In antwoord op ons bericht over de legaliteit van het plukken van damespantoffels, noemden verschillende lezers een andere bosplant die grotendeels in mysterie is gehuld: de Jack-in-the-pulpit (Arisaema triphyllum).

Jack-in-the-pulpits hebben meerdere brede bladeren en een enkele bloem.

Wat zijn Jack-in-the-Pulpits?

De Jack-in-the-pulpit is een vrij algemene, overblijvende plant die in heel oostelijk Noord-Amerika voorkomt, van Texas tot de Canadese Maritimes. De ondergrondse wortelknol van de plant produceert één of twee stengels die tot twee meter hoog kunnen worden en elk getooid zijn met drie brede blaadjes. Een derde stengel bevat een enkele bloem met een kap, die in het late voorjaar of de vroege zomer verschijnt en er heel intrigerend uitziet, met zijn kastanjebruine strepen en groene kap.

De kap van de bloem, die technisch bekend staat als een schutblad (d.w.z. “preekstoel”), bevat een lange, stengelachtige groei die de spadix (of “boer”) wordt genoemd, waar zich de voortplantingsdelen van de bloem bevinden. Aan deze bloemstructuur dankt de plant zijn algemene naam, Jack-in-the-pulpit.

Geschiedenis van Jack-in-the-Pulpits

Als inheemse soort in een groot deel van de Verenigde Staten, hebben Jack-in-the-pulpits een lange relatie met de mens. Sommige indiaanse volkeren bereidden de knol van de plant door hem te drogen of te koken en aten hem vervolgens op een manier die vergelijkbaar is met die van uien of aardappelen.

Jack-in-the-pulpits werden ook medicinaal gebruikt, als onderdeel van een topische zalf bedoeld om huidaandoeningen en pijn te behandelen of te verlichten.

Groeiomstandigheden van Jack-in-the-Pulpits

Jack-in-the-pulpits groeien in grotendeels loofbossen met veel schaduw. Ze geven de voorkeur aan rijke, vochtige grond en zijn vaak te vinden in de buurt van wetlands en vernal pools.

In de nazomer, nadat de bloem van de plant is bestoven, produceert hij een grote klomp felrode bessen. Elke bes bevat meerdere zaden, die na opname door vogels en andere kleine dieren worden verspreid.

Jack-in-the-pulpits kan worden gekweekt uit zaden of gedeeltelijke knollen in een schaduwrijke tuin met vochtige grond. Na het planten kan het vaak enige tijd duren voordat ze volgroeid zijn en bloeien.

De bloemen van de Jack-in-the-pulpit bestaan uit een enkel groen kapje dat gestreept is met kastanjebruin.

Herkenning van Jack-in-the-Pulpits

Door de driebladige stengels lijkt de plant veel op de gevreesde gifsumak, waardoor de Jack-in-the-pulpit soms abusievelijk wordt verwijderd. De bladeren van een Jack-in-the-pulpit zijn over het algemeen groter en breder dan die van poison ivy, en de plant zelf is meestal hoger dan poison ivy, die de neiging heeft om over de grond te kruipen.

Let op de kenmerkende gekapte bloem of de rode bessentros om er zeker van te zijn dat het om een Jack-in-the-pulpit gaat en niet om iets sinisters!

Zijn Jack-in-the-Pulpits giftig?

De verhalen die je misschien hebt gehoord over de giftigheid van Jack-in-the-pulpits zijn waar: ze zijn inderdaad giftig. De bladeren, bessen en knollen van de plant bevatten calciumoxalaat, een chemische verbinding die de vorm aanneemt van kleine kristallijne structuren. Als je dit op je blote huid krijgt, kan dat irritatie veroorzaken, en als je de plant rauw inneemt kan dat gevaarlijk zijn, soms met verstikking of blaren tot gevolg. Het is daarom aan te raden om geen enkel deel van de plant aan te raken, tenzij je handschoenen en andere huidbescherming draagt.

Waarschuwing: Consumeer nooit een deel van een Jack-in-the-pulpit rauw en zorg ervoor dat u eventuele kookinstructies met voorzichtigheid en ijver volgt.

Heb je ooit Jack-in-the-pulpits in het bos gespot?

Dit bericht werd voor het eerst gepubliceerd in 2016 en is bijgewerkt.