We waren dolverliefd en dolblij dat we op huwelijksreis waren. Toen kwam dag vijf-we hadden onze eerste ruzie. Dat bracht ons op een glibberig pad dat snel richting wanhoop ging. Binnen de eerste negen maanden van ons huwelijk waren Gina en ik er allebei van overtuigd dat we niet alleen met de verkeerde persoon waren getrouwd, maar ook dat we veroordeeld waren tot een liefdeloos huwelijk.

Een zeer tastbaar neveneffect van onze moeilijkheden was de slechte communicatie. Ik vroeg: “Wat eten we?” Dan hoorde ze: “Ik kan niet geloven dat je vanavond weer geen eten hebt klaargemaakt!”

Ze zei dan: “Hoe laat kom je thuis?” Ik hoorde dan: “Je kunt maar beter komen en me helpen, want je bent er nooit.”

We konden niet uiten wat we wilden. We namen onze toevlucht tot het kwetsen van elkaar met onze woorden. We bouwden elkaar niet op… we haalden elkaar neer en veroorzaakten diepe, emotionele pijn. Eerlijk gezegd hadden we zoveel pijn doorstaan dat we geen hoop meer hadden dat we ooit nog goed zouden kunnen communiceren. Onze wanhoop was overweldigend.

In counseling begonnen we te leren over opzettelijke communicatie. Ik weet nog dat ik dacht: “Dat is het stomste wat ik ooit heb gehoord. Dit is zo eenvoudig… Ik kan niet geloven dat ik deze man hiervoor betaal.”

Maar, toen ik eenmaal van mijn hoge paard af was, realiseerde ik me iets heel eenvoudigs en toch diepgaands: Als communicatie echt zo eenvoudig was, zou iedereen het doen en zou al onze communicatie God verheerlijken en Zijn beeld weerspiegelen (1 Petrus 4:11; Efeziërs 4:29). God verheerlijken is geen beschrijving van mijn communicatie, en misschien ook niet van de jouwe. Velen van ons hebben moeite om goed te communiceren, zelfs met degenen van wie we het meest houden: onze broers en zussen, onze ouders, onze kinderen, onze echtgenoot.

De weg die ik heb afgelegd om meer over communicatie te leren, was moeilijk. Hier zijn enkele van de hulpmiddelen die mijn huwelijk hebben veranderd en mijn hart hebben veranderd.

Het principe van de eerste reactie: Het verloop van een conflict wordt niet bepaald door degene die het initiatief neemt, maar door degene die reageert.

Je hebt misschien het gevoel dat het goed is om iemand verbaal toe te slaan, want: “Hij zoekt ruzie met me.” Misschien heb je gelijk, maar die persoon heeft niet de macht om te beslissen of er daadwerkelijk een gevecht ontstaat. Die macht ligt bij de persoon die reageert. Spreuken 15:1 zegt: “Een vriendelijk antwoord keert de toorn af, maar een hard woord wekt de toorn op.”

Jezus heeft een goede staat van dienst met het principe van het eerste antwoord. Denk aan de keren dat de Schriftgeleerden en de Farizeeën kwamen om Hem te ondervragen. Zij waren de initiatiefnemers in bijna al hun communicatie. Hun bedoeling was Jezus te bedriegen en Hem in een hoek te drijven. In hoeveel gevallen hadden zij succes? In geen enkel geval. Zij faalden omdat de macht om de richting van elk conflict te bepalen bij Jezus lag, de beantwoorder (Lucas 20:19-26).

De implicaties van het volgen van Jezus’ voorbeeld waren enorm. De zonde van mijn vrouw gaf mij geen vrijbrief om op mijn beurt te zondigen. En omgekeerd gaf mijn zonde Gina ook geen vrijbrief. Door het principe van de eerste reactie te volgen, werden we opgeroepen om een slecht gesproken opmerking aan te pakken en om te buigen.

Het principe van lichamelijke aanraking: Het is moeilijk om tegen iemand te zondigen terwijl je hem of haar teder aanraakt.

Een moeilijk moment om dit principe toe te passen is nadat een ruzie is begonnen. Een perfect moment is echter wanneer je weet dat je op het punt staat om te gaan zitten en een gesprek te voeren over iets dat tot spanningen kan leiden.

Je weet wat die onderwerpen zijn in je huwelijk. Misschien is het een gesprek over een specifiek kind. Misschien is het je schoonfamilie of je financiën. Voor ons was het, zoals je je misschien kunt voorstellen, toen we over onze communicatie gingen praten. Dat waren moeilijke gesprekken.

