William en Mary’s huwelijk en hun gezamenlijke heerschappij over Engeland, Schotland en Ierland waren het resultaat van langdurige politieke machinaties. Het parlement was het erover eens dat koning James II, Mary’s vader, moest vertrekken en wat was een betere oplossing dan de protestantse neven William en Mary in de echt te verbinden, William Engeland te laten binnenvallen en de kroon op Mary’s hoofd te laten zetten? Mary drong aan op een co-regentschap, maar de Bill of Rights die volgde, een belangrijk document dat de macht van de vorst over belastingen, wetgeving, het leger en de schatkist enorm beperkte, was misschien meer dan waar ze op had gerekend. William voerde acht van elke twaalf maanden oorlog met Frankrijk en overleefde twee pogingen van Jacobieten om hem ten val te brengen, maar zijn regeerperiode duurde slechts 13 jaar. Mary stierf na slechts vijf jaar op de troon, en omdat ze kinderloos stierf, was het paar er niet in geslaagd een eigen dynastie te beginnen, en de kroon werd bij Willems dood prompt doorgegeven aan Mary’s zuster Anne.
Kernfeiten
- William, zoon van Willem II van Oranje, werd geboren op 14 november 1650 (Georgische kalender) in Den Haag. Mary, de oudste dochter van Koning James II, werd geboren op 30 april 1662 in St. James’ Palace.
- William III en Mary II volgden elkaar op als Koning van Engeland en Ierland en Koningin van Engeland en Ierland op 13 februari 1689.
- William en Mary trouwden op 4 november 1677 in Londen. William was toen 27 jaar en Mary 15.
- William stierf op 8 maart 1702, na dertien jaar in Engeland te hebben geregeerd. Mary stierf op 28 december 1694, na slechts vijf jaar te hebben geregeerd.
Het ontbrak zowel William als Mary in hun jeugd helaas aan ouderlijke invloed. Willems vader, Willem II, stierf een week voor zijn geboorte, wat betekent dat Willem vanaf het moment van zijn geboorte de soevereine Prins van Oranje was. Mary groeide ook moederloos op vanaf haar tiende en werd gescheiden van haar vader James, de toenmalige hertog van York, omdat men vond dat Mary protestant moest blijven terwijl James openlijk en toegewijd katholiek was.
In 1677 trouwden William en Mary ondanks het feit dat ze volle neef en nicht waren. Mary was de nicht van William’s moeder en de dochter van zijn oom van moederszijde, James, hertog van York. De omstandigheden waaronder William en Mary de Engelse troon zouden bestijgen, waren op zijn zachtst gezegd onconventioneel. Koning James II van Engeland en II van Ierland, en VII van Schotland, Mary’s vader, was omvergeworpen en militair verslagen in de zogenaamde Glorious Revolution van 1688 door een unie van Engelse parlementariërs onder leiding van Willem III van Oranje, die toevallig Mary’s echtgenoot was.
James II en de andere Stuart-koningen die voor hem kwamen, werden door het parlement beschuldigd van herhaaldelijk en grof misbruik van hun soevereine macht. Enkele lange eeuwen van conflict tussen het parlement en de kroon kwamen tot een hoogtepunt in 1688 toen de kwestie van de opvolging en, het belangrijkste, de religie van de volgende koning of koningin in het vizier kwam. Door de succesvolle invasie van Willem van Oranje in Engeland werd koning James II gedwongen naar Frankrijk te vluchten en kon het parlement hem op grond van desertie afzetten.
Ondanks het feit dat James II een babyzoon had, James Francis Edward, die hem erfelijk had moeten opvolgen, was het Mary aan wie het parlement de Engelse troon aanbood. Dit was geen onoplettendheid, maar een tactische zet van het parlement, dat de opvolging wilde beperken tot een protestantse lijn om zo een einde te maken aan het idee dat Engeland weer rooms-katholiek zou kunnen worden. Om het officieel te maken, aanvaardden Willem en Mary een Parliamentary Act of Settlement, wat betekende dat hun troonopvolging alleen geldig was door een akte van het parlement.
Hoewel Willem James II militair had verslagen en Engeland was binnengevallen, had Mary een hogere rang dan haar echtgenoot in haar aanspraak op de Engelse troon en had ze onafhankelijk kunnen regeren. Haar aandringen om haar rechten geheel aan Willem over te dragen, leidde er echter toe dat het parlement de kroon aanbood aan het paar gezamenlijk als koning en koningin regerend.
De Engelse Bill of Rights (1689) werd opgesteld door het parlement en in 1689 ondertekend door Willem en Mary. Het wetsontwerp moest ervoor zorgen dat de macht van de monarchie in de toekomst zou worden beperkt en dat het parlement vrij van koninklijke inmenging kon functioneren. Het wetsontwerp bevestigde opnieuw de controle van het Parlement over belastingen en wetgeving in Engeland, wat betekende dat de vorst geen belastingen mocht heffen zonder toestemming van het Parlement of zich mocht bemoeien met wetten die al door het Parlement waren aangenomen. Het koninklijk hof werd afgeschaft en het werd de eigenlijke rechtbank verboden wrede straffen of buitensporige borgtochten op te leggen. De vrijheid van meningsuiting moest worden gehandhaafd, en het werd de vorst verboden iets te maken te hebben met verkiezingen of een eigen leger te onderhouden. Tenslotte maakte het Parlement een einde aan het gebruik van de schatkist van Engeland door de monarchie als persoonlijke spaarpot en verscherpte het de controle op de uitgaven van de vorst.
