Wat is monocultuur?

Monocultuur Definitie: In de landbouw is monocultuur een proces waarbij één gewas, één diersoort of één plant tegelijkertijd genetisch wordt gekweekt.

Het is ook van toepassing op landbouw- of landbouwproductiesystemen die op hetzelfde moment functioneren.

Het is gebruikt in de industriële en biologische landbouw, waardoor de landbouw en de oogst efficiënter zijn geworden en de kosten voor de boeren zijn gedaald.

Een goed voorbeeld van de monocultuur is het verbouwen van bonen en maïs gedurende het hele groeiseizoen.

Het verhoogt echter ook het risico op plagen en ziekten. In de hedendaagse landbouwopvatting leggen monoculturen de nadruk op gewasspecialisatie, omdat het gaat om het verbouwen van één gewas waarbij het grootste deel of het gehele land wordt gebruikt.

Hoewel deze exercitie de efficiëntie van de landbouw en de oogst verhoogde, werd zij bekritiseerd als een gevolg van het onproductieve milieu.

Het is in verband gebracht met verhoogde stress op de ziekte, slechte voedingsstoffen in de bodem, of bodemdegradatie en ontbossing.

Hier volgen de voordelen, nadelen, en voorbeelden van monoculturen.

4 Voordelen van Monocultuur

1. Hogere opbrengsten

Bij monocultuur ondergaat elke plant hetzelfde standaard teelt-, onderhoud- en oogstproces. Dit leidt tot meer productie en lagere kosten.

Bij dieren of vee volgen ze dezelfde methode van geboorte en rijping. Dit proces leidt ook tot lagere kosten voor de fokker en een uitstekend rendement wanneer het dier volwassen is.

2. Betere verdiensten voor landbouwers en landbouwoptimalisatie

Wanneer tegelijkertijd een apart gewas wordt geteeld, betekent dit dat slechts één methode nodig is om het gewas te telen.

Dit is effectiever en winstgevender voor de landbouwer. De meest geschikte veldgewassen kunnen worden geteeld in slechte weersomstandigheden zoals droogte, wind en korte seizoenen, die de teelt verkiezen en dus weinig invloed hebben op de productie.

Het is gebruikelijk om op grote velden tarwe, groenten of enkele fruitsoorten te telen.

3. Eenvoud in de landbouw

Monocultuur is een zeer eenvoudig landbouwsysteem. Het gaat in de eerste plaats om grondbewerking, irrigatie en chemicaliën wanneer dat nodig is, allemaal gericht op specifieke voorkeuren van planten.

Op deze manier specialiseren velden zich in het maximaliseren van de productie van specifieke gewassen.

Pests en ziekten worden behandeld zonder rekening te houden met de effecten van de behandeling op andere planten waar ze niet voorkomen.

Ten slotte zorgt het monopolie tijdens de oogst voor uniformiteit, omdat de vereiste plantendelen met eenvoudige technieken gemakkelijk kunnen worden bijeengebracht, wat rampzalig zou zijn als het gewas hetzelfde veld met anderen zou delen.

4. Vermindert de hoeveelheid extra benodigde grond

Voornamelijk planten gebruiken synthetische meststoffen, waardoor er minder overtollige grond nodig is om voedsel te produceren. Dieren zullen tegelijkertijd hetzelfde bemestingsmechanisme nodig hebben.

Nadelen van monocultuur

Gebruik van schadelijke chemische producten

Wanneer voedingsstoffen uit de bodem worden verwijderd, zullen boeren kunstmatige producten willen introduceren die kunnen leiden tot verlies van functionaliteit en voedingsstoffen, zoals de introductie van grote hoeveelheden kruiden, kunstmest, pesticiden en bestrijdingsmiddelen.

Deze synthetische chemicaliën worden gebruikt om schade aan uw gewassen door ongedierte, bacteriën en onkruid te voorkomen.

Tegenswoordig volgen chemicaliën gewassen voor menselijke consumptie, wat betekent dat ze in de voedselketen terechtkomen, en biologische documentatie kan ernstige gevolgen voor de gezondheid hebben.

2. Vernietigt voedingsstoffen in de bodem

De bodem bevat natuurlijk voedingsstoffen en andere functies. Monoculturen sluiten al deze functies uit door het teeltproces of de teelt van slechts één soort gewas of diersoort.

Hierdoor zijn er geen verschillende soorten plagen in de bodem en van micro-organismen door een gebrek aan diversiteit in gewassen, waardoor de biodiversiteit in de bodem van insecten en microben toeneemt.

Dit betekent ook dat er geen plantensoorten zijn die van nature voedingsstoffen leveren die de bodem kunnen verbeteren.

Daarnaast doodt het micro-organismen en bacteriën in de bodem, waardoor de vruchtbaarheid ervan wordt aangetast.

3. Bodemaantasting en bodemerosie.

Het overmatige gebruik van kunstmest in de monocultuur schaadt ook de gezondheid van de bodem.

Wanneer gewassen worden geoogst, is er geen natuurlijke bodembescherming meer tegen erosie door wind en regen. Bovendien regenereert de toplaag van de bodem niet, wat de belangrijkste oorzaak is van erosie.

