Waarom laten mijn hersenen me niet gewoon ontspannen? Waarom heb ik zo’n kort lontje? Waarom voel ik me zo verdrietig? Ik wou dat ik mezelf aan mijn emotionele banden kon optrekken en gelukkig kon worden!

Dit zijn enkele van de meest voorkomende vragen die mijn therapiecliënten stellen. En het zijn allemaal gedachten die ik over mijn eigen emoties heb gehad. Wat we eigenlijk zeggen is: “Negatieve emoties zijn slecht. Ik wil van ze af.” En geen wonder! Angst doet onze maag omdraaien, woede geeft ons het gevoel dat we geen controle meer hebben, en verdriet is zo’n afknapper. Soms lijken deze emoties zo krachtig dat we ons slachtoffer voelen van hun meedogenloze greep.

Dus waarom hebben we ze? Waarom halen onze hersenen ons zulke wrede trucs uit? En hoe kunnen we negatieve emoties vermijden?

Zijn negatieve emoties slecht?

Laten we beginnen met onze aannames even ter discussie te stellen. Zijn negatieve emoties allemaal slecht? Moeten we echt proberen ze kwijt te raken? We denken tenslotte dat duimen nuttig zijn omdat we ze in de loop van miljoenen jaren hebben gekregen, en staarten niet omdat we ze in de loop van de tijd zijn kwijtgeraakt. Dus als negatieve emoties al zo lang bestaan, zou er dan geen goede reden moeten zijn om ze te hebben?

Deze week ontkrachten we een aantal mythen over boosheid, ontrafelen we angst en leren we verdriet te waarderen. Ik zal je ook een “gouden regel” geven over hoe je op een gezonde en productieve manier met deze emoties kunt omgaan.

Boosheid

Je maag klapt samen. Je spieren spannen zich. Je hart begint te bonzen. Je hele lichaam staat in de hoogste staat van paraatheid, al je haren staan recht overeind. Je handpalmen gaan zweten en je vingertoppen tintelen.

Met andere woorden, een golf van angst spoelt over je heen, plotseling en krachtig als elektriciteit.

Waarom? Nou, je bent een homo erectus die een miljoen jaar geleden op de savanne leefde, en je hebt net een sabeltandtijger gezien die zich achter een struik verschool. Je denkende brein heeft geen tijd om te zeggen, “Oh kijk, dit schepsel lijkt me kwaad te kunnen doen, dus ik moet mijn lichaam voorbereiden op een noodsituatie.” Maar gelukkig, het sympathische zenuwstelsel verspilt geen tijd. Het stuurt een supersnel alarm door het lichaam om je klaar te maken om te vechten of te vluchten. Natuurlijk, dit alarm voelt, nou ja, alarmerend. Als het rustgevend en lief was, zou je het gevaar niet zo serieus nemen, nietwaar?

De verhoogde bloedstroom en adrenaline helpen je naar huis te rennen, naar je grot. Je overleeft vandaag, en morgen heb je misschien het geluk een partner te vinden en je genen door te geven.

Dus, is angst nuttig? Het is letterlijk levensreddend! Zelfs in de huidige mensenwereld, waar er minder sabeltandtijgers achter de bosjes op de loer liggen, helpt angst ons nog steeds te overleven. We krijgen kippenvel als we ’s nachts door een donker steegje lopen. We denken twee keer na over riskante beslissingen. En we deinzen terug als iemand met een dreigende blik op ons afkomt.

Tenminste, de meesten van ons doen dat.

Een onderzoek uit 2012 vergeleek psychopaten en gezonde mensen op hoe ze reageerden op plaatjes van dreigende gezichten. De plaatjes werden op een computerscherm getoond, en deelnemers konden met een joystick de plaatjes duwen of trekken om ze kleiner of groter te maken. Gezonde deelnemers hadden de neiging de plaatjes weg te duwen. Psychopathische deelnemers daarentegen probeerden de dreigende gezichten helemaal niet te ontwijken. En dit patroon van reageren werd geassocieerd met hun niveau van instrumentele agressie, wat betekent dat ze opzettelijk agressief waren. Onbevreesd zijn kan dus ook betekenen dat je koelbloedig bent!

Ook leren de meesten van ons dingen te vrezen als er slechte gevolgen aan vastzitten. Zo leerden gezonde deelnemers in een studie uit 2005 bang te zijn voor snorrengezichten, omdat ze telkens als ze die zagen een onaangename prik van een luchtdrukbuis kregen. De angstcircuits in hun hersenen werden geactiveerd tijdens dit leerproces, en hun lichamen reageerden met passende angstreacties zoals zweten. Maar hun psychopathische tegenhangers waren anders. Hun huid ging niet zweten, en hun angstcircuits vertoonden geen bijzondere activering.

Het lijkt erop dat angst niet alleen een nuttige emotie is voor onze individuele overleving. Het is ook een emotie die kan helpen om de hele stam vredig te houden. Als we allemaal letterlijk zonder angst zouden zijn, zouden we allemaal psychopaten kunnen zijn, en dat klinkt als een echt gevaarlijke situatie.

“Continue reading “Why Negative Emotions Aren’t All Bad” on QuickAndDirtyTips.com