VoedingsmiddelenwetenschapIn Levensmiddelenwetenschap geven deskundigen antwoord op onze verwarrende vragen over de mysterieuze wereld van voedsel. Al op jonge leeftijd leerden we de gouden regel van Amerika’s favoriete gemaksapparaat: stop nooit metaal in de magnetron. Maar waarom? Wat zou er gebeuren? Zal echt het hele huis afbranden, zoals mama zegt?
Voordat we de regels gaan overtreden, laten we eens kijken hoe een magnetron kookt – althans een die niet met vorken is gevuld. Het is een proces in twee stappen. De oven produceert eerst een soort licht dat “magnetron” wordt genoemd, dat met precies de juiste frequentie wiebelt om de watermoleculen in het voedsel te laten vibreren of ronddraaien als tolletjes. Terwijl het water ronddraait, botst het tegen zijn buren en dumpt die energie in de rest van je maaltijd in de vorm van warmte. Aangezien ons voedsel voor het grootste deel uit water bestaat, is microgolfkoken een snel en efficiënt proces.
Wanneer het echter om metalen gaat, vinden de wiebelende microgolven geen gemakkelijk aan te wakkeren waterdruppels, dus is er geen goede manier om die golfenergie in warmte om te zetten. In plaats daarvan gebeuren er twee verschillende dingen. Een klein beetje van de golfenergie schudt de losse elektronen aan het oppervlak van het metaal door elkaar, en de rest van de golf wordt gewoon weerkaatst. Op die manier werkt een vel aluminiumfolie meer als een microgolfspiegel dan als een microgolfspons. Metaal in een magnetron absorbeert zo weinig energie dat het niet eens warm aanvoelt.
Okee… dus waar zit het probleem?
Ten eerste, als er alleen maar metaal in de magnetron zit, heb je een heleboel spiegels en geen absorbers. Door steeds meer energie in de doos te pompen, zonder dat het ergens heen kan, ontstaan golven die elkaar versterken en in amplitude toenemen. Naarmate je langer doorgaat, worden de golven groter als een vloedgolf die de kust nadert en uiteindelijk groot genoeg om de interne circuits van de oven te “koken”.
Ten tweede, als het metaal dat je in de magnetron stopt puntig is (zoals een vork), scherpe hoeken heeft (zoals verfrommeld aluminiumfolie), of dun is (zoals het decoratieve goud op je mooie theekopje), dan kunnen de elektronen die door de microgolven worden verplaatst, zich langs de randen ophopen. Als er te veel lading op één plek zit, worden die elektronen erg ongelukkig. En ongelukkige elektronen kunnen door de lucht springen op zoek naar een betere plek. (Die statische elektrische schok die je krijgt als je over het tapijt schuifelt en een deurknop aanraakt? Hetzelfde). Een kleine vonk tussen de tanden van een vork zal waarschijnlijk geen schade op lange termijn veroorzaken, maar grotere vonken tussen het metaal en de behuizing zijn waar de problemen beginnen. Gooi er een beetje papier of iets brandbaars in, en je moeders vurige rampvoorspelling komt uit.
Dus is het veilig om welk metaal dan ook in de magnetron te gebruiken? Misschien is het u nog niet opgevallen, maar er zit al een heleboel metaal in uw magnetron. De wanden en het circuit zijn grotendeels van metaal, en in de deur is een gaas ingebouwd dat zichtbaar licht doorlaat, maar microgolven terugkaatst. Deze afscherming is belangrijk. Niet alleen bestaan je restjes voor het grootste deel uit water, maar jij ook, en het zou vervelend zijn om jezelf te koken voordat het gehaktbrood klaar is. (Magnetronbrandwonden bestaan echt, maar je moet je tot fictie wenden als je extreme magnetronrampen wilt: Infinite Jest verhaalt over een gruwelijke hoofd-in-magnetron zelfmoord). Op kleinere schaal kan een defecte afscherming leiden tot microgolfuitbarstingen die sterk genoeg zijn om radiotelescoopastronomen voor de gek te houden.
Als je metaal in je magnetron moet stoppen – jouw huis, jouw regels – is de veiligste optie platte, niet gekreukelde aluminiumfolie. Met weinig scherpe hoeken, hebben de elektronen een groot gebied om over te trillen en niet veel plaatsen om vast te komen zitten. Vonken zijn geen probleem, en de reflecties van de magnetron kunnen het voedsel afschermen en koel houden, zoals een deken over een kippenbotje dat je wilt beschermen tegen verbranden. Beperk jezelf wel. De USDA stelt voor om niet meer dan een kwart van het voedsel te bedekken, zodat er niet teveel reflecties zijn. Dunne, platte folies zijn ook onderdeel van “knapperige” verpakkingen zoals Hot Pocket hoezen en diepvries pizzaschalen. Deze folies reflecteren microgolven, concentreren de energie in de buurt en koken de korst een beetje meer dan de rest. (Het is allemaal relatief, dat wel. Je krijgt nooit een mooie schroei op een in de magnetron gebakken biefstuk, knapperige folie of niet.)
buiten dat, wees op je hoede. Lepels zijn gladder dan vorken en zouden tot minder vonken moeten leiden, en een metalen mengkom is misschien ook hoekloos genoeg, maar als je de verzekeringsagent uitlegt wat er is gebeurd, zeg dan niet dat je die rechtvaardiging hier hebt gehoord.