Maar Hearst faalde uiteindelijk zowel als ondernemer en als leider. Hij was zelden een vernieuwer geweest in de uitgeverij, en anderen versloegen hem nu in zijn eigen spel met meer plaatjes, levendiger teksten, en aantrekkelijker politiek. Hij verloor het contact met zijn arbeiderslezers door de New Deal aan de kaak te stellen en een quixotische aanval op communisten te doen. Hij was in de jaren twintig te groot geworden en gaf roekeloos geld uit aan kunst en onroerend goed. In 1937 verloor hij de controle over zijn bezittingen. Hij verkocht een deel van zijn kunstcollectie en stopte met de bouw van zijn fabelachtige San Simeon landgoed in Californië. Van de 42 kranten die hij had gekocht of opgericht, waren er in 1940 nog 17 over.

Aan het eind van zijn leven stond Hearst nog steeds aan het hoofd van het grootste nieuwsconglomeraat in Amerika, maar dit was een maatstaf voor zijn kapitaal, niet voor zijn zakelijk inzicht of de kwaliteit van zijn journalistiek. De film “Citizen Kane” uit 1941 suggereert dat Hearst het slachtoffer was van een psychologisch trauma, had geleden voor zijn machtsmisbruik, en zijn tijd had overleefd. De historische gegevens ondersteunen alleen de laatste observatie.