Al deze elementen samen maken de bodem kwetsbaarder, waardoor hij ongeschikt wordt voor gebruik in de landbouw.

Het kan sommige mensen ook aanzetten tot ontbossing om nieuwe landbouwgrond te verkrijgen, waardoor de cyclus van verlies weer wordt hervat.

4. Grondwaterverontreiniging

Zelfs als de planten zijn geoogst, blijven de chemische stoffen in de bodem achter. Omdat ze anorganisch zijn, kunnen micro-organismen in de bodem ze niet omzetten in organisch materiaal.

Het infiltreert in de bodem en verontreinigt de grondwatervoorraden en past zich aan de ecosystemen aan die lange afstanden van de gebruikslocatie kunnen afleggen.

Op lange termijn kunnen chemicaliën de diversiteit en vitaliteit van het ecosysteem doden, schaden of vernietigen.

5.

Omdat de monocultuur tegelijkertijd bodemerosie veroorzaakt, verliest de bovengrond elementen die kunnen helpen vocht vast te houden. Daarom vereisen de hedendaagse sociale landbouwpraktijken grote hoeveelheden water om gewassen te irrigeren.

Water wordt snel uit rivieren, meren en grondwater gepompt, waardoor de watervoorraden uitgeput raken. Het betekent ook dat de watervoorraden worden aangetast door anorganische chemicaliën die de boeren in de gewassen en de bodem pompen.

6. Negatieve effecten op natuurlijk ecosysteem

Excessief gebruik van deze anorganische chemicaliën dwingt het organisme resistentie te ontwikkelen tegen pesticiden en synthetische kruiden.

Omdat er steeds meer anorganische verbindingen in de bodem vrijkomen, vernietigen ze het natuurlijke ecosysteem.

7. Grootschalig verbruik van hulpbronnen

Het sorteren, vervoeren, verpakken en verkopen van gewassen vereist een bepaalde hoeveelheid fossiele energie.

Energie, chemische meststoffen, pesticiden en andere industriële methoden die worden gebruikt om deze voedingsmiddelen te produceren, spelen een belangrijke rol bij milieuvervuiling en klimaatverandering. Dit vormt ook een bedreiging voor het milieu voor toekomstige generaties.

Voorbeelden van monocultuur

1. Veehouderij in de Verenigde Staten

Het moderne dierlijke productiesysteem is gebaseerd op een handvol hooggekwalificeerde rassen. Vee dat in monochrome culturen wordt gefokt, ontbeert soms basiseigenschappen als vruchtbaarheid, kracht en ziekteresistentie.

Velen van hen sterven omdat ze geen genen hebben die bepaalde aandoeningen kunnen voorkomen.

Een stier die veel wordt gebruikt in de gecultiveerde gebieden kan een genetische variant hebben die ziekten kan veroorzaken.

Dit soort problemen deed zich voor in de Verenigde Staten in 1991, waar bijna 650.000 van de 4,4 miljoen Holstein-koeien werden getroffen.

2. Bosbouw

In bossen verwijst monocultuur naar het planten van slechts één soort boom. Het levert meer gewassen en efficiëntere gewassen op.

Mono kweekplatforms worden volledig geoogst. Dit kan als een riskante onderneming worden beschouwd, omdat er om te beginnen geen diversiteit in boomgrootte is, omdat ze volwassen en jonge bomen bij elkaar zullen vinden.

3. Bonen telen in Midden-Amerika

Met name in Nicaragua kappen boeren bomen om plaats te maken voor de teelt van bonen. Door het vernietigen van bossen wordt de neerslag besmettelijk, waarna langdurige droogte optreedt, wat uiteindelijk de kwaliteit en kwantiteit van het product aantast.

Ten tweede zijn de kraters beperkt, omdat ze allemaal even groot zijn, zodat er een groter risico op bosbranden is.

Daardoor lopen alle bomen een groot risico op aanvallen van ziekteverwekkers en plagen, en op ongeschikte milieuomstandigheden.

4. Het telen van aardappelen in Ierland

Het belangrijkste punt van economische landbouw in Ierland. In de jaren 1840 werden verschillende aardappelen geteeld, zoals de “lumper”, die als één enkel bedrijf werd geteeld.

De knol was een goedkoop voedingsmiddel dat Ieren voedde. Aardappelrassen zijn verspreid uit planten zonder genetische diversiteit.

5. Bananenteelt in de Verenigde Staten

In de jaren vijftig van de vorige eeuw werden de meeste bananen in de V.S. als één gewas geteeld. Het planten werd beoefend omdat het effectief was, het leverde bananen op met zaden en kleine smaakstoffen.

Gelukkig genoeg waren jonge zaden niet geschikt om te planten, wat resulteerde in het volledig nieuw groeien van bananen uit willekeurige andere struiken.

6. Productie van maïs in grote hoeveelheden

Commerciële maïsteelt is bekend in veel landen van de wereld, waaronder Amerikaanse staten als South Dakota, Ohio, Loa en Nebraska, en in landen ten zuiden van de Sahara waar maïs als een belangrijk gewas wordt verbouwd.