Deze rubriek stond oorspronkelijk in november 2008 en is sindsdien aangepast voor verkiezingsdag 2020.

Iedereen heeft een hekel aan politiek.

De verkiezingsdag is echter onder ons. Het maakt dus niet uit of je misselijk wordt als je door C-SPAN bladert of dat je ooit een astma-aanval hebt gehad tijdens je schoolreisje naar Washington, D.C. De waarheid is dat de toekomst van het land op het spel staat en dat het je burgerplicht is om je stem uit te brengen.

Als inspiratiebron hebben we een clichéverzameling van de beste politieke hymnes bij elkaar gezocht. Want soms heb je gewoon de hits nodig om je ergens goed bij te voelen – het is net alsof elk sportteam op dezelfde drie of vier nummers vertrouwt om iedereen in de stemming te krijgen.

Dus, zet die koptelefoon op, zet het volume harder en ga naar het stembureau bij jou in de buurt. Weet u niet waar u heen moet? Goed nieuws voor u: Google heeft een ongelooflijke zoekmachine ontwikkeld waarmee u precies kunt vinden wat u nodig hebt, inclusief het stemlokaal in uw kiesdistrict. Het is echt zo makkelijk, mensen.

Geluk, Gods zegen, en wees slim.

Black Flag – “Rise Above”

“Rise Above” is gewoon een politiek gemotiveerd liedje dat de ballen tegen de muur gooit. Geschreven door Greg Ginn, het openingsnummer van Black Flag’s debuut uit 1981, Damaged, is waarschijnlijk het eerste wat elk kind zou moeten horen op zijn 13e verjaardag. Het refrein is anthemisch (“We are tired of your abuse/ Try to stop us, it’s no use”), het ritme is zwaar, en de agressie is onvolwassen gericht. Als je dit schatje op de middelbare school hebt gemist, doe jezelf dan een plezier en schop op je dertigste een rel.

The Rolling Stones – “(I Can’t Get No) Satisfaction”

Iedereen herkent de kenmerkende gitaarriff, de stuiterende bas, de schuifelende drums, en de ganghook van Mick Jagger: “I can’t get no/ Satisfaction.” Er is een reden waarom het zo’n beetje het meest gedraaide nummer in de radiogeschiedenis is: het schudt, het rammelt, het rolt. Sinds het liedje voor het eerst verscheen op The Rolling Stones’ plaat Out of Our Heads uit 1965, is deze historische rock ‘n’ roll mijlpaal een favoriet brok rebellie gebleven, ook al is het nauwelijks politiek te noemen. Hé, dat heeft de menigte nooit tegengehouden.

M.I.A. – “Paper Planes”

Laat het maar aan M.I.A. over om niet alleen The Clash op de juiste manier te samplen, maar ook een van de grootste en meest aangrijpende anthems uit de catalogus van de band. Zonder de echo’s en beats van “Straight to Hell”, is het onwaarschijnlijk dat “Paper Planes” dezelfde emotionele punch zou hebben gehad als in 2007. Desalniettemin geeft de Kala-hit het voormalige protestlied een facelift voor de 21e eeuw, en verandert M.I.A.’s meditaties over immigratie en geweld in iets dat het waard is om over te dansen.

U2 – “Sunday Bloody Sunday”

Love ‘em or hate ‘em, U2′s is nog steeds verantwoordelijk voor drie van de beste albums van de laatste 40 jaar: 1983’s War, 1987’s The Joshua Tree, en 1991’s Achtung Baby. Bono en co. staan aan het hoofd van een groot oeuvre, en veel ervan is zeer politiek. Hoewel “Sunday Bloody Sunday” geen enkele rol speelt in de Amerikaanse politiek, zal de onderdrukking van oorlog en geweld tragisch genoeg voor altijd een menselijk probleem blijven, en daarom zullen we ons altijd afvragen: “Hoe lang moeten we dit lied zingen?” Voor altijd.