Tijdens deze momenten gingen we zitten en samen bidden… en elkaar aanraken. Meestal zaten we aan weerszijden van de bank met Gina’s benen over de mijne gestrekt terwijl ik ze vasthield. (Je kunt er de voorkeur aan geven elkaars handen vast te houden of zo dicht bij elkaar te zitten dat je elkaar op een natuurlijke manier aanraakt)

Terwijl we praatten, viel ons onvermijdelijk iets op. Als ons gesprek begon af te glijden naar een conflict, stopten we met aanraken. We ontdekten wat ik zeker weet dat je zult vinden: Het is heel moeilijk om ruzie te maken met iemand die je teder aanraakt. Op dat moment hadden we dus een keuze: ophouden met vechten zodat we elkaar konden blijven aanraken, of ophouden met elkaar aan te raken zodat we konden blijven vechten.

Dit soort tedere aanrakingen heeft ons op twee manieren gediend. Ten eerste is het een afschrikmiddel om ruzie te maken. Ten tweede, als we toch ruzie krijgen, is onze fysieke scheiding een visueel en fysiek teken dat ons gesprek niet langer God verheerlijkt. We merken het op, corrigeren het, en gaan weer op de goede weg.

Het principe van de juiste timing: Het succes van een gesprek kan worden gemaximaliseerd als de timing van het gesprek zorgvuldig wordt gekozen.

Het boek Spreuken vertelt ons: “Een man vindt vreugde in het geven van een treffend antwoord – en hoe goed is een tijdig woord!” (15:23).

Typisch is dat de eerste gelegenheid die Gina en ik hebben om over de dag te praten, het avondeten is. We nemen dan vaak de tijd om bij te praten. Met vier jonge kinderen is onze eettafel een actieve en drukke tafel.

Dus als er iets is gebeurd dat ik met Gina moet bespreken, wacht ik tot de kinderen slapen. Als ik het tijdens het eten ter sprake breng, nodig ik uit tot frustratie en ineffectiviteit.

Laten we eens kijken naar een paar scenario’s waarin de kans groter is dat we falen.

Gina is een zeer doelbewuste huisvrouw en heeft vaak prachtige ideeën over hoe we ons gezin beter van dienst kunnen zijn. Laten we zeggen dat ze nadenkt over een nieuwe aanpak van het eten met het gezin. Ze denkt hier al weken over na en is nu klaar om mijn input te krijgen. Dat is een goede zaak, maar waarschijnlijk niet op zondagmiddag om half twee, als ik naar een voetbalwedstrijd zit te kijken.

Ik trap ook wel eens in de slechte timing. Gina en ik kunnen bijvoorbeeld beneden zitten en een normaal gesprek voeren. We gaan om 23.30 uur naar boven en Gina is klaar om naar bed te gaan. Terwijl het licht uitgaat, vraag ik: “Wat denk je dat God met de kinderen aan het doen is?” Die vraag zou Gina graag willen stellen… zo’n drie uur eerder. Als het 23.30 uur is, is ze klaar om naar bed te gaan – geen uitgebreid gesprek.

Er zijn momenten waarop een gesprek van cruciaal belang is om juist op dat moment te voeren. In die gevallen gaat de voetbalwedstrijd natuurlijk uit en praten we. Of het licht gaat weer aan en we zijn op tot 2 uur ’s nachts. Maar dat moeten eerder uitzonderingen zijn dan de regel. Het merendeel van de tijd moeten we strategischer zijn in de timing van onze gesprekken.

Het principe van spiegelen: Begrip kan worden vergroot als we het vaak meten tijdens een gesprek.

De Schrift leert ons dat, als we willen begrijpen en wijs willen worden, we er zeker van moeten zijn dat we onze oren spiegelen. Spreuken 22:17 zegt: “Neig uw oor en hoor de woorden der wijzen, en wend uw verstand aan mijn kennis.”

Heb je ooit het ene bedoeld met wat je zei, maar hoorde de persoon met wie je sprak iets anders? Dat kan zeer frustrerende communicatie opleveren. Als je niet zeker weet of je echtgenoot begrijpt waar je het over hebt, kijk dan eens of je deze zin vaak hoort: “Wat bedoel je daarmee?”

Mirroriseren kan je helpen om te testen of je je echtgenoot goed hoort. Zodra uw echtgenoot een punt maakt … herhaal het dan voor hem of haar. Zeg iets als dit: “Dus, wat ik je hoor zeggen is …” of, “Wil je zeggen … ?” Dan, in je eigen woorden, vertel je echtgenoot of echtgenote wat je begrijpt dat er gezegd is. Dan komt het belangrijkste deel van spiegelen.

Toen we dit principe leerden, was ik vaak niet blij met Gina’s negatieve of onnauwkeurige samenvattingen van mijn uitspraken. Dus verdedigde ik ze en gaf ik haar niet de vrijheid om eerlijk te spreken. Na verloop van tijd leerde ik dat haar samenvattingen eigenlijk heel accuraat waren; mijn reacties waren negatief omdat ik het niet leuk vond hoe ze mij ontmaskerden.

Het punt van spiegelen is niet om gelijk te krijgen, niet om jezelf te verdedigen, maar om te weten dat je goed luistert. Als je probeert te begrijpen in plaats van jezelf begrepen te laten voelen, dan ben je klaar voor succes met het principe van spiegelen.

Het principe van bidden: Succes in communicatie is waarschijnlijker wanneer we God uitnodigen om een actieve deelnemer en gids te zijn.

Dit principe is niet ingewikkeld, maar het vereist onze aandacht. We zijn er zo aan gewend geraakt om over bidden te horen dat het belang ervan vaak aan ons voorbij gaat.

Hoe je het principe op dat moment ook gebruikt of over welk onderwerp je het ook hebt, geen enkel scenario valt buiten gebed. Ik heb de neiging mijn eigen vermogen om goed en rechtvaardig te communiceren te overschatten. Dat bleek wel in het eerste jaar van ons huwelijk.

We zullen uiteindelijk en onvermijdelijk zondigen in onze communicatie met elkaar. Wanneer die begint af te glijden van het doel dat God ermee voor ogen had, hebben we een keuze: Zullen we hoogmoedig zijn of zullen we de nederigheid hebben om te stoppen waar we zijn en God te vragen ons gesprek te verlossen?

Ik wou dat iemand me had verteld wat de evangelist R.A. Torrey aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw over bidden zei:

De reden waarom velen falen in de strijd is dat ze wachten tot het uur van de strijd. De reden waarom anderen slagen is omdat zij hun overwinning op hun knieën hebben behaald lang voordat de strijd kwam … Anticipeer op je gevechten; vecht ze op je knieën voordat de verleiding komt, en je zult altijd de overwinning hebben.

Een van de grootste moeilijkheden die echtparen met dit principe ondervinden is onhandigheid. Ze zijn niet gewend om samen te bidden. Dus, als ze elkaar minder aardig beginnen te vinden te midden van onconstructieve communicatie, is de gedachte om samen te bidden niet erg aantrekkelijk.

We hebben hier een gemakkelijke oplossing voor geleerd … begin samen te bidden. Begin elke avond met 30 seconden bidden als je naar bed gaat. Bid regelmatig als gezin voor het eten. Kies één avond per week uit om te bidden voor uw kinderen, uw voorganger en uw huwelijk. Onder de enorme voordelen die je in je gezin zult zien, zal de regelmaat van bidden het bidden te midden van communicatiestoornissen waarschijnlijker maken.

De transformatie houdt nooit op

Als resultaat van Gods genade die zich met deze principes kruist, is communicatie nu een van de sterkste punten van ons huwelijk. Het is niet dat we het niet meer verpesten – dat doen we wel. Gelukkig blijft God aan mij werken. Hij zal ook aan jou blijven werken.

Ooit was ik ervan overtuigd dat ik met de verkeerde vrouw was getrouwd. Zij was ervan overtuigd dat ze met de verkeerde man was getrouwd. Nu kunnen we ons niet voorstellen dat we iemand meer kennen, liefhebben of van iemand genieten dan van elkaar.

Jouw relatie met je echtgenoot kan verschillen van die met ons, maar dit is waar: je echtgenoot zou de belangrijkste persoon in je leven moeten zijn. Of je het nu leuk vindt of niet, communicatie is het instrument dat God ons heeft gegeven om ons hart en ons verstand met elkaar te verbinden. Succes is mogelijk als we bereid zijn enkele opzettelijke principes toe te passen. We zijn allemaal geroepen tot God-eerbiedige communicatie. Stap voorwaarts in nederigheid en geloof en zie hoe Hij je verandert.