Het skelet van een kat bestaat uit veel verschillende botten: in totaal 250. Dit aantal kan variëren, omdat sommige katten een langere staart hebben dan andere, en dus meer ruggenwervels.

Het skelet houdt het lichaam van de kat bijeen en zorgt ervoor dat hij zich kan bewegen. Botten zijn hard en gemineraliseerd door hun hoge calciumgehalte, wat zeer belangrijk is voor de stofwisseling.

Het skelet is een middel om de spieren en ligamenten aan elkaar te bevestigen, terwijl het beenmerg erin zorgt voor de productie en distributie van bloedcellen.

Net als mensen zijn katten vatbaar voor breuken en misvormingen. Het is erg belangrijk om op de gezondheid van uw kat te letten, zodat u problemen kunt voorkomen voordat ze ontstaan.

In dit artikel zullen we de structuur van het skelet van uw kat en hoe het werkt uitleggen. Het skelet zal in twee delen worden gepresenteerd: het axiale deel en het appendiculaire deel. We zullen ook bepaalde botziekten behandelen die uw kat op een bepaald moment in zijn leven kan oplopen.

Het axiale skelet van de kat

Het axiale skelet bestaat uit de schedel, de onderkaak (het onderste deel van de kaak, dat hoefijzervormig is), het linguale bot (dit is H-vormig en wordt gebruikt voor het slikken), het ruggenmerg, de ribben (bij katten zitten de ribben niet vast aan het borstbeen, maar alleen aan de ruggengraat) en het borstbeen.

De schedel, die de hersenen beschermt, bestaat uit 24 beenderen: de premaxillaire beenderen, de maxillaire beenderen, de neusbeenderen, het ethoïd, de vomer, het palatijn, de lachrymale beenderen, de frontale plaat, de zygomatische beenderen, het pariëtale been, het interpariëtale been, het occipitale been, het sphenoïd, het presphenoïd en het temporale been.

De wervelkolom die aan de basis van de schedel vastzit. Hij reikt van de hals tot het uiteinde van de staart en bestaat uit wervels. De wervelkolom bestaat uit vijf delen: de halswervelkolom, die zeven wervels telt, de borstwervelkolom, die dertien wervels telt, de lendenwervelkolom, die zeven wervels telt, het heiligbeen, dat slechts één wervel telt, en tenslotte het stuitbeen, dat een wisselend aantal wervels kan tellen.

De thorax bestaat uit het thorcacale deel van de wervelkolom, waaraan dertien paar ribben zijn bevestigd, en het borstbeen, dat acht beenderen telt: het manubrium, zes costale inkepingen en het xiphoid.

Het appendiculaire skelet van een kat

Het skelet van elk thoracaal ledemaat (een ledemaat dat aan het bovenlichaam vastzit) telt 31 beenderen: de sleutelbeenderen en het schouderblad (omoplaat); het opperarmbeen (humerus) is het bot van de bovenarm, terwijl de beenderen in de onderarm het spaakbeen (radius) en de ellepijp (ulna) zijn. Zeven beenderen vormen de carpus (de basis van de poot): het scafoïd, het capitatum, het pisiformum, het trapezium, het trapezoïd en het hamaat. De voorkant van de poot heeft vijf metacarpusbeenderen en veertien vingerkootjes.

Het skelet van elk bekken heeft 29 beenderen: het stuitbeen (coccyx) dat uit de heupen komt, het dijbeen (femur) dat het bovenbeen vormt, de knieschijf (patella) en het kuitbeen (fibia) en scheenbeen (tibula) die het been vormen. Er zijn zeven tarsale (enkel) botten: de talus, de calcaneus, het naviculare, de mediale spijkerschijf, de intermediaire spijkerschijf, de laterale spijkerschijf en het cuboid.

Bron: Oak Park Veterinary Clinic

Feline botinfecties

Botweefsel is zeer resistent tegen infecties. Toch kunnen botten na elke operatie, hoe klein of groot ook, in contact komen met bacteriën.

Osteomyelitis is een van deze ziektes die katten treft. Hierbij raken de botten via de bloedsomloop geïnfecteerd met een kiem.

Een bacteriologisch onderzoek is noodzakelijk om een dergelijke infectie te diagnosticeren en zo snel mogelijk de juiste behandelmethode vast te stellen.

Het behandelen van osteomyelitis is een langdurig en gecompliceerd proces, dus het is erg belangrijk om dit soort infecties te voorkomen door middel van ontsmetting tijdens elke vorm van botoperatie.

Osteogenesis imperfecta, ook bekend als brozebottenziekte, is een andere botziekte. Hoewel dit meer voorkomt bij honden dan bij katten, lijden sommige katachtigen er ook aan.

Het is een erfelijke ziekte die zich op verschillende manieren manifesteert; er kunnen gevaarlijke breuken optreden, evenals gehoorverlies, een gebrekkig gebit, hypermobiliteit van de gewrichten en het blauw worden van het oogwit.

Katten kunnen ook osteofibrose krijgen. Deze ziekte wordt veroorzaakt door een tekort aan calcium en mineralen. Het kan leiden tot misvormingen en botbreuken.

Als uw kat mank loopt of moeite heeft om op te staan, kan dit een teken zijn dat hij lijdt aan osteofibrose. Misvormingen veroorzaakt door deze ziekte kunnen blijvend zijn. Een röntgenfoto is nodig om deze ziekte te diagnosticeren – dit is de enige manier om er zeker van te zijn dat uw kat botafwijkingen heeft.

Om deze ziekte te voorkomen, moet u ervoor zorgen dat uw kat een rijke en gevarieerde voeding heeft. Als carnivoren hebben katten eiwitten, koolhydraten en vetten nodig, maar ook vitaminen, vezels en mineralen.