Acteur | Regisseur | Schrijver

Geboren als Lionel Blythe op 28 april 1878 in Philadelphia, PA

Overleden op 15 november 1954 aan hartaanval in Van Nuys, CA

Lionel Barrymore was de oudste broer in een befaamde acteursfamilie en zelf een veteraan op het toneel, het scherm en de radio.

Hij maakte zijn toneeldebuut in 1883 toen hij 5 jaar oud was, en in 1909 ging hij naar de film in een tijd dat ze “springende tintypen” werden genoemd.

Barrymore schreef filmscenario’s voor 25 dollar per stuk, toerde in de vaudeville en studeerde in zijn vroege jeugd twee jaar lang kunst in Parijs. Hij liet zijn ambitie om schilder te worden varen, zei hij eens, omdat “acteren de enige manier was die ik kende om zout en peper in water te krijgen om te doen geloven dat het soep was.”

Barrymore maakte zijn debuut op het toneel in New York in “The Rivals,” waarin zijn grootmoeder de rol van mevrouw Malaprop speelde.

Hij kwam bij Metro-Goldwyn-Mayer om de hoofdrol te spelen in “The Barrier” in 1926 en won een Academy Award in 1931 voor de beste prestatie van een acteur in “A Free Soul.”

Andere van zijn vele films waren “David Copperfield”, “Camille”, “Captains Courageous”, “Test Pilot”, “You Can’t Take It With You” en “The Return of Peter Grimm.”

In de serie “Doctor Kildare” was hij de norse Dr. Gillespie. Op de radio werd zijn stem een bekend geluid voor miljoenen in het wekelijkse “Mayor of the Town” en als Dickens’ Scrooge, een personage dat hij jarenlang met Kerstmis speelde.

Naast zijn toneel- en filmcarrière schreef Barrymore verschillende boeken, waaronder “We Barrymores,” dat de achtergrond en ervaringen van de Barrymore-familie schetst en waarvan Cameron Shipp medeauteur was.

Barrymore was ook een bekwaam componist. Zijn muzikale composities “Tableau Russe” en Prelude en Fuga en andere werden gespeeld door symfonieorkesten in Los Angeles en New York.

Maar hij minachtte opmerkingen dat zijn muzikale werken ooit onsterfelijk zouden worden.

“Waarom, ik ben een acteur,” zei hij eens. “Mensen zouden me impertinent vinden als ze geloofden dat ik mezelf serieus nam als componist.”

– Los Angeles Times 16 nov. 1954

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *