Hier volgt een analyse van het gedicht When You Are Old van William Butler Yeats, dat rechtstreeks gericht is aan de minnaar van de spreker. Yeats werd geboren in Dublin, Ierland, en is een van de meest gevierde dichters uit de Ierse geschiedenis. Veel van zijn gedichten weerspiegelen de Ierse geest, maar dit gedicht concentreert zich meer op de liefde die hij ooit deelde met een vrouw. Deze vrouw is waarschijnlijk Maud Gonne, een Ierse revolutionaire die uiteindelijk met een andere man trouwde. Yeats zelf zou later ook trouwen, maar velen zien When You Are Old als een gedicht dat de mislukte relatie met Gonne belicht. Na een eerste lezing zien velen dit gedicht als een gedicht vol liefde, maar de laatste strofe is donker; de spreker herinnert zijn voormalige minnares eraan dat hun liefde geen stand hield, en dat dit iets is waar ze de rest van haar leven spijt van moet hebben. Hoewel dit een van Yeats’ meest populaire gedichten is, schreef hij vele andere die net zo succesvol waren. Als gevolg daarvan won hij in 1923 de Nobelprijs voor de Literatuur.

Als je oud bent Samenvatting

Dit is een gedicht dat velen zien als het benadrukken van de onbeantwoorde liefde tussen de spreker, vermoedelijk Yeats, en zijn vroegere geliefde. De spreker, die zich rechtstreeks tot zijn muze richt, draagt haar op het boek te openen waarin dit gedicht staat en het te herlezen. Terwijl ze het herleest, moet ze zich herinneren hoeveel mensen van haar hielden om zowel ware als valse redenen, namelijk vanwege haar schoonheid. Vervolgens vertelt de spreekster de geliefde dat er één man was, waarschijnlijk de spreekster, die volledig van haar hield. In de laatste strofe zegt de spreker tegen zijn voormalige geliefde dat ze zich moet herinneren dat deze liefde geen stand heeft gehouden, en dat ze daarom met spijt vervuld moet zijn.

Breakdown Analysis of When You Are Old

When You Are Old bestaat uit drie strofen van elk vier regels. Het rijmschema is zeer duidelijk en regelmatig; de eerste strofe is a b b a; de tweede is c d d c; de derde is e f f e. Bovendien schreef Yeats het gedicht in jambische pentameter. Dit, in combinatie met het vaste rijmschema, verleent het gedicht een sing-song kwaliteit. Hoewel het werk relatief kort is, zoals elk gedicht van Yeats, zit het boordevol beeldspraak en andere poëtische middelen.

De eerste strofe opent het gedicht en onthult dat onze spreker rechtstreeks tegen zijn voormalige geliefde spreekt. De eerste regel luidt: “Als je oud en grijs bent en vol slaap…” Uit deze regel kan de lezer afleiden dat hij dit schrijft terwijl zijn geliefde nog betrekkelijk jong is, maar dat zij dit nog eens moet lezen als zij een oude vrouw is. De spreker heeft zeer specifieke instructies voor zijn geliefde. Niet alleen moet ze het gedicht lezen als ze “oud en grijs en vol slaap” is, maar ook als ze “knikkebollend bij het vuur” zit, volgens de tweede regel. In de derde en vierde regel zegt de spreker tegen zijn voormalige geliefde: “…droom van de zachte blik die je ogen eens hadden, en van hun diepe schaduwen… “Samen met het herlezen van het gedicht moet de geliefde zich ook de schoonheid herinneren die zij eens bezat.

De tweede strofe is een voortzetting van de eerste, en deze keer herinnert de spreker zijn geliefde eraan hoeveel mensen ooit van haar hielden “momenten van blijde genade.” Deze regel, de vijfde in When You Are Old, maakt gebruik van alliteratie met “glad grace,” wat verder bijdraagt aan het muzikale ritme van het werk. In de zesde regel verwijst de spreker rechtstreeks naar de schoonheid van zijn muze. Hij schrijft: “En hield van uw schoonheid met valse of ware liefde…” Hij verwijst naar het feit dat veel mensen van de vrouw hielden, maar dat sommigen van hen niet echt van haar hielden en haar misschien alleen waardeerden om haar fysieke schoonheid. In de volgende regel verandert de spreker van spoor en verwijst hij naar die ene man die “hield van de pelgrimerende ziel in jou,” waarschijnlijk verwijzend naar zichzelf. Yeats’ dictie hier is het overdenken waard, en er is veel gezegd over de uitdrukking “pelgrimerende ziel”. Een pelgrim is iemand die reist om religieuze redenen, maar het kan ook een persoon betekenen die ronddwaalt. Misschien beschuldigt de spreker zijn vroegere geliefde ervan een rusteloos, wispelturig persoon te zijn, maar hij kan ook verwijzen naar de voortdurende verwondering en het intellect van de vrouw, of naar het feit dat hij haar net zo toegewijd was als een pelgrim aan zijn godsdienst. Hoe je die zin ook interpreteert, het is veilig om te zeggen dat de spreker zijn geliefde vertelt dat hij van haar hield tot in het diepst van haar ziel. De spreker gaat nog een stap verder in de laatste regel van de strofe en zegt tegen zijn geliefde dat hij ook “…hield van de smarten van je veranderende gezicht,” wat betekent dat hij van haar hield zelfs toen haar schoonheid begon te vervagen en te verouderen.

De spreker gaat dan terug naar het moment waarop zijn geliefde een oude vrouw wordt en zegt tegen haar dat ze “…zal neerbuigen naast de gloeiende tralies,/Murmurmur, a little sadly, how Love fled…” Deze eerste twee regels van de derde strofe tonen de oude vrouw die zich dichter bij het vuur buigt en zich herinnert – en betreurt – hoe de liefde die ze ooit van de spreker had, wegliep. In de tiende regel maakt Yeats gebruik van personificatie door de liefde te laten vluchten zoals een persoon dat zou doen. In de laatste twee regels schrijft Yeats dat nadat de liefde was gevlucht, hij “…over de bergen liep/And hid his face amid a crowd of stars.” De laatste regel, “And hid his face amid a crowd of stars,” bevat een prachtige beeldspraak, omdat de lezer zich voorstelt hoe de liefde zich verstopt tussen de sterren aan de hemel. Yeats lijkt zijn geliefde te vertellen dat zijn liefde voor haar altijd zal blijven bestaan, maar dat zij niet in staat zal zijn die te bereiken, zoals iemand niet in staat is naar de hemel te reiken en er een ster uit te plukken. De toon van het gedicht verandert met deze laatste strofe. Terwijl de eerste twee strofen als romantisch en positief kunnen worden gezien, verandert het verlies van de liefde van de spreker in de derde strofe de toon drastisch, die vol spijt is geworden.

Historische context

Hoewel Yeats politieke gedichten schreef, is dit er niet een van. Er moet echter worden opgemerkt dat Maud Gonne, net als Yeats, in Ierland als een politiek figuur werd gezien. Beiden waren nationalisten, en het was deze passie, gekoppeld aan haar onmiskenbare schoonheid, die ervoor zorgde dat Yeats verliefd op haar werd. Yeats vroeg haar meerdere malen ten huwelijk, maar elke keer werd hij afgewezen. Beiden trouwden later met anderen, maar de invloed die Gonne op Yeats’ werk had, valt niet te ontkennen.