De afgelopen 20 jaar is de Segway alomtegenwoordig geworden in straten van steden en op industrieterreinen, in winkelcentra en zelfs op bosrijke paden. De elektrisch opgeladen, staande en rijdende personal transporter, een vaak geparodieerd icoon van de Silicon Valley tech wereld, won snel aan populariteit onder de rechtshandhaving en veiligheidsdiensten, evenals recreatieve touroperators over de hele wereld.

Maar de tijd voor de originele zelfbalancerende staande scooter is ten einde. Volgens All Things Considered, zal Ninebot, het bedrijf dat nu eigenaar is van Segway, het apparaat op 15 juli met pensioen sturen. Maar de bedenker, Dean Kamen, heeft gedurfde nieuwe plannen.

Kamen heeft naam gemaakt als uitvinder van medische apparaten, waaronder de insulinepomp. Aanvankelijk kwam de Segway voort uit zijn werk aan een zelfbalancerende rolstoel. Toen de Segway in december 2001 op de markt kwam, geloofde Kamen “dat het nieuwe apparaat… steden zou transformeren, en auto’s en hun vervuiling zou vervangen door bewoners die door groene straten glijden, elk op een segway,” schrijft Liz Brody voor OneZero. Hij vertelde Time magazine dat het “voor de auto zou zijn wat de auto was voor het paard en de buggy.”

Ondanks hun wijdverbreide gebruik, zijn Segways nooit de mobiliteitsmachines van de toekomst geworden waar Kamen van droomde, en in feite zijn ze bekritiseerd omdat ze de oorzaak zijn van ontelbare ongevallen met letsel en dodelijke slachtoffers. Maar deze incidenten hebben Kamen niet afgeschrikt die, schrijft Brody, “nog steeds bezig is met uitvinden.” Kamen bezit momenteel meer dan 440 patenten in de Verenigde Staten en internationaal. En, indien succesvol, zou zijn volgende slimme idee, in tegenstelling tot de Segway, wel eens een positieve invloed kunnen hebben op de menselijke gezondheid: Kamen is nu op de markt voor de massaproductie van menselijke organen.

Meer dan 110.000 mensen in de VS alleen al hebben een orgaantransplantatie nodig, en elke dag sterven 20 mensen in afwachting van een vervangend orgaan. Degenen die wel een transplantatie krijgen, lopen een groot risico dat hun lichaam het orgaan afstoot. Voor hen die lijden aan falende organen gloorde er in de jaren ’90 hoop toen wetenschappers begonnen met het maken van menselijk weefsel.

Significante vooruitgang is geboekt op dit gebied sinds de jaren ’90, en vorig jaar nog kondigden onderzoekers van de Universiteit van Tel Aviv aan dat zij de eersten waren die een menselijk hart konden bioprinten, meldt FreeThink’s Kristen Houser. Met behulp van methoden die vergelijkbaar zijn met die welke worden gebruikt bij het 3D-printen van vaste objecten op basis van digitale modellen, maakt bioprinten gebruik van levende cellen om computergegenereerde weefseltransplantaten te maken.

De massabeschikbaarheid van in het lab gekweekte organen lijkt voor sommigen misschien ver weg, maar Kamen is klaar om het voortouw te nemen bij de productie als de tijd daar is. In 2016 werkte Kamen samen met Martine Rothblatt, het hoofd van biotechbedrijf United Therapeutics, die op dat moment bezig was met het kweken van kunstlongen. Volgens OneZero waren de twee al begonnen met samenwerken toen ze hoorden over een subsidiemogelijkheid van het Amerikaanse ministerie van Defensie (DOD) voor een schaalbaar proces om menselijke organen te produceren. Kamen en zijn medewerkers wonnen de 80 miljoen dollar DOD-subsidie voor de productie van vervangend weefsel en organen op aanvraag.

“We moeten in wezen de drukpers maken voor de wereld van de regeneratieve geneeskunde,” zei Kamen destijds.

De subsidie gaf de aanzet tot de oprichting van het Advanced Regenerative Manufacturing Institute (ARMI), een non-profit consortium van ongeveer 170 bedrijven, instellingen en organisaties uit het hele land, dat hand in hand werkt met Kamen’s BioFabUSA. Met een staf en raad van bestuur met alumni van de FDA, Microsoft en Boston Scientific, is de groep blijven bijdragen en extra fondsen blijven werven, en heeft het een winkel opgezet in een millyard in New Hampshire.

Deze samenwerking is wat Kamen in staat zou kunnen stellen om de wereldtransformerende impact te hebben waarop hij hoopt. Terwijl andere inspanningen op dit gebied in silo’s zijn ondergebracht – beleid, robotica, orgaan- en stamcelonderzoek en biotech-engineering opereren allemaal min of meer onafhankelijk – heeft nog niemand het “drukpers”-fabrieksmodel bereikt dat Kamen beschreef.

“Wanneer je in deze industrie zit en je denkt aan schaalgrootte, kun je niet naar Home Depot gaan,” vertelde Michael Lehmicke, directeur van wetenschap en industriezaken bij de Alliance for Regenerative Medicine, aan OneZero. “Wat uniek is aan ARMI, is dat ze nadenken over hoe je het systeem zou kunnen schalen wanneer het volledig gecommercialiseerd is.”

Natuurlijk, terwijl sommigen in het verleden kritisch of op zijn minst sceptisch waren over het werk van Kamen, is Gizmodo’s Joanna Nelius geïntrigeerd door het nieuwste vooruitzicht.

“Ik had een knieoperatie om mijn gescheurde ACL meer dan 10 jaar geleden te vervangen, maar de kadaverpees die werd gebruikt om het te vervangen desintegreerde in mijn gewricht, dus ik leef al een decennium zonder dat bindweefsel,” schrijft ze. “Het enige dat overblijft zijn twee schroeven die het ooit op zijn plaats hielden, één ingegraven in mijn scheenbeen en de andere in mijn dijbeen. Als Kamen’s visie uitkomt, dan zal ik in de toekomst misschien mijn eigen geprinte weefsel op zijn plaats laten zetten.”