De basis

Zwarte rasslang (Coluber constrictor) verwijst naar verschillende ondersoorten van grote, zwarte, niet giftige slangen die veel voorkomen in het zuiden van de Verenigde Staten. Zwarte rasslangen hebben een lang, glad, slank lichaam met effen zwarte of donkergrijze schubben. Zij hebben grote ogen en meestal enige witte kleur aan de onderzijde van hun kop. De rest van hun onderzijde is donkergrijs of zwart, maar meestal lichter dan hun rugzijde. Racers worden meestal 20-60 inches (51-160 cm) lang, waardoor het een relatief grote slang is.

Zwarte racer slangen komen voor in het hele Amerikaanse zuidoosten, van zuidelijk Maine tot de Florida keys. Binnen dit verspreidingsgebied zijn er verschillende ondersoorten. Zwarte rasslangen zijn generalisten, maar brengen hun tijd het liefst door aan de rand van bossen, velden of wetlands, jagend en zich verstoppend in het gras en andere vegetatie.

Predator en prooi

Zwarte rasslangen jagen op verschillende kleine dieren, zoals insecten, andere slangen en hagedissen, en zelfs kikkers. Ze eten ook kleine zoogdieren, zoals mollen en andere knaagdieren. Zwarte racerslangen lopen het gevaar ten prooi te vallen aan verschillende zoogdieren en andere slangen en reptielen die groter zijn dan zij. Ook roofvogels zoals haviken staan erom bekend dat zij hen vanuit de lucht aanvallen. Hun eieren lopen ook gevaar van verschillende dieren zoals wasberen en vossen die hun nesten binnendringen als ze de kans krijgen.

Maar zoals de meeste soorten zijn mensen misschien wel hun grootste bedreiging. Veel zwarte wasberen worden gedood door voertuigen op de weg, terwijl anderen worden gedood uit angst of omdat ze worden aangezien voor een gevaarlijke slang, zoals de Water Moccasin slang die ook in hun verspreidingsgebied voorkomt. Toch blijven hun populaties vrij sterk en de soort staat momenteel op de IUCN-lijst van “Least Concern”.

Reproductie

Elke lente, leggen de vrouwtjes van de zwarte ratelslang ongeveer 20 eieren per keer. Later die zomer of herfst komen de kleine slangen uit hun eierschalen tevoorschijn. Ze zijn ongeveer 15 cm lang bij de geboorte. Zoals de meeste reptielen, geven volwassen slangen geen verzorging aan hun jongen. Als ze aan hun lot worden overgelaten, zullen de babyslangen in hun eerste levensdagen sterk op camouflage vertrouwen. Ze hebben een minder opvallende kleur dan de gewaagde zwarte volwassen slangen. Ze zijn vaak gevlekt met tan, zwart, en witte kleuren. Tegen de tijd dat de jonge slangen ongeveer 30 cm lang zijn, versmelten de zwarte vlekken tot de effen zwarte kleur die de volwassen slangen hebben. Deze camouflage is echter niet perfect. Slechts ongeveer 40 procent van de jongen overleeft het eerste jaar.

Leuke weetjes over de zwarte Racerslang!

Zwarte Racerslangen komen in hun hele verspreidingsgebied voor, net als verschillende andere soorten zwarte slangen, sommige giftig. Dit schept verwarring, die niet wordt geholpen door het feit dat C. constrictor niet eens een klassieke constrictor slang is, zoals zijn binomiale naam zou suggereren.

Een beetje zoals de anderen

Het is gemakkelijk om zwarte racerslangen te verwarren met verschillende andere zwarte slangen die binnen zijn verspreidingsgebied voorkomen. De zwarte rattenslang, bijvoorbeeld, en de zwarte koningsslang komen beide soms naast de zwarte racer voor. Ook de zwarte-hoornslang in de oostelijke fase overlapt met de zwarte racer.

Als algemene regel, zijn zwarte racers slanker en gelijkmatiger zwart dan andere zwarte slangen die in dezelfde regio’s voorkomen. Als je ze van dichtbij bekijkt, kun je ook zien dat ze niet de omgekeerde neus van een hognoseslang heeft of de ‘gekielde’ schubben van hognoseslangen en rattenslangen. Als je de slang van een afstandje bekijkt, is hun gedrag een andere manier om zwarte slangen van elkaar te onderscheiden. Terwijl koningsslangen, rattenslangen en herkenningsslangen meestal verstijven als ze benaderd worden, zullen rasslangen vaak proberen snel te vluchten. Soms zullen ze ook standhouden en zich voorbereiden om toe te slaan, vooral als ze geen ontsnappingsroute hebben.

Geen constrictor

Ondanks hun wetenschappelijke naam, Coluber constrictor, zijn zwarte racerslangen geen constrictorsoorten zoals boa constrictors. Hoewel ze veel gemeenschappelijke fysieke kenmerken hebben, bedwingen ze hun prooi niet door zich om hen heen te kronkelen om hen te verstikken. In plaats daarvan bijten zij hun prooi en verpletteren en verstikken deze tegen de grond alvorens deze, soms levend, te verorberen. Ze vallen vaak aan in de buurt van water, dat ze in hun voordeel gebruiken door hun prooi te verdrinken.

Verblijf

Net als een ratelslang zal de zwarte ratelslang met zijn staart in het gras schudden als hij wordt bedreigd, als om de potentiële bedreiging te waarschuwen weg te blijven. Ook bijten ze vaak als ze in het nauw gedreven worden. In tegenstelling tot ratelslangen zijn ze echter niet giftig en zullen ze waarschijnlijk vluchten in plaats van toeslaan als ze door een groot dier worden benaderd. Ze nemen vaak een vreemde “geknikte” houding aan wanneer ze rusten, blijkbaar als een vorm van camouflage. In deze houding lijkt de zwarte racerslang in één oogopslag meer op een tak of stok dan op een rustende slang.

Day Tripper

Zwarte racerslangen zijn overdag actief. Veel slangen verbergen zich overdag onder rotsen of graven zich in om extreme hitte en roofdieren te vermijden. Om dit riskante gedrag te compenseren zijn zwarte racers erg snel, vandaar hun naam ‘racer’. Deze snelheid geeft hen een betere kans om te ontsnappen aan roofdieren die hen overdag opmerken. s Nachts en bij koel weer zoeken ze de schaduw op en blijven ze inactief.