MARY CASSATT (Amerikaanse, 1844-1926)

Mary Cassatt bracht haar volwassen leven door in Frankrijk, waar ze een integraal onderdeel werd van de impressionistische groep. Cassatt werd geboren in een welgestelde familie die eerst protesteerde tegen haar wens om kunstenares te worden. Ze verliet uiteindelijk de kunstacademie nadat ze gefrustreerd was geraakt door de aparte behandeling die de vrouwelijke studenten kregen – ze mochten geen levende modellen gebruiken en moesten van afgietsels tekenen.

Toen ze op 22-jarige leeftijd naar Parijs verhuisde, zocht Cassatt een privé-leerlingschap en bracht ze haar vrije tijd door met het kopiëren van Oude Meester schilderijen in het Louvre. Cassatts carrière nam al een hoge vlucht toen ze zich aansloot bij de impressionisten en een levenslange vriendschap sloot met Degas. Tegelijkertijd was ze uitgesproken ontstemd over het formele kunstsysteem, dat volgens haar van vrouwelijke kunstenaars verlangde dat ze flirtten of bevriend raakten met mannelijke opdrachtgevers om vooruit te komen. Ze creëerde haar eigen carrièrepad bij de Impressionisten, met werk waarin vaak vrouwen als verzorgers centraal stonden. Gedurende haar hele leven bleef Cassatt de gelijkheid van vrouwen steunen en nam zelfs deel aan een tentoonstelling ter ondersteuning van het vrouwenkiesrecht.

Cassatt schilderde dit zelfportret, een van de slechts twee bekende, een jaar nadat Edgar Degas haar had uitgenodigd om te exposeren bij de Impressionisten. Zijn invloed is duidelijk in de ongebruikelijke saliegroene achtergrond, de aandacht voor contrasterende complementaire kleuren, en de gedurfde en nonchalante asymmetrische pose van de figuur. Louisine Elder (later Mrs. H.O. Havemeyer), een jonge Amerikaanse kunststudente die Cassatt in 1874 in Parijs ontmoette, verwierf dit werk in 1879. Havemeyer zou Cassatt’s grote vriendin en Amerikaanse mecenas worden en schonk een groot deel van haar impressionistische collectie aan het Metropolitan Museum of Art.

BERTHE MORISOT (Frans, Bourges 1841-1895)

Geschouwd als een van de grote vrouwelijke impressionisten, stroomde de kunst door Berthe Morisot’s aderen. Ze werd geboren in een aristocratische Franse familie en was de achternicht van de beroemde rococoschilder Jean-Honoré Fragonard. Aanvankelijk stelde zij haar werk tentoon in de gerespecteerde Parijse Salon voordat zij zich aansloot bij de eerste Impressionistische tentoonstelling met Monet, Cézanne, Renoir, en Degas. Morisot had een bijzonder nauwe band met Édouard Manet, die verschillende portretten van haar schilderde, en zij trouwde uiteindelijk met zijn broer.

Haar kunst richtte zich vaak op huiselijke taferelen en zij werkte het liefst met pastels, aquarel en houtskool. Ze werkte voornamelijk op kleine schaal en haar lichte en luchtige werk werd vaak bekritiseerd omdat het te “vrouwelijk” zou zijn. Morisot schreef in haar dagboek over haar strijd om als vrouwelijke kunstenares serieus genomen te worden: “Ik geloof niet dat er ooit een man is geweest die een vrouw als gelijke behandelde en dat is alles wat ik zou hebben gevraagd, want ik weet dat ik evenveel waard ben als zij.”

GEORGIA O’KEEFFE (Amerikaanse, 1887- 1986)

Als kunstenares in de voorhoede van het Amerikaanse modernisme is Georgia O’Keeffe een van de meest gevierde vrouwelijke kunstenaars in de geschiedenis. Haar vroege tekeningen en schilderijen leidden tot gedurfde experimenten in abstractie, waarbij haar focus op schilderen om haar gevoelens uit te drukken een tijdperk inluidde van “Kunst om de kunst”. Tijdens haar leven was haar carrière verweven met die van haar echtgenoot, Alfred Stieglitz. Terwijl de beroemde fotograaf ideeën omarmde dat de Amerikaanse kunst die van Europa kon evenaren en dat vrouwelijke schilders kunst konden maken die net zo krachtig was als die van mannen, belemmerde hij ook de interpretatie van haar werk.

Stieglitz zag creativiteit als een uiting van seksualiteit en deze gedachten, gekoppeld aan zijn intieme portretten van O’Keeffe, stimuleerden het idee dat haar close-up schilderijen van bloemen metaforen waren voor vrouwelijke geslachtsorganen. Het is een concept dat de kunstenares altijd had ontkend, hoewel haar werk ongetwijfeld sensueel is. O’Keeffe heeft een groot deel van haar carrière besteed aan het bestrijden van de interpretatie van haar kunst als louter een weerspiegeling van haar geslacht. Haar hele leven lang weigerde ze deel te nemen aan tentoonstellingen met alleen maar vrouwen, omdat ze alleen maar gedefinieerd wilde worden als een kunstenaar, vrij van gender.

FIDELIA BRIDGES (Amerikaanse, 1834-1923)

Een van de weinige vrouwen met een succesvolle kunstcarrière aan het eind van de 19e eeuw, Fidelia Bridges, stond bekend om haar fijn gedetailleerde schilderijen waarin ze bloemen, planten en vogels in hun natuurlijke omgeving vastlegde. Hoewel ze begon als een olieverfschilder, kreeg ze later een reputatie als een expert in aquarel schilderen. Zij was de enige vrouw in een groep van zeven kunstenaars in de beginjaren van de American Watercolor Society. Een deel van haar werk werd gepubliceerd als illustraties in boeken en tijdschriften en op wenskaarten.

KATE GREENAWAY (Brits, 1846-1901)

Catherine Greenaway was een Engelse Victoriaanse kunstenares en schrijfster, bekend om haar kinderboekillustraties. Zij kreeg haar opleiding in grafische vormgeving en kunst tussen 1858 en 1871 aan de South Kensington School of Art en de Royal Female School of Art, en de Slade School of Fine Art. Ze begon haar carrière als ontwerpster voor de ontluikende markt van vakantiekaarten en produceerde kerst- en valentijnskaarten. In 1879 drukte houtsnede-graveur en drukker Edmund Evans Under the Window, een onmiddellijke bestseller, die haar reputatie vestigde. Haar samenwerking met Evans duurde voort in de jaren 1880 en 1890.

De afbeeldingen van kinderen in denkbeeldige 18e-eeuwse kostuums in een Queen Anne-stijl waren zeer populair in Engeland en internationaal, wat de Kate Greenaway-stijl aanwakkerde. Binnen een paar jaar na de publicatie van Under the Window werd Greenaway’s werk geïmiteerd in Engeland, Duitsland en de Verenigde Staten.

Voor meer inspirerende verhalen zoals dit, schrijf je in voor onze gratis wekelijkse e-nieuwsbrief.