Griekse zuilen zijn een architectonische stijl ontwikkeld door de oude Grieken. Deze stijl is een belangrijk onderdeel van de Griekse ordes, die voornamelijk verwijst naar de Dorische, Ionische en Corinthische ordes. Als onderdeel van de architectonische orde, hebben zuilen verschillende kenmerken die ze individueel uniek maken.

De drie soorten zuilen vinden hun oorsprong in Griekenland, dat een vitaal onderdeel vormde van de structuren in de oude Griekse beschaving. Het begon allemaal ruwweg in 500 v. Chr. tijdens het Klassieke tijdperk van de architectuur. In deze periode is de Klassieke orde van de architectuur de primaire basis van de oude architecten.

Deze stijlen hebben een grote invloed gehad op verschillende bouwwerken door de geschiedenis heen. Tot op de dag van vandaag is de neoklassieke stijl van Griekse zuilen nog steeds van invloed op verschillende bouwwerken over de hele wereld.

Deze zuilen zijn vaak te vinden in portieken van een huis, herenhuis, banken, gedenktekens, scholen, en vele andere gebouwen die een klassieke stijl hebben. Verschillende architectonische ordes passen het best bij verschillende structuren, zoals de Korinthische kolom het best zou werken in hoge klasse herenhuizen en tempels vanwege het verfijnde ontwerp. De Dorische zuil ziet er prachtig uit in portieken, ingangsgevels, en dergelijke. Ionische zuilen worden vaak gebruikt in hoge constructies vanwege hun hoge eigenschappen.

In dit artikel zullen we elk Grieks type zuil bekijken, welke onderdelen een zuil heeft, en wat hun attributen zijn.

Delen van een zuil

De Griekse architectonische ordes hebben verschillende elementen, waaronder de entablatuur, fries, kroonlijst, zuil, etc. Deze elementen vormen het geheel van een Griekse orde. De belangrijkste onderscheidende factor van een architectonische orde is de zuil, omdat dit het meest zichtbare element is.

Een zuil bestaat uit drie delen – hoofdzakelijk de basis, de schacht en het kapiteel. Elk van deze onderdelen speelt een essentiële rol in het stabiel, duurzaam en uniek houden van de zuil. Beginnend bij de onderkant van de kolom, hebben we de basis, die de schacht van de kolom ondersteunt. De schacht is het lichaam van de zuil, dat gewoonlijk omgeven is door groeven. Dan hebben we het kapiteel bovenaan; dit is waarschijnlijk het meest opvallende deel van de zuil om het verschil van elkaar te onderscheiden. Elke zuil heeft een ander kenmerk, waar we verder in het artikel op in zullen gaan.

Nu we de onderdelen van een zuil kennen, laten we eens kijken naar elk van de drie typen Griekse zuilen.

Dorische zuil

De Dorische zuil is de eenvoudigste en oudste stijl van Griekse zuilen. Het is ontstaan in het westelijke Dorische gebied in Griekenland en was al in 700 v. Chr. in sommige bouwwerken aanwezig.

Dit type zuil staat bekend om zijn eenvoud, vooral vanwege het eenvoudige ronde kapiteel. De schacht is de kortste van de drie zuilen, en een beetje breder. Net als de andere zuilen heeft ook deze zuil rondom groeven, meestal twintig groeven. Een andere factor die deze zuil van de rest onderscheidt, is dat hij geen voetstuk heeft.

Ionische zuil

De Ionische zuil ontstond in 600 v. Chr. in Ionië – een oude regio aan de kust van Anatolië. Deze Griekse zuil vertoont overeenkomsten met andere zuilen, maar ook verschillen.

In tegenstelling tot Dorische zuilen, hebben Ionische zuilen een basis om de schacht te ondersteunen. Vervolgens heeft de schacht een dunner en hoger lichaam met vierentwintig fluiten. Net als elke andere architectonische orde uit de oudheid, is de belangrijkste onderscheidende factor van de Ionische zuil het kapiteel. Het kapiteel heeft twee tegenover elkaar geplaatste voluten of krullen, wat sjieker is dan het eenvoudige ronde kapiteel van Dorische zuilen.

Corinthische zuil

Corinthische zuilen zijn waarschijnlijk de meest gesofisticeerde van de drie zuilen. Ze vinden hun oorsprong in Korinthe, een stadstaat in Griekenland, en waren al in 450 v. Chr. in oude bouwwerken aanwezig. Van de drie zuilen is de Korinthische zuil de laatste die werd ontwikkeld.

Het uiterlijk lijkt op dat van de Ionische zuil als het gaat om de basis en de schacht. De Korinthische zuil heeft een basis om de schacht te ondersteunen. De schacht is de hoogste van de drie en kan wel tien diameters hoog zijn, met vierentwintig groeven eromheen. Tenslotte hebben we het kapiteel. Zoals eerder beschreven is de Korinthische zuil de meest complexe van de drie zuilen, eenvoudigweg omdat hij een meer uitgewerkt kapiteel heeft, met gebeeldhouwde acanthusbladeren en krullen.

Gerelateerd bericht: Decoratieve borden voor uw huis