Koptische christenen, bekend als kopten, vormen de grootste etno-religieuze minderheid in Egypte en maken ruwweg 10% uit van de 95 miljoen inwoners van het land.

Hoewel velen zich nu als Arabieren identificeren, geloven de Kopten historisch gezien niet dat zij van Arabische oorsprong zijn, maar worden zij in plaats daarvan erkend als de overgebleven afstammelingen van de beschaving van de Oude Egyptenaren, met een faraonische oorsprong.

Het woord Koptisch is afgeleid van het oude Griekse woord voor Egyptisch.

Hoewel zij zich voornamelijk in Egypte bevinden, zijn zij ook verspreid over buurlanden Libië en Soedan. In Australië wonen ongeveer 30.000 kopten.

In het Egypte met een moslimmeerderheid zijn de koptische christenen vaak het slachtoffer van vervolging en herhaalde aanvallen op hun kerken, en hebben zij een geschiedenis van tot zondebok maken en marginalisering door de staat.

De verdeeldheid tussen de moslims en de kopten in het land werd nog groter na de Egyptische Revolutie van 1952, toen het leger de Britse kolonie omverwierp en de Republiek Egypte in het leven riep.

De Republiek Egypte, onderdeel van het antiwesterse “pan-Arabisme” van toenmalig president Gamal Abdel Nasser, werd uiteindelijk een islamitisch land, en in de decennia die volgden, was er sprake van een uittocht van Egyptische kopten.

De koptische christenen ondervinden voortdurend problemen van de Egyptische staat – zo wordt het krijgen van toestemming om kerken te bouwen vrijwel onmogelijk gemaakt, worden zij vaak openlijk gediscrimineerd of gelyncht, en krijgt de overwegend islamitische regering vervolgens de kritiek dat zij een oogje dichtknijpt voor hun benarde situatie.

Door deze realiteit is de relatie tussen de Egyptische regering en het hoofd van de Koptische kerk – momenteel paus Tawadros II – uiterst precair gebleven, waarbij kopten vaak een zeer smalle lijn volgen in hun streven naar godsdienstvrijheid en rechten.

Opeenvolgende regeringen, waaronder de huidige president Abdel Fattah al-Sisi, hebben vaak beloofd de kopten in Egypte te beschermen, maar deze beloften zijn nooit nagekomen.

Na tientallen jaren van exodus zijn er nu ruwweg meer dan 1 miljoen kopten over de hele wereld en meer dan 100 kerken, waaronder in Australië, dat de op twee na grootste koptische gemeenschap ter wereld heeft buiten Egypte.

De Kopten verschillen van andere christelijke denominaties doordat zij een andere religieuze kalender volgen en over het algemeen geloofsovertuigingen en rituelen delen die vergelijkbaar zijn met die van de Grieks-orthodoxe kerk.

De Koptische kalender is gebaseerd op de oude Egyptische kalender, en daarom wordt Kerstmis gevierd op 7 januari en valt Pasen gewoonlijk eind april of begin mei.

De Koptisch-orthodoxe kerk van Alexandrië – aan de noordkust van Egypte – wordt beschouwd als het belangrijkste centrum van aanbidding van de kopten.

Het wordt verondersteld te zijn opgericht in het midden van de eerste eeuw na Christus en markeerde een van de eerste christelijke gebedsplaatsen buiten het Heilige Land – nu ongeveer waar Israël en Palestina zich bevinden.

In de eeuwen daarna werden de Egyptische kopten voortdurend vervolgd, vanaf de oudheid via de Romeinen tot aan de Arabisch-islamitische verovering van Egypte.

In het moderne Egypte worden Koptische christenen en hun plaatsen van aanbidding nog steeds regelmatig aangevallen.

In december 2016 werd een Koptische kathedraal in het centrum van Caïro gebombardeerd, waarbij zo’n 25 mensen omkwamen, en bij twee aanslagen op Palmzondag 2017 vielen tientallen doden.

Tijdens de Egyptische Revolutie van 2011 reed het Egyptische leger met tanks over en vermoordde zo’n 28 Koptische demonstranten en verwondde honderden in wat bekend werd als het bloedbad van Maspero.

Sommige analisten zagen het als een keerpunt in de revolutie – het punt waarop de militaire regering begon te geloven dat het straffeloos kon optreden tegen demonstranten.

Als voorbeeld van de mate van minachting waarmee Kopten in Egypte vaak te maken hebben, werden de Koptische demonstranten uiteindelijk op de staatsmedia beschuldigd van aanvallen op het leger, en het bloedbad werd over het algemeen genegeerd door het publiek, dat geloofde in het overheidsverhaal over gewelddadige Kopten die het land probeerden te vernietigen.