Dit prachtige document inspireerde de Engelse kolonisten in de Dertien Koloniën, die later deel zouden gaan uitmaken van de Verenigde Staten van Amerika, om in opstand te komen tegen Koning James II en zijn houding ten opzichte van koloniaal bestuur. Opstanden vonden plaats in New York, Massachusetts en Maryland in 1689.
Een van de belangrijkste factoren die Willems huwelijk met Mary en de greep naar de Engelse troon motiveerden, was de Engelsen te betrekken bij de voortdurende oorlog tussen de Nederlanden en Lodewijk XIV van Frankrijk. De Nederlanders en de Engelsen sloten zich aan bij de coalitie tegen Frankrijk tijdens de Negenjarige Oorlog, in de hoop de expansie van Frankrijk in Europa te beperken. Deze lange en kostbare oorlog eindigde in 1697 met het Verdrag van Vrede van Rijswijk. Willem vormde onmiddellijk een alliantie met Engeland, Holland en Oostenrijk in een poging om te voorkomen dat Frankrijk en Spanje zich zouden verenigen. Deze stap leidde tot de ‘Spaanse Successieoorlog’
Nadat Mary en William getrouwd waren, werd ze zwanger maar kreeg een miskraam en door een latere ziekte kon ze geen kind ter wereld brengen. In 1694 stierf Mary aan de pokken, slechts 32 jaar oud en kinderloos. Met Mary, dood, daalde Willems populariteit bij het Engelse publiek nog verder. William, die al bekritiseerd werd vanwege zijn conflict met Frankrijk, dat meer voordelen opleverde voor Nederland dan voor Engeland, werd nu het doelwit van nog meer Jacobitische complotten. William en Mary hadden in 1689 al twee Jacobitische opstanden uitgevochten. Schotse Jacobieten versloegen het Schotse leger bij Killiekrankie en James II vocht met Franse troepen in Londonderry. Willems marine versloeg James,’ en hij leidde een Engels leger naar de overwinning in de Slag bij de Boyne in 1690.
In 1701 stierf James II, en Lodewijk XIV erkende zijn zoon, James, hertog van York, de katholieke zoon die in de erfopvolging voor Mary was overgeslagen, als koning van Engeland. Deze stap zorgde voor een golf van populariteit voor Willems oorlog met Frankrijk, waarbij veel patriotten en politici zich verenigden om hun land en zijn vorst te beschermen. Slechts een jaar later, op 8 maart 1702, stierf William aan bacteriële longontsteking na een val tijdens een paardrijtocht in Hampton Court. Het was de beurt aan Mary’s jongere zus Anne om de troon te bestijgen.
Heden van de erfenis
De belangrijkste gebeurtenis in de regeerperiode van William en Mary was de ondertekening van de Engelse Bill of Rights in 1689. Deze wet vergrootte de invloed van het Engelse parlement drastisch en maakte een einde aan eeuwen van vijandigheid tussen het parlement en de kroon. Het stelde ook een natie van protestanten gerust die nu tevreden waren dat Engeland niet zou worden teruggegeven aan het rooms-katholicisme en inspireerde Engelse kolonisten in de Dertien Koloniën om hun eerste luide stappen te zetten op weg naar Amerikaanse onafhankelijkheid. Willems overwinning op Jacobus II in de Slag bij de Boyne zorgde ervoor dat het protestantse geloof in Groot-Brittannië bleef bestaan en zijn oorlog met Frankrijk, hoewel kostbaar en gunstig voor zijn vaderland, maakte een einde aan de ambities van de katholieke Lodewijk XIV om zijn grondgebied uit te breiden.
Film & TV-optredens
William III
- The League of Gentlemen’s Apocalypse (2005)
- Blood Royal: William the Conqueror (1990) TV toneelstuk
- Orlando (1992)
- Peter the Great (1986) TV serie
- The First Churchills (1969)
- Against All Flags (1952)
- Captain Kidd (1945)
- The Black Tulip (1937)
Mary II
- The League of Gentlemen’s Apocalypse (2005)
- England, My England (1995)
- Orlando (1992)
- The First Churchills (1969)
Verder onderzoek
- Waller, Maureen (2006). Soevereine dames: The Six Reigning Queens of England
- Van der Kiste, John (2003) William and Mary
- Van der Zee, Henri, en Barbara. William and Mary (1973)
- Baxter, Stephen B, William III and the Defense of European Liberty, 1650-1702 (1966)
- Chapman, Hester W., Mary II: Queen of England (1953)
Locaties om te bezoeken
- Mary II werd geboren in St James’s Palace, stierf in Kensington Palace en ligt begraven in Westminster Abbey.
- William III werd geboren op het Binnenhof in Den Haag, stierf op Kensington Palace en ligt begraven in Westminster Abbey.
- William en Mary woonden voornamelijk tussen hun paleizen in Whitehall en Kensington in Londen.