt zijn. Is voor de goederen CBM in termen van gewicht, grootte, en type. Het kiezen van de verkeerde incoterm kan vrij kostbaar zijn
• Het is belangrijk op te merken dat de regels die door de Incoterms worden aangeboden geen volledig contract van verkoop geven. Zorg ervoor dat, indien er andere contractuele verplichtingen zijn, deze apart worden opgenomen. Bijvoorbeeld de betalingsvoorwaarden.

De Incoterms, korte definitie en verschillen van elk

• EXW Incoterms: Ex-Works

Ex-Works definieert voornamelijk de plaats van levering. In dit geval stelt de verkoper de goederen ter beschikking op de plaats van levering. Vervolgens is de koper verantwoordelijk voor het inklaren en laden van de goederen voor transport.

Ook is de koper verantwoordelijk voor het opstellen van de uitvoerdocumenten en het door de douane krijgen van deze goederen. De term EXW wordt vaak gebruikt bij het maken van de eerste offerte voor de verkoop van goederen zonder kosten inbegrepen. Bij de Ex-Works heeft de verkoper de minst mogelijke verantwoordelijkheden.

Wanneer EXW wordt gebruikt, kunnen er zich enkele praktische moeilijkheden voordoen, vooral bij grensoverschrijdende handel. De moeilijkheden omvatten de onmogelijkheid voor de koper om de formaliteiten te regelen die bij de uitvoer worden gebruikt.

• DDP incoterms: Delivery Duty Paid

Bij de DDP is de verkoper verantwoordelijk voor de levering van de goederen in het land van de koper. Meer als de omgekeerde versie van de Ex-Works. Ook moet de koper alle kosten betalen die verbonden zijn aan het brengen van de goederen naar de eindbestemming van de koper. Inclusief kosten zijn de invoerrechten en -belastingen.

De Delivery Duty Paid (DDP) legt de maximale verplichtingen bij de verkoper. Hoewel de verkoper niet verantwoordelijk is voor het uitladen van deze goederen. De verkoper vervoert de goederen naar de genoemde locatie van de koper. Hij dekt de verzekering en de transportkosten, waarna het resterende risico wordt overgedragen aan de koper.

Echter, net als bij de EXW, kunnen er enkele praktische moeilijkheden zijn, vooral als het gaat om de grensoverschrijdende opdrachten. De verkoper moet de invoerformaliteiten afhandelen. Maar dit zal een heel gedoe zijn voor de verkoper. In zo’n geval kan het komen door een gebrek aan lokale kennis van de inklaringsformaliteiten die bij de invoer worden gebruikt. Meestal wordt dan een expediteur ingeschakeld.

• FCA Incoterms: The Free Carrier

Met FCA-incoterms mag de verkoper de voor export vrijgegeven goederen leveren aan de vervoerder die de koper wil gebruiken. Of beter nog, op de plaats die de twee partijen zijn overeengekomen. De overeengekomen plaats bepaalt de verantwoordelijkheden van zowel de verkopers als de kopers.

In dat geval wordt de verkoper verantwoordelijk geacht voor het laden van de goederen, indien de levering plaatsvindt op het terrein van de verkoper. Echter, als het laden van deze goederen plaatsvindt op een andere locatie. Dan is het laden niet langer de verantwoordelijkheid van de verkoper. De koper wordt verondersteld te zorgen voor alle wijzen van vervoer die zullen worden gebruikt en ook de kosten voor export en import te betalen.

• FOB Incoterms: Free on Board

Deze term wordt gebruikt om een situatie te creëren waarin de verkoper verantwoordelijk is voor het voorschieten van de overheidsbelasting aan het land van oorsprong als een verplichting om de goederen op een schip naar keuze van de koper te laden. En zodra de goederen aan boord van het schip zijn, worden de verantwoordelijkheden verdeeld over twee partijen. De verkoper moet betalen voor de laadkosten en het vervoer van de goederen. Ook moet hij de goederen vrijgeven voor export.

Zodra de goederen op de rekening van de koper zijn overgeboekt, gaan ook de risico’s over op de koper. Daarom wordt het de verantwoordelijkheid van de koper om de goederen in te klaren voor invoer. FOB wordt uitsluitend gebruikt voor vervoer over zee.

• CFR Incoterms: Kosten en vracht

Bij CFR moet de verkoper zowel de kosten als de vracht betalen om de goederen naar de haven van bestemming te brengen. Zodra de goederen echter op het schip zijn, worden alle risico’s overgedragen op de koper. En dit is wat CFR onderscheidt van FOB.

Het is belangrijk op te merken dat wanneer een partij het vervoer regelt, dit niet noodzakelijk betekent dat de risico’s bij die specifieke partij liggen die het vervoer regelt. In het geval van CFR is de verkoper degene die het vervoer van de goederen regelt.

