Ik ben elf maanden geleden gestopt met drinken. Op dat moment kwam het onverklaarbaar genoeg niet in me op dat ik mijn ondeugd alcohol moest vervangen door iets dat net zo effectief was voor ontspanning en relaxatie… maar dan gezonder en duurzamer voor mijn lichaam en mijn bankrekening. Ik nam ten onrechte aan dat weglopen van een drug waar ik afhankelijk van werd, gelijk stond aan een wandeling recht in mijn beste leven.

Het duurde maar een paar dagen voor ik me realiseerde dat ik een grote kink in de kabel had, maar maanden om het uit te werken. Acht maanden nadat ik gestopt was met drinken, ontdekte ik een eenvoudige gewoonte die voor mij alcoholgebruik helpt vervangen; een kleine actiestap die mijn hele wezen registreert als bijna identiek aan het nemen van die eerste paar slokken wijn tijdens het heksenuur dat zich elke nacht aandient.

Wonderlijk genoeg, wat mij helpt om volledig uit te ademen als de avond valt, en het gevoel te geven dat ik inderdaad weer een diner voor mijn gezin kan bereiden, is om twee 20watt gloeilampen aan te steken. Ik zal het uitleggen.

Was ik een alcoholist toen ik stopte met drinken? Ik denk het niet en ik vind het etiket ook niet prettig of nuttig. Maar mijn relatie met alcohol was onhoudbaar geworden – voor mij.

Ik gebruikte drank in steeds grotere hoeveelheden en met een steeds hogere frequentie om mezelf te verdoven voor de gekartelde randen van het leven. Aan de diepe wonden van het herstel van ontrouw in mijn huwelijk, het daaropvolgende verlies van de baan van mijn man – samen met onze financiële risico’s als gevolg van zijn overtreding, en het opvoeden van tieners in de hoogtijdagen van hun verhoogde niveaus van angst en ontevredenheid. Toen ik me realiseerde dat ik in feite een depressie bij mezelf veroorzaakte als een direct gevolg van het drinken, stopte ik met mijn uitputtende pogingen om mijn gebruik van de zeer verslavende drug die alcohol is, te matigen ten gunste van het helemaal te stoppen.

Matigen is niet mijn sterkste kant. Het is niet mijn enige soort pak. Het is niet eens een paar sokken die ik soms draag. Ik ben alles of niets meer dan ik niet ben, dus helemaal niet meer drinken was makkelijker voor me dan voortdurend met mezelf in onderhandeling te gaan over hoeveel ik mezelf zou toestaan te drinken, hoe vaak, en bij welke gelegenheden – om vervolgens elke afspraak die ik met mezelf maakte te verbreken.

In plaats van de dagelijkse beslissingen die gepaard gaan met het mijden van alcohol, nam ik één overkoepelend besluit om te stoppen met drinken. Een jaar lang. De vrijheid die ik vond in het verruilen van dagelijkse beslissingen voor een die 365 dagen achter elkaar zou duren, was bevrijdender dan alles wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. De kracht die ik ontleende aan het feit dat ik “een en klaar” was met mijn eenmalige beslissing, stuwde me vooruit en vulde me met hoop om een einde te maken aan mijn dieper wordende afhankelijkheid van alcohol.

Toen ik me realiseerde dat ik in feite een depressie bij mezelf had opgewekt als een direct gevolg van het drinken, heb ik mijn uitputtende pogingen om mijn gebruik van de zeer verslavende drug die alcohol is te matigen, opgegeven ten gunste van het helemaal te stoppen.

Maar toch, ik wankelde. Want ik dacht ten onrechte dat ik me beter zou voelen op het moment dat ik zou stoppen met drinken. Ik dacht dat ik me gezonder zou voelen op het moment dat de alcohol mijn systeem zou verlaten. Ik dacht dat ik beter zou slapen, beter zou eten, er beter uit zou zien, en dat ik zeker beter zou leven als ik met de drug zou stoppen. Maar dat was niet zo. Ik voelde me slechter – zowel lichamelijk als geestelijk.

Ik ontmoette een uitputtingsniveau dat ik nog nooit eerder had gezien in de eerste maanden nadat ik de steun van alcohol had afgelegd. Futloosheid en lusteloosheid beheersten mijn dagen. Ik had nauwelijks de kracht om “WTF?” te mompelen als ik elke dag naar de spiegel liep en mijn bleke gelaat zag, vol met grote oogwallen en een verfrommeld torso.

Ik vertelde een vriendin over mijn onverklaarbare gebrek aan opstaan in een tijd dat ik dacht dat ik het meer dan ooit zou voelen en zij reageerde met onderzoek en artikelen over hoe dit eigenlijk een ding is. Extreme lethargie tijdens het afkicken van alcohol is heel gewoon en kan enkele weken tot meer dan een jaar duren. Nou, shit. Wie wist het? Ik niet, maar toen ik het ontdekte voelde ik me meer op mijn gemak.

De tien pond die ik de eerste maanden na het stoppen met drinken aankwam, verzachtten mijn pas ontdekte gemak. Ik had de fles ingeruild voor een taartsnijder en alle koekjes van het land. Ik kwam erachter dat het consumeren van suiker in massale hoeveelheden, als vervanging voor drinken, ook vaak een ding is.

Ik ging ervan uit dat ik beter zou slapen, beter zou eten, er beter uit zou zien en zeker beter zou leven als ik met de drug zou stoppen. Maar dat was niet zo. Ik voelde me slechter – zowel lichamelijk als geestelijk.