John Lennon – “Gimme Some Truth”

Toen wijlen Beatle John Lennon schreeuwde: “I’m sick and tired of hearing things/ From uptight, short-sighted, narrow-minded hypocritics/ All I want is the truth,” zei iedereen waarschijnlijk: “Well, you know what? Ik ook!” En dat doen we nog steeds, en daarom blijft dit bluesy, psychedelisch nummer van Imagine uit 1971 nog steeds actueel. Hier is een Engelse jongen die zei zoals het is … of was … of is. Hoe dan ook, het nummer spreekt boekdelen vandaag de dag, en we hebben nog steeds geen geelbuikige, zoon van tricky dicky’s nodig!

Marvin Gaye – “What’s Going On?”

In 1985 waren er tientallen A-list beroemdheden voor nodig, waaronder de King of Pop zelf, om “We Are the World” aan miljoenen mensen over de hele wereld te verkopen. Maar Marvin Gaye, toen hij nog leefde en achter de planken stond, kon het allemaal in zijn eentje. “What’s Going On?” is daar het levende bewijs van, een ballade die elke generatie, elke bevolkingsgroep en elk decennium heeft doorstaan om het lied van eenheid en gelijkheid te blijven. Het zit in de stem, zeker, maar het zit ook in de titel zelf. Soms is dat alles wat je moet zeggen.

Billie Holiday – “Strange Fruit”

Weinig gedichten krijgen ooit de bekendheid die die van Abel Meeropol kregen, maar als je Billie Holiday aan het zingen hebt, heeft de geschiedenis de neiging te volgen. Dit brutale protestlied, oorspronkelijk getiteld “Bitter Fruit”, schetste een angstaanjagend portret van de vele lynchpartijen die in het begin van de 20e eeuw in Amerika plaatsvonden. Sindsdien heeft de opzwepende ballade van Holiday invloed gehad op mensen als Bob Dylan en Kanye West en is het doorgedrongen in alles wat met popcultuur te maken heeft, van film tot televisie en stripboeken.

Public Enemy – “Fight the Power”

Dank de hemel voor Public Enemy. In 1988 had Chuck D’s groep het hiphopgenre al veroverd door beats om te toveren tot linkse uithalen die iedereen plat op de kont sloegen. Regisseur Spike Lee zag die energie en gebruikte het in zijn voordeel in zijn opvallende meesterwerk uit 1989, Do The Right Thing, waarbij hij schijnbaar een hele film bouwde rond de onvervalst rebelse boodschap van de groep “Fight the Power”, die pas het jaar daarop officieel zou worden uitgebracht op Fear of a Black Planet. Het nummer is als een geschiedenisboek dat je nooit hoeft bij te werken.

Aretha Franklin – “Respect”

Je grootouders kennen dit nummer, je ouders kennen dit nummer, en je kinderen zullen dit nummer kennen. De reden hiervoor is dat wijlen koningin van de soul Aretha Franklin iets aansneed waar ieder mens nog steeds bijna elke dag van de week naar verlangt – “een beetje respect”. Hoewel het liedje zelf oorspronkelijk geschreven en uitgebracht werd door Otis Redding, maakte Franklin het zich in 1965 eigen en veranderde het in een baanbrekend feministisch statement dat de Amerikaanse politiek decennialang heeft beïnvloed.

Bruce Springsteen – “Born in the U.S.A.”

Wat zou een lijst van politieke liedjes zijn zonder The Boss? Bruce Springsteen is een Amerikaans instituut, en hij heeft zijn met sterren bezaaide ogen lang op dit land gericht gehouden. Van al zijn politiek geëngageerde anthems is het echter de titeltrack van zijn in 1984 uitgebrachte album Born in the USA, dat waarschijnlijk de meeste jaren en kilometers heeft doorstaan.

Misschien is het de poppy beat, een sarcastische tegenhanger van Springsteens ontnuchterende poëzie, die het nummer levend heeft gehouden in de Amerikaanse volkstaal. Of misschien is het omdat dit land zijn werkende mannen en vrouwen nog steeds als iets anders behandelt dan als stapels vuil aan de kant van de weg.

Als Springsteen zuurt: “Born down in a dead man’s town/ The first kick I took was when I hit the ground/ You end up like a dog that’s been beat too much/ ‘Til you spend half your life just covering up,” heeft hij het niet alleen over de jaren ’80. Hij heeft het over een heden dat helaas altijd de toekomst van dit land is geweest. En dus blijven we zingen.