• CIF Incoterms: Cost Insurance and Freight

CIF lijkt veel op CFR, maar met een klein verschil. Bij CIF komt er namelijk een verzekering bij. Het risico wordt door de koper op de verkoper afgewenteld. Dit gebeurt zodra de zending aan de vervoerder wordt overgedragen. De verkoper is echter ook verantwoordelijk voor het regelen van deze vervoerder. In dit geval is de verkoper immers de verzender.

Daarnaast is de verkoper verplicht te betalen voor de verzekering. De verzekering dekt de risico’s die de koper kan lopen tijdens het transport. Ook kan de verkoper kiezen voor een andere verzekering die ook zijn eigen verplichtingen dekt. De koper heeft de mogelijkheid een extra verzekering af te sluiten als hij dat wenst.

• FAS Incoterms: Free Alongside Ship

Welnu, deze term is net zo eenvoudig als hij klinkt. In dit geval mag de verkoper de goederen aan de koper leveren. Alle goederen moeten worden verscheept langszij het schip van de koper. Het risico gaat dus over van de verkoper op de koper. Zodra de goederen in doorvoer langszij het schip worden geëxporteerd.

Zodra de goederen ter verzending worden afgeleverd. Alle risico’s en verantwoordelijkheden gaan over op de koper. Dit omvat de mogelijke schade of verlies van deze goederen. De verkoper zal echter verantwoordelijk zijn voor de inklaring van deze goederen bij de uitvoer. De koper, daarentegen, is verantwoordelijk voor de verzekeringskosten.

• CPT Incoterms: Carriage Paid To

Met de CPT krijgt de verkoper de betaling van het vervoer. Zodat hij de zending kan aanbieden op de specifiek met de koper overeengekomen plaats. Al met al worden de risico’s op de koper afgewenteld zodra ze bij de hoofdvervoerder zijn afgeleverd.

Zoals eerder besproken is het feit dat de partij voor de vervoerder regelt. Dit betekent niet noodzakelijk dat alle risico’s bij hen liggen. In dit geval is de verkoper weliswaar verantwoordelijk voor het regelen van de vervoerder, maar is het risico al overgegaan op de koper.

• CIP Incoterms: Carriage and Insurance Paid

De verkoper is verantwoordelijk voor de betaling van het vervoer en de verzekering tot het overeengekomen punt van levering. Zodra de goederen echter aan de vervoerder zijn overhandigd, gaan alle risico’s over op de koper.

Dit komt vaak voor, vooral als het gaat om intermodale leveringen. De verantwoordelijkheid ligt meestal bij de koper. Maar als het om verzekering en transportkosten gaat, ligt de verantwoordelijkheid grotendeels bij de verkoper.

• DAP Incoterms: Delivered at Place (DAP)

Wanneer DAP wordt gebruikt, betekent dit dat de verkoper de leveringen mag verrichten. Wanneer de goederen op hun eindbestemming zijn aangekomen en klaar zijn om te worden uitgeladen. Ook draagt de verkoper alle risico’s en kosten die zijn gemaakt. Het is de verantwoordelijkheid van de verkoper om de zending met succes naar deze locatie te brengen.

De koper draagt alleen de kosten van het uitladen en de invoer.

• Delivered at Terminal (DAT)

DAT is een situatie waarin de verkoper bijna alle kosten voor zijn rekening neemt die tijdens het vervoer worden gemaakt. Daartoe behoren de verzekeringskosten, de uitvoerrechten, het vervoer en de havengelden op de plaats van bestemming.

In deze situatie is de verkoper verantwoordelijk voor het leveren van de goederen op de overeengekomen plaats en het laden ervan. De verkoper hoeft echter geen kosten te maken voor het inklaren van de goederen voor invoer.

Gemeenschappelijke problemen bij het gebruik van Incoterms contracten

1. De meeste mensen zullen eerder CIF of FOB gebruiken. Typisch wanneer de goederen over de weg of door de lucht moeten worden verzonden.
2. Betrokken partijen die meer verantwoordelijkheden op zich nemen dan de termijn vereist. Bijv.: laden wanneer onder de Ex-works Incoterm.
3. Gebruik van verouderde Incoterms.
4. Nalaten om de Incoterms in de contracten te vermelden. Dit maakt het een heel gedoe om verplichtingen toe te wijzen aan verkopers en kopers, alsmede de contracten te beheren.
5. Incorrecte afkorting van de Incoterm die wordt geciteerd.
6. Partijen kiezen de verkeerde Incoterm voor hun specifieke type handel.
7. Nalaten na te denken over de wijze van vervoer alvorens een bepaalde Incoterm te kiezen.
8. Conservatisme: waarbij verkopers zich kunnen verzetten tegen verandering, zelfs nadat de Incoterms zijn bijgewerkt.