Waarom ik dacht dat ik op datzelfde moment mijn vloeibare krukken kon weggooien en kon gaan rennen als de wind, weet ik niet. Maar het had waarschijnlijk iets te maken met het feit dat ik voor het eerst in mijn leven een drugsverslaving ervoer en vervolgens mijn relatie met het middel beëindigde zonder rekening te houden met wat ik in de plaats ervan nodig zou hebben om afhankelijk van te worden.

Het niet langer gebruiken van drugs om het leven aan te kunnen, zorgde niet onmiddellijk voor een betere kwaliteit van leven, zoals ik dacht.

Toen reisde ik naar Austin voor een conferentie, waar ik logeerde in het prachtig ingerichte huis van een vriend van een vriend en prompt verliefd werd op een kandelaar-lamp – in het bijzonder op de manier waarop mijn gastvrouw er een had geplaatst in een hoek op het aanrecht in haar keuken. Op het moment dat ik weer thuis was, ging ik naar mijn favoriete kringloopwinkel en kocht ik mijn eigen shabby chic kandelaarlamp en plaatste die in een hoek op mijn eigen aanrecht.

Wekenlang deed ik de lamp elke avond aan, tot ik op een avond de gewoonte had opgegeven om een glas wijn in te schenken en me realiseerde dat dankzij de subtiele, warme gloed ’s avonds in mijn keuken, mijn schouders ontspanden en ik kalmte voelde overheersen. Met een druk op de knop word ik overspoeld door gemak en een gevoel van hoop dat me overspoelt met goede gevoelens op dezelfde manier als de eerste paar slokken wijn dat vroeger deden, waardoor ik me gesterkt en capabel voel.

Ik weet nu dat velen worstelen met waar ze alcohol mee moeten vervangen nadat ze ervoor hebben gekozen om het op te geven. Ik heb dit uit eigen ervaring geleerd, uit naïviteit.

De eerste keer dat ik de gelijkmatigheid opmerkte, voelde ik me overspoeld met verbazingwekkende opluchting. Ik had het gedaan! Ik had mijn nachtelijke verlangen naar alcohol – wat ik dacht dat het deed voor mij, samen met het gevoel van partnerschap dat ik voelde met het – vervangen door iets prachtigs en zuiver. Iets gezonds en heiligs. Licht!

En in de ware vorm van mijn alles-of-niets persoonlijkheid, dacht ik dat als één klein lampje dat de zachte gloed van vrede uitstraalt goed is, dan zijn er twee beter. Dus plaatste ik een tweede kleine lamp op een bakkersrekje dat ik tussen mijn keuken en eetkamer bewaar. Als ik de ruimte had, zouden mijn twee lampen er drie zijn.

Ik weet nu dat velen worstelen met de vraag wat ze voor alcohol in de plaats moeten stellen als ze ermee stoppen. Ik heb dit uit eigen ervaring geleerd, uit naïviteit. En verder door vallen en opstaan.

Wat me zo aanmoedigde bij het ontdekken van de kracht van twee 20watt gloeilampen om hoop en verlichting op mijn psyche te schijnen, om bevrijding en ontspanning te bieden aan mijn oververmoeide spieren en oververmoeide botten, was hoe onverwacht en verrassend effectief hun warmte was in het nabootsen van de effecten van een drug waar ik afhankelijk van was geworden. Dat en de gedachte dat als de gloed van twee kleine lampjes dat voor mij kan doen, er onnoemelijk veel andere dingen moeten zijn die hetzelfde kunnen doen.

Ik begon beter op mijn daden te letten na mijn gloeilamprealisatie, notitie nemend van andere praktijken en gewoonten die vloeibare moed en een door drugs veroorzaakt gevoel van welzijn imiteerden. De meest eigenaardige dingen werken om alcoholgebruik voor mij te vervangen.

De kracht van een goed verhaal voert me mee; zo uit mijn leven en zijn zorgen en in dat van iemand anders en van hen.

Elke keer dat ik er een vind, voelt het alsof ik een paasei tegenkom – of het nu in het volle zicht ligt of verstopt in de meest onwaarschijnlijke hoekjes en gaatjes. Eén zo’n ei was een nieuwe Garth Brooks biografie die ik net zag op A&E. Op de een of andere manier maken zijn levenservaring en de manier waarop hij die overbrengt, me rustig. Muziek uit de jaren vijftig doet me ook zo.

Een ander ei was een boek dat ik net uit had, The Dearly Beloved van Cara Wall. De kracht van een goed verhaal ontvoert me; zo uit mijn leven en zijn zorgen en in dat van iemand anders en hun zorgen. Als dat gebeurt, voelt het als een vakantie van mijn eigen drama’s, vermengd met de rustgevende gedachte dat mijn beproevingen niet anders zijn dan die van mijn lotgenoten. We zijn allemaal met iets bezig – die herinnering voelt als thuis. Een huis met prachtige sfeerverlichting.

Ik hoop dat je na mijn verhaal verder zult gaan met meer hoop op het vinden van je eigen paaseieren in herstel. Je eigen versie van zachte, weelderige, hemelse sfeerverlichting die het waard is om voor te leven. Ik hoop dat je wordt aangemoedigd door hoe mogelijk het is om gedrag dat we als giftig gaan herkennen, te vervangen door nieuw gedrag dat ons leven zowel geeft als verbetert.

Het ontdekken van deze verrassende pareltjes in het leven is het geschenk van het opgeven van alcohol dat blijft geven. Het zijn juweeltjes die ik over het hoofd zag toen ik het leven voortdurend bekeek door de wazige bril van drugsgebruik.

Hoewel het je wat tijd kan kosten om te leren hoe je alcoholgebruik kunt vervangen door gezondere praktijken waarmee je de resultaten bereikt waar je naar verlangt, heb ik er alle vertrouwen in dat je eigen gloeilampmomenten uiteindelijk ook je weg vooruit zullen verlichten.