Het bestuursorgaan van de atletieksport heeft voor de rechtbank betoogd dat olympisch kampioene Caster Semenya ‘biologisch mannelijk’ is en dat dat de reden is dat ze haar natuurlijke testosteron moet verlagen om mee te mogen doen aan wedstrijden voor vrouwen, zo blijkt uit documenten die dinsdag voor het eerst openbaar zijn gemaakt en die een nieuw inzicht geven in een bittere juridische strijd.
Uit de documenten die door het hoogste sporttribunaal zijn vrijgegeven, blijkt dat Semenya in een reactie aan de rechters heeft gezegd dat het “meer pijn doet dan ik in woorden kan uitdrukken” om als biologisch mannelijk te worden aangemerkt. De 28-jarige Zuid-Afrikaanse hardloopster zei dat ze niet in staat was om uit te drukken hoe beledigd ze zich voelde door de IAAF “die me vertelde dat ik geen vrouw ben.”
De houding van de IAAF ten opzichte van Semenya en andere vrouwelijke atleten die getroffen zijn door haar nieuwe testosteronreglementen – en Semenya’s verontwaardiging over de biologische mannelijke claim – werd onthuld in een 163 pagina’s tellende beslissing gepubliceerd door het in Zwitserland gevestigde Hof van Arbitrage voor de Sport. De beslissing bevat details van de discussies in de rechtszaal die achter gesloten deuren plaatsvonden toen Semenya in februari tijdens een vijfdaagse hoorzitting de IAAF uitvocht over de zeer omstreden hormoonregels. Het CAS had eerder slechts korte uittreksels van het eindvonnis vrijgegeven, toen het vorige maand werd aangekondigd.
Uit de volledigere rechtbankverslagen van dinsdag, die nog steeds bewerkt waren, blijkt dat de IAAF verwees naar de tweevoudig olympisch en drievoudig wereldkampioene als een van een aantal “biologisch mannelijke atleten met een vrouwelijke genderidentiteit.”
Aanvoerend dat Semenya en anderen zoals zij onderworpen moeten worden aan de hormoonlimieten om eerlijkheid in vrouwelijke wedstrijden te garanderen, verklaarde de IAAF: “
Semenya tegen de IAAF is een van de moeilijkste kwesties waar de sport ooit mee te maken heeft gehad.
Semenya is bij haar geboorte wettelijk als vrouw geïdentificeerd en heeft zich haar hele leven als vrouw geïdentificeerd. Maar de IAAF zegt dat ze is een van een aantal vrouwelijke lopers in de top atletiek die medische aandoeningen bekend als “verschillen van geslacht ontwikkeling” en die geboren zijn met de typische mannelijke XY-chromosoom patroon hebben. Dat geeft hen een aantal mannelijke biologische kenmerken, mannelijke niveaus van het hormoon testosteron na de puberteit, en een oneerlijk atletisch voordeel ten opzichte van andere vrouwelijke atleten, zegt de IAAF.
Semenya, die tegen de IAAF vecht sinds ze verwikkeld raakte in een geslachtsverificatie test op de wereldkampioenschappen 10 jaar geleden, zegt dat de regels moeten worden geschrapt en dat ze moet worden toegestaan om te lopen in haar natuurlijke vorm. Ze betwist dat ze een aanzienlijk prestatievoordeel heeft.
De IAAF won de recente zaak bij het CAS met een 2-1 meerderheid van de jury, waardoor het de testosteron limieten mocht invoeren.
Maar in de laatste juridische wending, ging Semenya tegen de CAS uitspraak in beroep bij het hooggerechtshof van Zwitserland op grond van de mensenrechten. Ze won een voorlopige uitspraak om de hormoonvoorschriften tijdelijk op te schorten en het Zwitserse hooggerechtshof zal haar volledige beroep behandelen.
De regels zijn alleen van toepassing op bepaalde races, van 400 meter tot een mijl, maar ze omvatten Semenya’s gespecialiseerde evenement over twee ronden.
Om te mogen concurreren volgens de regels, moeten Semenya en andere getroffen atleten hun testosteron medisch verlagen tot onder een specifieke drempel die door de IAAF is vastgesteld. De IAAF geeft drie opties om dat te doen: Een dagelijkse anticonceptiepil, een maandelijkse hormoonblokkerende injectie, of een operatie.
Het medische proces is door deskundigen bekritiseerd als onethisch en Semenya heeft geweigerd om medicijnen te nemen om te veranderen wat zij haar genetische gaven noemt. Ten minste twee andere lopers, Francine Niyonsaba van Burundi en Margaret Wambui van Kenia, die beide Olympische medaillewinnaars zijn, zeggen dat de regels ook op hen van toepassing zijn.
De CAS-documenten van dinsdag hebben een licht geworpen op enkele details van de strijd tussen Semenya en de IAAF in de afgelopen tien jaar, waarvan Semenya niet veel in het openbaar heeft gezegd, ondanks dat haar verhaal wereldwijd voorpaginanieuws is geweest.
Semenya zei in getuigenverklaringen aan het CAS dat ze in de aanloop naar de wereldkampioenschappen van 2009 door de Zuid-Afrikaanse baanautoriteiten was onderworpen aan geslachtsverificatietests, waaronder een indringend lichamelijk onderzoek, zonder dat haar was verteld of duidelijk was wat de aard van de tests was. Ze was toen 18.
Toen, na haar doorbraakoverwinning op die kampioenschappen in Berlijn, Duitsland, zei Semenya dat ze naar een ziekenhuis werd gebracht waar de IAAF een andere test op haar uitvoerde. Semenya zei dat de IAAF haar niet had gevraagd of ze de test wilde ondergaan.
“Het was een bevel van de IAAF waaraan ik geen andere keuze had dan te voldoen,” zei Semenya.
Ze beschreef de wereldkampioenschappen en de publieke speculaties die losbarstten over haar geslacht als “de meest ingrijpende en vernederende ervaring van mijn leven.”
Semenya beschreef ook een periode van vijf jaar van 2010-15 waarin ze met tegenzin instemde met het slikken van testosterononderdrukkende orale anticonceptiemiddelen, aanbevolen door de IAAF, zodat ze kon blijven hardlopen.
Deze veroorzaakten een aanzienlijke gewichtstoename, maakten dat ze zich constant ziek voelde, leidden regelmatig tot koorts en inwendige buikpijn, zei ze.
Ze zei dat de IAAF haar had gebruikt als een “laboratoriumrat” terwijl het experimenteerde met een medisch proces dat het later zou introduceren als onderdeel van haar testosteronregels.
In een verklaring die later op dinsdag werd vrijgegeven, zei Semenya: “Ik zal niet toestaan dat de IAAF mij en mijn lichaam opnieuw gebruikt.”
Meer AP sport: https://apnews.com/apf-sports en https://twitter.com/AP_Sports